Τι ψάχνεις;

Λεσόρ: «Αυτά που κάνει ο Ναν είναι από άλλον πλανήτη»!

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Την απόλυτη αποθέωση από τον Ματίας Λεσόρ γνώρισε ο Κέντρικ Ναν. Ο σέντερ του Παναθηναϊκού μίλησε για τον τραυματισμό του, το NBA, τους συμπαίκτες του, αλλά και την Παρτιζάν.

Στο «Triple Threat Show» και για διάφορα θέματα μίλησε ο Ματίας Λεσόρ σχολιάζοντας θετικά τη διατήρηση του «κορμού» με τους Κέντρικ Ναν και Εργκίν Αταμάν.

Αναλυτικά όσα δήλωσε για τον τραυματισμό του και την επιστροφή του στα παρκέ: «Είμαι καλά. Η αποκατάσταση πάει καλά. Πάω μέρα με την μέρα. Τώρα προσπαθώ να βελτιωθώ, κάθε μέρα είναι λίγο διαφορετική. Μπορεί να ξυπνήσω σήμερα να νιώθω καλά και να δουλέψω στον αστράγαλο μου και την επόμενη μέρα να αισθάνομαι μία δυσκαμψία. Είναι μία μακρά διαδικασία, αλλά πηγαίνει καλά. Περπατάω, ξεκίνησα να προπονούμαι και να κινούμαι περισσότερο στο παρκέ. Είμαι πιο δραστήριος και θα δούμε πού θα φτάσουμε. Ιδανικά θέλω να περιμένω μέχρι να είμαι στο 100% μου [για να επιστρέψω] και να μην ρισκάρω γιατί έχω συμβόλαιο, αλλά είμαι αθλητής. Όταν φτάσουμε στα play-offs, στο Final-Four και είμαι στο 80-85-90%, προσπαθείς να ανταγωνιστείς. Ακόμα και να κερδίσουν την Euroleague, κάτι το οποίο εύχομαι, χωρίς εμένα εκεί, θα έχει μία διαφορετική γεύση. Θα αισθάνομαι σαν να "έκλεψα" κάτι, ενώ θέλω να είμαι κομμάτι αυτού. Προφανώς το κέρδισα πέρσι, ξέρω ότι μπορώ να το κάνω, αλλά θέλεις να είσαι μέρος.

Αν μπορείς να παίξεις και ας μην είσαι στο 100%... και ξέρω πως ακούγεται ηλίθιο αυτό που λέω και είναι το αντίθετο από αυτό που λέω συνέχεια, αλλά είμαι ειλικρινής. Και για να είμαι ειλικρινής ξέρω πως αν φτάσουν στα play-offs, στο Final Four και μπορώ να παίξω αλλά είναι ρίσκο... θα δούμε, αλλά θα θέλω να αγωνιστώ. Δεν θέλω να νομίζει κανείς πως θα γυρίσω στα πλέι-οφ ή στο Final Four. Μπορεί να μην παίξω για το υπόλοιπο της σεζόν, δεν ξέρω ακόμα. Αν φτάσουμε εκεί μπορεί να είναι ηλίθια η απόφαση του να μπω στο παρκέ και να νιώθω καλά τον αστράγαλο μου, αλλά να κάνω κάτι στο γόνατο μου ή στον αχίλλειο... δεν θα είναι έξυπνο, πρέπει να είμαστε έξυπνοι. Αυτό είναι το κυριότερο. Είναι μία μακρά διαδικασία που πρέπει να το πηγαίνω μέρα με την μέρα. Πολλοί νομίζουν πως δεν θέλω να πω μία ημερομηνία [που θα επιστρέψω] αλλά πραγματικά είναι ένα θέμα που το πηγαίνω μέρα με την μέρα. Δεν μπορώ να δώσω μία ημερομηνία. Θα δω πως θα είμαι και όταν έρθει η ώρα, τότε θα δούμε τι θα γίνει».

