Τι ψάχνεις;

Κιάμου: «Έφτασα σε σημείο να μην μπορώ να περπατήσω - Γιατί να ρισκάρω;»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Μαγεύτηκε από τη στρογγυλή θεά από τα πρώτα της βήματα. Άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στις αλάνες ως «Μπάμπης» και βήμα βήμα πάτησε το χορτάρι και γεύτηκε την ατμόσφαιρα των ευρωπαϊκών γηπέδων. Ένας τραυματισμός στη μέση τής στέρησε τη μεταγραφή των ονείρων της στην Αγγλία και την οδήγησε στη δύσκολη απόφαση να αποχαιρετήσει πρόωρα το ποδόσφαιρο.

Η Χριστιάνα Κιάμου μίλησε στο metrosport.gr για το σοβαρό τραυματισμό της, το τελευταίο εξάμηνο που ήταν γεμάτο πόνους και αμφιβολίες, για τις στιγμές που δεν ένιωθε το πόδι της αλλά και για τους λόγους που την οδήγησαν να αποχαιρετήσει τα γήπεδα. Επιπλέον, αναφέρθηκε στη μεταγραφή στο Νησί που δεν ήρθε για τρίτη φορά, τα οφέλη που αποκόμισε από την ενασχόληση της με το ποδόσφαιρο αλλά και τον επόμενο σταθμό της που είναι το ναυτικό. Παράλληλα, επισήμανε τις προκλήσεις των γυναικών στο άθλημα στη χώρα μας, εξέφρασε την ανάγκη για ίση μεταχείριση με τις ανδρικές ομάδες σε επίπεδο εγκαταστάσεων, προπονητών και αποκατάστασης, ενώ αναφέρθηκε και στη θετική επίδραση της Εθνικής ομάδας και του ΠΣΑΠΠ στην ανάπτυξη και αναγνώριση του γυναικείου ποδοσφαίρου στη χώρα μας.

«Έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να περπατήσω»

Είδαμε μια ανάρτηση που ενημέρωνες ότι σταματάς το ποδόσφαιρο. Τι σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση;

«Υπήρξαν αρκετοί παράγοντες αλλά κυρίως ήταν η αβεβαιότητα του τραυματισμού. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά δεν πίστευα ότι ήταν σοβαρός ο τραυματισμός γιατί συνέχιζα να κάνω ασκήσεις, να τρέχω, να κάνω πολλά πράγματα αλλά όσο περνούσαν οι ημέρες με ενοχλούσε και περισσότερο. Έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να περπατήσω. Εκεί, κατάλαβα ότι είναι πολύ σοβαρός και θα έχανα τη μεταγραφή στην Αγγλία. Αυτό ήταν το μεγάλο σοκ. Ήταν δύσκολο να διαχειριστώ ότι ενώ μπορούσα να μπω στην αγγλική αγορά, δεν τα κατάφερα. Το να πάρω την απόφαση να πω ότι σταματάω δεν ήταν δύσκολο μετά. Ήθελα να αγωνισθώ για ακόμη δυο τρία χρόνια στην Αγγλία αλλά ο τραυματισμός που είχα με εμπόδισε να πάρω τη μεταγραφή εκεί και μετά δεν ήθελα να ρισκάρω».

Πώς τραυματίστηκες;

«Έφαγα μια γονατιά στη μέση σε έναν αγώνα και τραυματίστηκα. Είναι ένας τραυματισμός που με έχει ταλαιπωρήσει πολύ και πραγματικά δεν ξέρεις τι να κάνεις. Δεν φεύγει ποτέ ο πόνος. Δεν ξέρεις πως και αν θα μειωθεί, έχει ανεβοκατεβάσματα. Είναι ένα εξάμηνο που με ταλαιπωρεί. Υπάρχει θέμα στο νεύρο. Μούδιαζε όλο μου το πόδι. Για ένα διάστημα δε συζητούσαμε για το ποδόσφαιρο, είχαμε βάλει ως στόχο να μπορώ να περπατάω σωστά. Υπήρχε πιθανότητα αν χειροτέρευε να υπήρχε σοβαρή ζημιά στο νεύρο».

Θα μπεις στο χειρουργείο;

