Όσο και να θέλει κανείς, το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να το κοροϊδέψει. Η εικόνα είναι αμείλικτη και ό,τι και αν συμβεί σε ένα, δύο, τρία ματς, στο τέλος της ημέρας θα φανούν και τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία μιας ομάδας. Το παράδειγμα του φετινού ΠΑΟΚ είναι πολύ χαρακτηριστικό.
Δεν πάνε μέρες από το 0-0 με την Μακάμπι στην Τούμπα. Τότε η πλειοψηφία των δημοσιολογούντων γύρω από τον ΠΑΟΚ έσπευσαν να εστιάσουν στην έλειψη του γκολ ως το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της ομάδας. Κράτησαν την τελευταία εικόνα του αγώνα, σβήνοντας σαν να είχαν μνήμη χρυσόψαρου τα όσα είχαν προηγηθεί, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και μέχρι το 65’ όταν ο Τσέχος έσωσε τον Δικέφαλο από βέβαιο γκολ με απίθανες αποκρούσεις.
Αν το σκορ ήταν 0-2 στην ανάπαυλα, κανείς δεν θα μπορούσε να πει ότι θα ήταν άδικο και αυτό δεν συνέβη για πρώτη φορά φέτος. Ο Γίρι έκανε το χταπόδι και τον υπερήρωα και με την Βόλφσμπεργκερ και στα δύο ματς, και σε ορισμένες στιγμές και στα όχι και πολύ δυνατά (ελέω δυναμικότητας αντιπάλου) παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος. Με τις σούπερ εμφανίσεις του που του έδωσαν τον τίτλο του MVP Αυγούστου και τον έβαλαν στην πρώτη γραμμή με το καλημέρα στην league phase του Europa League κατάφερε να λειτουργεί ως χαλάκι που από κάτω του μπαίνουν όλες οι αδυναμίες του ΠΑΟΚ ανασταλτικά. Και η μεγαλύτερη αδυναμία αυτής της ομάδας είναι ότι δεν έχει στόπερ πρώτης γραμμής. Ήλπιζε να έχει τον Κεντζιόρα, αλλά ο Πολωνός μοιάζει σαν να έχει μείνει από δυνάμεις μετά από δύο πολύ γεμάτες σεζόν που ήταν συνεπέστατος. Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί έχασε από το πλευρό του τον Κουλιεράκη που του ανέβαζε τις μετοχές και πέρυσι έκανε υπερπροσπάθεια να καλύψει το κενό του. Όπως και να έχει, όμως, ο Τόμας, με τους «λίμπερο» Μιχαηλίδη (σε καλή κατάσταση) και Λόβρεν (μεγάλη ποιότητα, αλλά βιολογικά πεσμένος όπως φάνηκε και από την φάση του απίθανου γκολ που έχασε χθες να κάνει το 3-4 με το κεφάλι), δείχνει να αγκομαχά. Θέλει βοήθεια και μακάρι να του την δώσει ο Βολιάκο για τον οποίο λίγες μέρες πριν, ο Λουτσέσκου είπε ότι δεν τον βάζει άμεσα για να μην γίνει κάτι στραβό και επηρεαστεί η αυτοπεποίθησή του. Είναι θέμα για τον ΠΑΟΚ να μην διαθέτει κεντρικό αμυντικό πρώτης γραμμής με ψυχολογία ήδη σμιλεμένη από την προηγούμενη καριέρα του που δεν θα χρειάζεται να κάνει ειδιική μεταχείριση στον ΠΑΟΚ.
Μακάρι ο Λουτσέσκου να έχει κάνει λάθος σε αυτό και το παλικάρι από την Ιταλία να μπει φουριόζος και να σφίξει λίγο την γραμμή άμυνας.
Ως τώρα, πάντως, ο φετινός ΠΑΟΚ μοιάζει να είναι πολύ εξαρτημένος από την απόδοση συγκεκριμένων παικτών και εκτός του Παβλένκα (αν είναι δυνατό, τα άκουσε από μερίδα κόσμου στα social γιατί δεν μπλόκαρε το σουτ του Τζοακίνι στην φάση του 3-3, προφανώς γιατί μας καλόμαθε ως εξωγήινος και δεν μπορεί να είναι γήινος) στην ίδια κατηγορία μπαίνει και ο Μεϊτέ.
Χθες ήταν κι αυτός υπερβολικά γήινος, έκανε και λάθος στην φάση του 1-0 και ο ΠΑΟΚ παραπατούσε από το κέντρο και πίσω: Απαραίτητη σημείωση, οι δυο τους, Παβλένκα και Μεϊτέ, έλειπαν από την ομάδα στον διασυρμό της Λιβαδειάς.
Ας πιαστεί ο ΠΑΟΚ από τα θετικά για να μαζέψει και τα αρνητικά
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ο ΠΑΟΚ άφησε σοβαρά κενά μετά από ένα καλοκαίρι πολλά υποσχόμενο μεταγραφικά ελέω της συμπλήρωσης των 100 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου. Τώρα, όμως, δεν μπορεί να διορθώσει κάτι πάνω σε αυτό. Πρέπει να περιμένει τον Ιανουάριο να βάλει στην μηχανή του τον Ζαφείρη και να κάνει σοβαρές κινήσεις διόρθωης του ρόστερ.
Μέχρι τότε, μία καλή βάση για να αρχίσει να το γυρίζει είναι να στηριχθεί στο ανέβασμα της απόδοσης του Κωνσταντέλια και του Ντεσπόντοφ, να βάλει στην εξίωση των γκολ και τον Ζίβκοβιτς, να δει αν μπορούν να βοηθήσουν οι δύο Ιταλοί και να προσπαθήσει να συμμαζέψει την άμυνα του. Είναι ακόμη νωρίς, το τρένο του πρωταθλητισμού δεν έχει χαθεί, αλλά απαιτεί υπερπροσπάθεια απ’ όλους.