Για το πόσο δύσκολο είναι το να μην μπορείς να αγωνιστείς με την ομάδα σου: «Είναι το πιο δύσκολο κομμάτι το να βλέπω την ομάδα μου να παίζει, ειδικά σε παιχνίδια που δυσκολεύεται νιώθω πως θα μπορούσα να βοηθήσω. Για αυτό και δεν ήθελα να πάω στο ΟΑΚΑ για λίγο καιρό και η ομάδα μου το επέτρεψε και θέλω να τους ευχαριστήσω για αυτό. Δεν μου έκαναν σκηνή για αυτό και κατάλαβαν την θέση μου και θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω τον οργανισμό του Παναθηναϊκού. Μου έδωσαν χρόνο ώστε να αναλογιστώ τι συνέβη, να κάνω ένα βήμα πίσω και να αφιερώσω χρόνο στον εαυτό μου για να νιώσω καλά ψυχικά και να είμαι έτοιμος να ξανά μπω στο γήπεδο. Ήταν πολύ δύσκολο, είναι ο πρώτος μου σοβαρός τραυματισμός, είναι η πρώτη φορά που πρέπει να μείνω έξω για τόσο καιρό, είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ να περπατήσω. Ήταν πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσω αυτό στην αρχή και το να δω την ομάδα μου να αγωνίζεται ήταν εξίσου δύσκολο. Τώρα είναι καλύτερα.

Στην αρχή ήθελα να κρύβομαι όταν πήγαινα στο ΟΑΚΑ. Δεν ήθελα κανείς να με τραβήξει βίντεο και μία φορά πήγα πριν από ένα παιχνίδι και δεν έδωσα τόσο σημασία για δύο λεπτά και ξαφνικά υπήρχε ένα βίντεο παντού στο διαδίκτυο. Σε εκείνο το σημείο είπα "εντάξει, πλέον υπάρχει βίντεο". Πάντως ήταν πολύ δύσκολο μείνω μακριά από την ομάδα. Ειλικρινά στην πραγματικότητα κρυβόμουν... δεν είχα είδα τους συμπαίκτες μου για μεγάλο χρονικό διάστημα, γιατί προσπαθούσα να σιγουρευτώ ότι όταν θα πάω στο γήπεδο δεν θα είναι εκεί. Οπότε έστελνα μηνύματα στον assistant coach πως κάθε φορά που είχαν προπόνηση έπρεπε να φύγω μίαμιση ώρα πριν την προπόνηση τους γιατί δεν ήθελα να δω κανέναν από την ομάδα. Ήταν τόσο άσχημα. Ζορίστηκα πραγματικά να το αντιμετωπίσω. Ακόμα και σε ημέρες αγώνων έλεγα "όταν φύγει το πούλμαν πείτε μου να έρθω". Καμιά φορά περίμενα στο πλάι του πάρκινγκ μέχρι να φύγει το πούλμαν. Και όταν έφευγε, έμπαινα στο πάρκινγκ ώστε να μη δω κανέναν. Είναι δύσκολο να τους βλέπεις να ετοιμάζονται για το παιχνίδι ή την προπόνηση και εσύ να πηγαίνεις για θεραπεία».

Για τα μηνύματα που έλαβε μετά τον τραυματισμό του: «Με εξέπληξε το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι με αγαπούν πραγματικά και ειδικά αυτοί για τους οποίους δεν παίζω. Γιατί παίζω για το γήπεδο, κάνω τρέλες, παίζω σκληρά, δεν προσπαθώ να κάνω φιλίες. Και όταν παίζω εκτός έδρας δεν θέλω να γίνομαι προκλητικός προς τους οπαδούς αλλά μου αρέσει σχεδόν περισσότερο να παίζω εκτός έδρας παρά εντός. Δεν περίμενα ο κόσμος να μου δείξει τόση αγάπη και παίκτες από άλλες ομάδες. Δεν ήταν αναγκασμένοι να το κάνουν. Είναι ένα πράγματα να το κάνεις για τα Μέσα αλλά πολλοί βρήκαν τρόπο να βρουν τον προσωπικό μου αριθμό ή μου έστειλαν μήνυμα στα social media. Ήταν μεγάλη υπόθεση, δεν το περίμενα αυτό.

Ήταν μία πολύ δύσκολη στιγμή. Πολλά πράγματα πέρασαν από το μυαλό μου. Θα ήμουν free agent το καλοκαίρι, είχα κάνει πολλά σχέδια. Τα πήγαμε καλά στους Ολυμπιακούς Αγώνες, κερδίσαμε την Euroleague, έπρεπε να συνεχίσω. Προσπαθούσα να είμαι στην All-Euroleague First Team για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Δεν ξέρω πόσοι παίκτες στην ιστορία της Euroleague στην καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος τρεις φορές στην σειρά. Ξέρω ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι ιστορικό, που δεν έχει γίνει πολλές φορές. Είχα πολλά πράγματα να κάνω. Να κερδίσω ξανά την Euroleague, και όλα αυτά πέρασαν από το μυαλό μου. Νιώθεις πως όλα για τα οποία δούλεψες σκληρά απλά πετιούνται από το παράθυρο. Κάνεις τόσα πολλά για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο. Έχω περάσει τόσα πολλά στην καριέρα μου, τόσα πολλά σκαμπανεβάσματα, τόσες διαφορετικές καταστάσεις και τώρα είμαι σε αυτή την κατάσταση και είμαι ευγνώμων για αυτό. Ήμουν ενθουσιασμένος για το τί θα γινόταν μετά τα τελευταία δύο χρόνια. Όταν συνέβη ο τραυματισμός νόμιζα πως ήρθε το τέλος.