«Βάσει μαγνητικής θεωρούσαν οι γιατροί ότι έπρεπε να μπω στο χειρουργείο αλλά βλέποντας ότι δεν έχω χάσει τη δύναμη μου αποφασίσαμε να πάμε συντηρητικά. Ότι δεν έχασα δύναμη, ήταν έκπληξη βάση της κατάστασης που ήμουν. Μου έδωσαν έκαναν μια ένεση, έκανα θεραπείες, έχω κάνει πάρα πολλά για αυτόν τον τραυματισμό. Είχα ψάξει γιατρούς, φυσικοθεραπευτές, θεραπείες στο εξωτερικό αλλά συνεχώς χειροτέρευε και απλά μάζεψα τα πράγματά μου και γύρισα Ελλάδα στο γιατρό μου και έμεινα εδώ να κάνω όλη την αποκατάσταση. Δεν γνώριζα τι πρέπει να κάνεις. Δεν είναι ένας χιαστός η ένας αστράγαλος που ξέρεις πάνω κάτω τη διαδικασία γιατί την έχεις δει πολλές φορές γύρω σου. Σε κάποια φάση είπα δεν αντέχω άλλον τον πόνο και δώσαμε ένα μήνα περιθώριο για χειρουργείο με τον γιατρό μου. Άρχισα να κάνω ασκήσεις που θεωρητικά πιεζόμουν πολύ και κάπως ανταποκρίθηκε το σώμα μου και βελτιώθηκε. Ακόμη δεν ξέρω αν έχω αποφύγει το χειρουργείο».

«Για ποιο λόγο να ρισκάρω; Δεν έχω αντιδράσει ακόμη ψυχολογικά»

Πονάς ακόμη; Υπάρχει εξέλιξη στον τραυματισμό;

«Τώρα σιγά σιγά μπορώ να πάω για τζόκινγκ. Είναι δύσκολος τραυματισμός και δεν είναι εύκολο να πάρεις αποφασίσεις για χειρουργείο γιατί δεν ξέρεις το μετά. Αν κάνεις χειρουργείο κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι θα παίζεις ξανά σε υψηλό επαγγελματικό επίπεδο. Αντίστοιχα, αν δεν κάνω χειρουργείο, κανείς δεν μπορεί να μου εγγυηθεί πόσο καιρό θα πάρει για την αποκατάσταση μου ή αν θα με ενοχλήσει πάλι, αν πάω να μπω σε κάποια φάση του αγώνα. Έψαξα πολύ και περιπτώσεις άλλων αθλητών μεγάλων που είχαν παρόμοιο τραυματισμό. Για ποιο λόγο να ρισκάρω; Δεν ήθελα να κατέβω επίπεδο. Μου πέρασε από το μυαλό να αγωνιστώ σε χώρες που δίνουν περισσότερα λεφτά αλλά όταν αντιλήφθηκα το μέγεθος του τραυματισμού απλά θεώρησα χαζό να βάλω σε κίνδυνο την υγεία μου για τα λεφτά».

Πώς αντέδρασες ψυχολογικά; Πώς το διαχειρίστηκες;

«Δεν έχω αντιδράσει ακόμη ψυχολογικά. Η αλήθεια είναι ότι έχω γεμίσει πολύ το πρόγραμμα μου και πιστεύω δεν έχω το χρόνο να το σκεφτώ. Πήρα γρήγορα την απόφαση όταν κατάλαβα ότι δεν θα πάω στην Αγγλία.

Είμαι κλειστή σαν άνθρωπος και πιστεύω δύσκολα θα αντιδράσω. Απλά θα κάνω άλλα πράγματα. Συνεχίζω να αγαπώ το ποδόσφαιρο αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω. Αν δε το αγαπούσα απλά θα έφευγα από αυτό αλλά ακόμη και τώρα ανέλαβα το elevation που είναι αφιερωμένο στην εξέλιξη αθλητών και ειδικά ποδοσφαιριστών/ριων».

«Με έβλεπαν ότι είχα απογοητευτεί, είχα ξενερώσει»

Μακριά από το ποδόσφαιρο πια, τι σκέφτεσαι να κάνεις; Έχει περάσει αυτή η σκέψη από το μυαλό σου;

«Δεν έχω σταματήσει να κάνω πράγματα. Έχω πολλή ενέργεια και πρέπει κάπως να τη διοχετεύσω. Δουλεύω στο elevation γιατί μου αρέσει το πρότζεκτ. Έχω ένα πρόγραμμα που ξεκινά στις επτά το πρωί και τελειώνει στις 11 το βράδυ. Θέλω απλά να γίνει καλά η μέση μου και μετά ξέρω τι θα κάνω. Είναι ένας χώρος που έκανα προπονήσεις για πολλά χρόνια και πιστεύω ότι ταιριάζουμε σε φιλοσοφία και νοοτροπία με τους ανθρώπους. Θα ήθελα να ασχοληθώ με το χώρο με έναν τέτοιο τρόπο. Μετά θα πάω στο Ναυτικό στην Αγγλία γιατί η θάλασσα και ο στρατός μου αρέσουν».

Πώς το ανακοίνωσες στους δικούς σου; Πώς αντέδρασαν;

«Με είδαν πως αντέδρασα όταν κατάλαβα ότι δεν θα μπορέσω να περάσω εργομετρικά στην Αγγλία. Εκεί το κατάλαβαν κιόλας. Τους είχα πει ότι δε βρίσκω λόγο να κάνω μια αποκατάσταση εννέα μηνών για να παίξω απλά σε μια ομάδα. Με έβλεπαν ότι είχα απογοητευτεί, είχα ξενερώσει.Δεν απόρησαν, ήταν κάτι που περίμεναν αφού δεν κατάφερα να πάω Αγγλία. Φαινόταν ότι είχα χάσει το κίνητρο μου. Είχαν γίνει και κάποια πράγματα εξωαγωνιστικά και με έκαναν να ξενερώσω».

