H Λάρισα είναι κατά τεκμήριο η πιο επιτυχημένη επαρχιακή ομάδα στην Ελλάδα, με την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος και δύο κυπέλλων. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο θεσμός του κυπέλλου έμοιαζε να ταιριάζει πολύ στους «βυσσινί». Μόλις το 1982 κατάφερε να φτάσει στον τελικό της διοργάνωσης, γνωρίζοντας παρόλα αυτά την ήττα από τον Παναθηναϊκό με 1-0. Ενώ τρία χρόνια αργότερα έφερε το τρόπαιο στην Πλατεία Ταχυδρομείου, επικρατώντας του ΠΑΟΚ με 4-1. Μερικές μέρες πριν τελειώσει η σεζόν του στοιχήματος και οι παίκτες στραφούν στο Novibet καζίνο για τη διασκέδαση του καλοκαιριού, θα κάνουμε μια αναδρομή που θα ξυπνήσει μνήμες σε όσους βλέπουν μπάλα και είναι άνω των 30.
Και είναι πάντα ωραίες αυτές οι ιστορίες, που ο μικρός επικρατεί του μεγάλου. Είναι υπέροχο να βλέπει κανείς τις επαρχιακές πόλεις να στολίζονται στα χρώματα της τοπικής ομάδας. Σε συνέχεια της παράδοσης που είχε δημιουργήσει η ΑΕΛ στον θεσμό του κυπέλλου, ας θυμηθούμε πως οι «βυσσινί» επικράτησαν του Παναθηναϊκού στον τελικό του 2007.
Η σεζόν 2006/07
Στην 65η διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδας, τη σεζόν 2006/07, συμμετείχαν συνολικά 67 ομάδες (δεκαέξι από την πρώτη εθνική, δεκαοκτώ από την δεύτερη εθνική και τριάντα τρεις από την τρίτη εθνική). Η διοργάνωση διεξήχθη σε επτά γύρους, συμπεριλαμβανομένου και του τελικού στο Βόλο.
«Θύματα» των νοκ άουτ αγώνων τη χρονιά εκείνη ήταν η ΑΕΚ και ο Άρης, που αποκλείστηκαν από Χαϊδάρι και Νίκη Βόλου αντίστοιχα. Στη συνέχεια αποκλείστηκε και ο Ολυμπιακός από τον ΠΑΣ Γιάννινα, στη πρώτη και μοναδική ως τώρα φορά που οι «ερυθρόλευκοι» γνώρισαν τον αποκλεισμό από ομάδα μικρότερης κατηγορίας.
Ήταν πραγματικά μία ιδιαίτερη χρονιά εκείνη για την ΑΕΛ. Μόλις η δεύτερη μετά την επιστροφή της στην Α’ Εθνική, η «Βασίλισσα» έπρεπε να διαχειριστεί μία περίεργη κατάσταση, καλούμενη να μπει σε αγωνιστική δραστηριότητα από τον Ιούλιο, μετέχοντας στο Ιντερτότο εκείνης της χρονιάς. Έναν ποδοσφαιρικό θεσμό που δεν απασχολεί κανέναν εκτός από αυτούς που αναζητούν ένα ολόκληρο κουπόνι στοίχημα στη μέση του καλοκαιριού. Ουσιαστικά, η εσπευσμένη έναρξη των αγωνιστικών της υποχρεώσεων οδήγησαν τη Λάρισα σε «κοιλιά» νωρίς στη σεζόν και μπορούμε ανεπιφύλακτα να πούμε ότι η πορεία της στο Κύπελλο της έδωσε εκτός του τίτλου και την παραμονή στην κατηγορία.
Στο κατάμεστο Πανθεσσαλικό στάδιο, από τη μία είδαμε την ομάδα του Γιώργου και από την άλλη το «τριφύλλι» του Μουνιόθ, που ήθελε να κλείσει τη μέτρια σεζόν με έναν τίτλο.
Οι βυσσινί μπήκαν δυνατά στο παιχνίδι και στο τρίτο λεπτό ο Σλοβάκος Κόζλει άνοιξε το σκορ μετά από ασίστ του Φωτάκη. Στη συνέχεια οι Πράσινοι ισορρόπησαν το παιχνίδι και λίγο πριν το ημίχρονο ισοφάρισαν με πέναλτι του Δημήτρη Παπαδόπουλου.
Το δεύτερο ημίχρονο συνεχίστηκε με τον Παναθηναϊκό να έχει τα ηνία του αγώνα και τη Λάρισα να συμβιβάζεται στον ρόλο του αουτσάιντερ. Επτά λεπτά πριν την λήξη του παιχνιδιού, ο συνήθης ύποπτος, Φωτάκης, βρήκε με σαραντάρα πάσα τον Ανσούε, που κέρδισε στο τετ α τετ τον Εμπέντε και έγραψε το 2-1, που ήταν και το τελικό σκορ του αγώνα. Στην εκπνοή του αγώνα, ο Βαγγέλης Μάντζιος έχασε ανεπανάληπτη ευκαιρία να στείλει το παιχνίδι στην παράταση, μη μπορώντας να σπρώξει τη μπάλα στην ανυπεράσπιστη εστία της Λάρισας.
Με το σφύριγμα της λήξης, παίκτες, προπονητές και φίλαθλοι, έγιναν ένα κουβάρι πανηγυρίζοντας τον τρίτο τίτλο στην ιστορία της ΑΕΛ, η οποία είναι η τελευταία επαρχιακή ομάδα - μέχρι και σήμερα - που κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας. Στα παραλειπόμενα του αγώνα, η Λάρισα φόρεσε εμφανίσεις όμοιες με εκείνες που φόρεσε στο νικηφόρο τελικό του 1987 με αντίπαλο τον Ηρακλή. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε με τις θρυλικές λαχανί εμφανίσεις, που δεν αποδείχτηκαν γούρικες.
Πέρασαν κιόλας 18 χρόνια από εκείνο το βράδυ. Η ΑΕΛ, που πάντα θα είναι η «Βασίλισσα του Θεσσαλικού κάμπου», εκείνη τη μέρα φόρεσε το στέμμα με κάθε επισημότητα. Και αρκετός κόσμος ζει με την ελπίδα πως ο ΟΦΗ θα καταφέρει το ίδιο σε μερικές μέρες. Για να βάλει και πάλι την επαρχία στο χάρτη του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