Έκανα όλα αυτά και τώρα μετά από τόση κούραση, αντί να απολαύσω τα αποτελέσματα όλων αυτών των θυσιών όλα αυτά τα χρόνια, νιώθω πως όλα πετάχτηκαν. Δεν ήξερα καν τί είχα εκείνη την στιγμή. Δεν ήξερα αν ήταν το γόνατο, όλο το πόδι, δεν ήξερα. Απλά ήμουν εκεί, ήμουν στο αναπηρικό καροτσάκι και έκλαιγα. Νομίζω τηλεφώνησα στην μαμά μου πρώτα και την ρώτησα "Γιατί σε εμένα;". Αυτό ήταν το πρώτο που την ρώτησα. Είμαι κ@λόπαιδο στο γήπεδο αλλά στην πραγματική ζωή είμαι καλός άνθρωπος. Προσπαθώ να συμπεριφέρομαι καλά στους γύρω μου. Έχω την οικογένειά μου, τους ανθρώπους μου. Προσπαθώ να τους φροντίζω, να μεταδίδω θετική ενέργεια. Δουλεύω σκληρά, δεν "κλέβω" το παιχνίδι. Γιατί συνέβη τώρα σε εμένα; Δεν τραυματίστηκα ποτέ στην καριέρα μου. Όλα αυτά τα χρόνια, γιατί τώρα; Και μου είπε όλα θα πάνε καλά. Πρέπει να έχεις πίστη στον εαυτό σου. Να έχεις πίστη στον θεό, να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά. Ό,τι έχει ο θεός για εσένα θα μείνει εκεί, δεν θα στο πάρει κανείς. Αυτό με βοήθησε πολύ. Ήταν μία εμπειρία που πραγματικά με δίδαξε πολλά για τον εαυτό μου και τη ζωή».

Για το ότι ο Παναθηναϊκός AKTOR κρατάει τον κορμό του: «Είναι υπέροχο. Έχουμε μία σπουδαία ομάδα. Έχεις μία ομάδα που κερδίζει, που είναι πετυχημένη. Όλοι προσπαθούν να συμμετέχουν, όλοι έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα. Είναι δύσκολο για ομάδες που νικάνε να κρατήσουν τους πάντες μαζί. Έτσι χτίζεις δυναστείες, κληρονομιά. Αυτό έκαναν οι Ουόριορς στο παρελθόν με την τρελή ομάδα. Δεν μας συγκρίνω με το Γκόλντεν Στέιτ, απλά λέω είναι δύσκολο για μία ομάδα που νικάει να τους κρατήσει όλους μαζί επειδή ανεβαίνει η αξία όλων, επειδή έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα. Θέλουν περισσότερα χρήματα; Να κερδίζουν; Η ομάδα θέλει να πληρώσει τους παίκτες ή δεν θέλουν να ξοδέψουν τόσα χρήματα; Και αυτή η ομάδα έδειξε πως μας εμπιστεύεται. Και θέλει να συνεχίσει να κερδίζει. Ο ιδιοκτήτης μας συνεχίζει να λέει ότι θέλει να κερδίζει. Δεν ξέρω καν πόσες Euroleague είπε ότι θέλει, αλλά δείχνει εκτός από το να λέει ότι θέλει να κερδίζει, γιατί όλοι το θέλουν, κάνει ό,τι χρειάζεται για μία ομάδα να κερδίζει.

