36
ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ…
Δεν
γίνεται να συνεχίσουμε έτσι, απλά δεν
γίνεται. Ανεκτίμητη η αξία της ανθρώπινης
ζωής, αλλά η ευκολία με την οποία την
απαξιώνουν και τη στερούν κάποιοι σε
τρομάζει.
Ένας
νέος άνθρωπος μόλις 36 ετών έφυγε βάρβαρα
και απάνθρωπα σε ένα λιμάνι, αυτό του
Πειραιά, μπροστά στα μάτια εργαζομένων
και επιβατών.
Τρομάζει
και η συχνότητα της βίας. Λένε πολλοί:
«Παλιά δεν γίνονταν αυτά» για να απαντήσει
ο άλλος: «Μα και παλιά γίνονταν, απλά
τώρα με την τεχνολογία βλέπουμε τα
πάντα, όλα έρχονται στα μάτια μας». Και
δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτά...
Καλοκαίρι
φόβου, καταστροφής και πόνου ζήσαμε και
συνεχίζουμε να ζούμε εξαιτίας των
έντονων καιρικών φαινομένων, ανήμποροι
να προστατεύσουμε και να προστατευτούμε,
ανίκανοι να διασφαλίσουμε το αυτονόητο.
Όλα
αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μας
εξοργίζουν, μας πληγώνουν και μας κάνουν
να αναρωτιόμαστε που ζούμε; Και κυρίως
πως ζούμε σε αυτή τη χώρα που λέγεται
Ελλάδα.
«Είναι
αστεία αυτή η χώρα, από τύχη υπάρχουμε,
πάμε και όπου βγει, δεν υπάρχει καμία
ελπίδα, όλοι είναι άχρηστοι» ακούς και
διαβάζεις.
Δυο
μήνες ήταν οι καταστροφικές πυρκαγιές
σχεδόν σε όλη τη χώρα, με τον Έβρο να
πληρώνει βαρύτατο τίμημα που κανείς
δεν ξέρει ακόμη το μέγεθός του. Όπως και
η Εύβοια…
Ήρθαν
και οι πλημμύρες (παρά τις προειδοποιήσεις
των ειδικών για την ένταση των φαινομένων)
που δυστυχώς, στοίχισαν ζωές, κατέστρεψαν
καλλιέργειες, σπίτια, επιχειρήσεις,
περιουσίες, σκότωσαν ζώα.
Και
παρέσυραν μαζί τους και τη γύμνια του
κράτους σε νερά βρώμικα από αδιαφορία,
ωχαδερφισμό και προχειρότητα.
Τρέμεις
τι θα συμβεί σε κάθε έντονο καιρικό
φαινόμενο, αγωνιάς πως θα αντιμετωπισθεί
όταν ξεφύγει η κατάσταση, αναρωτιέσαι
από τι είναι φτιαγμένα δρόμοι, γέφυρες
και κτίρια, προσεύχεσαι και ελπίζεις
με όλη σου την καρδιά να μη θρηνούμε
θύματα.
Ανάληψη
ευθύνης; Άγνωστες λέξεις αφού για όλα
αν δεν φταίνε οι προηγούμενοι, σίγουρα
θα φταίει μια...μακρινή δύναμη που ζει
σε άλλους γαλαξίες.
36
ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ
Αλλά
βλέπεις τον Αντώνη να πνίγεται (με την
τεχνολογία σήμερα και τα βίντεο που
ανεβαίνουν με αστραπιαία ταχύτητα στα
social media όλα
μπαίνουν μέσα στα σπίτια ακόμη και αν
έχεις όλες τις πόρτες κλειστές) και
αυθόρμητα λες, δεν μπορεί να συμβαίνει
ρε γαμώτο αυτό, δεν γίνεται να βλέπω
άνθρωπος σε άνθρωπο να το κάνει αυτό.
Λες
και αυτή η χώρα βρίσκεται μονίμως σε
κατάσταση χάους και δεν μπορεί να βρει
έναν απλό βηματισμό, απλά απλό… Τίποτα
δυσνόητο, τίποτα δυσεπίλυτο, ένα απλό
βηματισμό.
Ο
Αντώνης πνίγηκε γιατί κάποιοι τον
έσπρωξαν. Το είδαμε, το βιώσαμε, πονέσαμε
με την απανθρωπιά, σοκαριστήκαμε με τον
θάνατο ενός νέου ανθρώπου. 36 χρόνια
πρόλαβε να ζήσει.
Ακόμη
και τις λέξεις τις κουράζουμε, τις
χρησιμοποιούμε για να θυμώσουμε, να
οργιστούμε, να αναθεματίσουμε, να
χλευάσουμε, να ειρωνευτούμε. Πράξεις
θέλουμε, όχι λέξεις και διαπιστώσεις,
έχουμε πλεόνασμα από αυτές. Χανόμαστε
στην ανικανότητα και την απανθρωπιά.
Δεν
γίνεται να συνεχίσουμε έτσι...
Τα
δύσκολα είναι στις πράξεις, να γνωρίζεις
ως πολίτης πως ένα σοβαρό διαχρονικά
κράτος που δεν θα βολοδέρνει μεταξύ
ανικανότητας, προσβλητικών δηλώσεων,
που θα κάνει ότι ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ να σε
σέβεται. Πώς να πορευτείς στη ζωή σου
χωρίς να έχεις εμπιστοσύνη στο ίδιο το
κράτος σου; Γίνεται;
Πώς
γκρεμίζεται μια γέφυρα, πώς ανοίγει με
τόση ευκολία ένας δρόμος, πώς πλημμυρίζει
ένας σταθμός του Μετρό της Αθήνας;
Πώς
το Μοναστηράκι ξαφνικά θυμίζει περιοχή
δίπλα στον Σηκουάνα; Να βλέπεις τον
πατέρα να προσπαθεί να σώσει τα παιδιά
του για να μην τα παρασύρει η ορμή του
νερού;
Να
κάθεσαι ώρες πάνω σε ένα τραπέζι γιατί
το νερό έχει μπει στο σπίτι σου;
Μη
συνηθίσουμε τη βαρβαρότητα, συνηθίσαμε
τόσα και τόσα, αλλά όχι και αυτή.
Κατεβαίνουμε κάθε μέρα τόσα σκαλοπάτια
(έλλειψη παιδείας και σεβασμού, αδιαφορία,
αγένεια, ένα σύστημα υγείας που
ταλαιπωρείται) μην πατήσουμε και σε
αυτό το σκαλοπάτι. Όχι…
Δεν
μας αξίζουν οι εικόνες διάσωσης που
βλέπουμε. Δεν είμαστε στην εποχή του
Όθωνα, σύγχρονο κράτος υποτίθεται πως
είμαστε.
ΥΓ1
Με θλίβει και με εξοργίζει σαν άνθρωπο
και σαν γονιό η «πολιτική» εκμετάλλευση
των νεκρών από όπου και αν προέρχεται.
Είναι βαρβαρότητα και επαίσχυντο…
ΥΓ
2 Και μια απορία… Ποια είναι τα κριτήρια
για κάποιον να αναλάβει ένα υπουργείο
σε οιαδήποτε κυβέρνηση; Θέλει γνώση για
να είσαι προϊστάμενος ενός υπουργείου.
Δεν
είναι πάγκος λαϊκής (με σεβασμό στους
ανθρώπους που εργάζονται σε αυτές) να
φεύγω από τον πάγκο με τα μήλα και να
πάω στον διπλανό που πουλάει μελιτζάνες.