«Αν μια γυναίκα πει ότι παίζει ποδόσφαιρο, την κοιτάζουν περίεργα, αν το πει ένας άνδρας, θα κάνουν λες και είναι ο Μέσι»

Τι έχεις κερδίσει από το ποδόσφαιρο;

«Έπαιζα ποδόσφαιρο από μικρή. Με βοήθησε να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου, να κάνω μια σωστή ζωή και να αποφύγω τους κακούς πειρασμούς. Έμαθα να προσπαθώ καθημερινά για το καλύτερο και να κυνηγάω τους στόχους μου».

Πιστεύεις ότι ανεβαίνει επίπεδο; Μπορεί να φτάσουμε στα επίπεδα ανδρικού σε όλους τους τομείς;

«Παρατηρώ ότι ανεβαίνει το γυναικείο ποδόσφαιρο. Δεν έχει φτάσει στο ίδιο επίπεδο με το ανδρικό, κάτι που είναι λογικό αφού δεν είμαστε κοινωνικά έτοιμοι να το δεχθούμε. Αν τους πεις ότι παίζεις ποδόσφαιρο στην Ελλάδα θα σε κοιτάξουν περίεργα ή θα πουν «α εντάξει». Ενώ αν το πει ένας άνδρας, θα κάνουν λες και είναι ο Μέσι. Αντίθετα, στην Αγγλία όταν το μαθαίνουν, ενθουσιάζονται και ρωτάνε πολλά πράγματα. Υπάρχει τεράστια διαφορά είναι η αλήθεια. Με την Ιταλία δεν έχουμε ιδιαίτερη διαφορά στη νοοτροπία μας αλλά τα τελευταία χρόνια εκεί η ανάπτυξη του γυναικείου ποδοσφαίρου έγινε αστραπιαία.

Εμείς είμαστε ακόμη πίσω αλλά πιστεύω με την κατάλληλη προσπάθεια από τις ομάδες, τα media, τις αθλήτριες θα μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι. Για παράδειγμα, είδαμε τι έγινε στη φετινή φιέστα της ΑΕΚ. Δεν γίνεται μέσα σε τέσσερις - πέντε μήνες να έχει ανέβει τόσο πολύ! Κάτι γινόταν λάθος τόσα χρόνια. Η άνοδος των ομάδων της Αθήνας έχει βοηθήσει πολύ καθώς είναι και τα μέσα πιο κοντά και πλέον έρχονται δημοσιογράφοι στο γήπεδο».

Βοήθησε και η Εθνική Ομάδα προς αυτή την κατεύθυνση…

«Φυσικά. Γενικά η ΕΠΟ το είδε πιο σοβαρά τα τελευταία δύο χρόνια και ήρθαν οι επιτυχίες. Αυτό βοήθησε πολύ να ρίξουν ματιές και προς εμάς γιατί είμαστε λαός του αποτελέσματος. Δείτε τους άνδρες πόσα άτομα πήγαιναν όταν δεν ήταν καλά τα αποτελέσματα και πόσοι πάνε στο γήπεδο τώρα. Ήρθαν τα αποτελέσματα και δόθηκε κάτι. Οι ομάδες οργανώθηκαν περισσότερο. Είναι ώρα και οι αθλήτριες να κάνουν ένα βήμα παραπάνω, να επενδύσουν στον εαυτό τους πιο επαγγελματικά πια. Κάποιες αθλήτριες το έχουν κάνει ήδη και επένδυσαν αυτό το συν στη διατροφή, την προπόνηση, στην αποκατάσταση τους».

Ο ΠΣΑΠΠ ετοιμάζει ένα ντοκιμαντέρ για το γυναικείο ποδόσφαιρο. Ποιος ο ρόλος του;

«Ο ΠΣΑΠΠ έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να πάρουμε κάποια πράγματα στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Βοήθησε στην ανάπτυξη και μας βοηθά να απαιτούμε τα δικαιώματα μας με μεγαλύτερη ευκολία. Δεν πας μόνη σου, πλέον.».

Αν μπορούσες, τι θα άλλαζες στο χώρο;

«Αν μπορούσα, θα ήθελα να μπορούν οι γυναικείες ομάδες να είναι κάτω από την ίδια ηγεσία με τις ανδρικές. Να έχουν εγκαταστάσεις, γήπεδα, γυμναστήρια, φυσιοθεραπευτές και την αποκατάσταση που πρέπει. Αν αλλάξει αυτό και δουλεύουμε πιο επαγγελματικά, τότε θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε και μεγαλύτερους μισθούς. Αν δουλέψουν σωστά και με τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω θα ανέβει πιο γρήγορα το γυναικείο».