Και το σημαντικό είναι να βρεις έναν κορμό που είναι επιτυχημένος και να τον κρατήσεις. Αυτό δυσκολευτήκαμε να κάνουμε όταν ήμουν στην Παρτιζάν. Είχαμε σπουδαία ομάδα, σπουδαίο κορμό, αλλά δεν μπόρεσαν να τους κρατήσουν όλους. Όλοι είναι ευτυχισμένοι εδώ, όλοι θέλουν να μείνουν εδώ. Όλοι λατρεύουν αυτό που έχουμε, νιώθουν το πρότζεκτ, το πιστεύουν. Είναι ωραίο να το βλέπεις. Και ως παίκτης είναι ασφαλές να ξέρεις ποιος θα φύγει και ποιος όχι. Δεν χρειάζεται να σκεφτώ ποιοι θα είναι δίπλα μου του χρόνου. Ξέρω ότι αυτός θα φύγει, αυτός θα βοηθήσει. Ξέρεις ότι θέλουν να είναι εκεί και θα είναι εκεί. Είναι υπέροχο για τα παιδιά να είναι σε θέση να συμβάλλουν στο έργο. Είναι σπουδαίο για τον οργανισμό να υπάρχει σιγουριά ότι έχει βρει τρόπο κάποιος να είναι χαρούμενος όταν παίζει για τον Παναθηναϊκό».

Για την επέκταση συμβολαίου με τον Παναθηναϊκό AKTOR και το ΝΒΑ: «Είναι δύσκολο να το απαντήσω αυτό τώρα γιατί το ΝΒΑ ήταν ένα όνειρο που είχα από όταν ήμουν παιδί. Δυστυχώς, όταν τραυματίστηκα έπρεπε να αποφασίσω τι θέλω να κάνω. Θέλω να... δεν θέλω να πω να παρατήσω το όνειρο μου γιατί ποτέ δεν ξέρεις, αλλά θέλω να "παρατήσω" το όνειρο μου και το να αγωνιστώ στο ΝΒΑ ή να προσπαθήσω να χτίσω κάτι με τον Παναθηναϊκό και να έχω ασφάλεια με το νέο συμβόλαιο για τα επόμενα τρία χρόνια; Ή να έπαιρνα ένα ρίσκο και να μην υπέγραφα την επέκταση και να έβλεπα τι θα συνέβαινε το καλοκαίρι. Προφανώς ο τραυματισμός μου έπαιξε μεγάλο ρόλο γιατί υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον από το ΝΒΑ.

Μετά τους Ολυμπιακούς είχα προτάσεις από το ΝΒΑ, μιλήσαμε με ομάδες, αλλά εντέλει δεν κατέληξε κάπου. Μας είχε γίνει γνωστό από νωρίς πως δεν υπήρχε buyout στο συμβόλαιο μου και πως ο Παναθηναϊκός δεν θα έβγαζε χρήματα αν με άφηνε να φύγω. Επομένως, δεν βρήκαμε συμφωνία με ομάδες του ΝΒΑ. Ήμουν ενθουσιασμένος που θα ήμουν free agent το καλοκαίρι, μιλάγαμε με τον Παναθηναϊκό και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ήθελαν να μου κάνουν επέκταση στο συμβόλαιο μου. Αλλά ήθελα να περιμένω και να δω τι θα έχω στο τραπέζι είτε από την Ευρώπη είτε από το ΝΒΑ. Είμαι 29 τώρα και δεν νομίζω πως το "παράθυρο" είναι πολύ μεγάλο αυτή τη στιγμή. Μπορεί να είναι και η τελευταία μεγάλη αλλαγή που θα έχω. Ήταν συναρπαστικό για μένα, μιλάγαμε και με τον Γιαμπουσέλε που είμαστε κοντά για αυτό.

Οπότε ναι το ΝΒΑ ήταν κοντά και τότε συνέβη ο τραυματισμός και άλλαξε τα πάντα. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα αποφάσισα πως τώρα έχω παιδιά και πρέπει να νιώθω μία ασφάλεια. Πήρα ρίσκο σε όλη μου την καριέρα υπογράφοντας μονοετή συμβόλαια και περίμενα την free agency για να δω τι θα γίνει. Δεν είχα πρόβλημα να το ξανά κάνω αυτό, αλλά την ίδια στιγμή δεν σκεφτόμουν μόνο για εμένα και διάλεξα την ασφαλέστερη οδό. Αποφάσισα να υπογράψω την επέκταση και θα δούμε αργότερα για το ΝΒΑ. Δεν θα πω ότι με πείραξε. Είχα σπουδαίες προτάσεις στο τραπέζι και ήταν ακόμα νωρίς. Αλλά ναι, έπρεπε να αποφασίσω αν θα ρισκάρω με το ΝΒΑ παρά τον τραυματισμό μου».

Για τον Κέντρικ Ναν: «Ωωω φίλε. Αυτό που κάνει ο Κέντρικ είναι από άλλον πλανήτη. Τον βλέπω κάθε μέρα στην προπόνηση και βλέπω πόσο σκληρά δουλεύει και ξέρω ότι θα ακουστώ όπως όλοι και ναι δουλεύει σκληρά, φροντίζει το σώμα του, κάνει αυτό, κάνει εκείνο. Αλλά είναι αληθινός. Έχω ακούσει ανθρώπους να μιλούν για παίκτες και ξέρω ότι δεν δουλεύουν σκληρά και δεν βάζουν καλή δουλειά σε αυτό. Δεν κάνουν τίποτα. Ο Κέντρικ δουλεύει σκληρά. Μένει μετά την προπόνηση. Παλεύουμε μερικές φορές για τον ποιον βοηθό θα πάρουμε, λέει "όχι, αυτός είναι δικός μου βοηθός προπονητή, δουλεύω μαζί του μετά την προπόνηση". Απλά τον χρειάζομαι για μερικά σουτ, "όχι όχι, δεν είναι ο βοηθός σου" λέει. Έχει συγκεκριμένη ρουτίνα μετά τα παιχνίδια, τις προπονήσεις. Μπορεί να είναι στο γυμναστήριο μία ώρα μετά την προπόνηση. Και τρελάθηκε και αφού έπαιξε πολλά λεπτά την προηγούμενη μέρα απλά θα φροντίσει το σώμα του. Και θα δουλέψει πολύ σκληρά. Είναι πραγματικά εργασιομανής.

Έχει όλα τα εργαλεία στα αποδυτήριά του. Έχει την βαριά μπάλα, έχει κάποια πράγματα που χρησιμοποιεί. Μετά την προπόνηση μένει εκεί. Και κάποιες φορές μένω και εγώ και νιώθω κουρασμένος και λέω φεύγω και ο Κέντρικ συνεχίζει να δουλεύει; Όχι, πρέπει να είμαι ο τελευταίος που θα φύγει. Αν μπορεί να το κάνει κάθε μέρα, μπορώ να το κάνω κάθε μέρα. Αλλά όπως το κάνει κάθε μέρα δεν μπορώ. Εργάζομαι κάθε μέρα, κάνω βάρη, πάντα μένω μετά την προπόνηση, σουτάρω, εκτελώ βολές. Αλλά ο τρόπος με τον οποίον δουλεύει ο Κέντρικ είναι τρελός. Του έλεγα πριν κάτι μέρες ότι είναι τρελό ότι ήρθες και τόσο γρήγορα προσαρμόστηκες στην Euroleague και παρόλο που ήσουν στην All-Euroleague First Team πέρσι συνεχίζεις να βελτιώνεσαι.

Ο τρόπος που είναι τώρα, ο τρόπος που ήταν πριν έναν μήνα, μπορείς να δεις ότι ακόμα μαθαίνει. Αυτό είναι το τρελό, ότι ακόμα μαθαίνει το ευρωπαϊκό μπάσκετ, μαθαίνει κάποιους παίκτες. Μαθαίνει πως να αντιμετωπίζει τους διαιτητές, αυτούς που καθορίζουν το παιχνίδι, συγκεκριμένους παίκτες, κάποιες θεραπείες που έχουν στην Ευρώπη και μπορεί να μην χρησιμοποιούν στο ΝΒΑ. Ακόμα προσαρμόζεται και μπορείς να το καταλάβεις γιατί ακόμα βελτιώνεται. Οπότε, ακόμα μαθαίνει και θυμάμαι όταν ήρθε κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα προσπαθούσε να σκοράρει και του είπα "Κέντρικ πρέπει να ηρεμήσεις, θα γίνει. Πρέπει να βρεις τον ρυθμό σου. Στην Ευρώπη δεν είναι όπως στο ΝΒΑ που θα σουτάρεις κατευθείαν. Εδώ αν έχεις ελεύθερο σουτ στα 5-6 δευτερόλεπτα θα το αφήσεις γιατί μπορεί να βρεις καλύτερο αργότερα. Και στο τέλος της ημέρας, θα γίνεις σκόρερ. Το ταλέντο σου θα είναι εκεί". Πόσα τρελά buzzer-beater έβαλε φέτος;» Γιατί τώρα ξέρει τον χρόνο, ξέρει πότε να είναι πραγματικά επιθετικός, πότε να κάνει διάφορα πράγματα και μαθαίνει πως να κάνει διαφορετικά πράγματα στο παρκέ. Στο Παρίσι παραλίγο να πετύχει triple-double. Μπορεί να πάρει ριμπάουντ, να πασάρει, να κλέψει. Στο Μονακό είχε 37 πόντους με 17 σουτ. Αυτό είναι τρελό. Πέρσι ήταν με μέσο όρο 16-17 πόντους.

Του έλεγα ότι "Εστιάζεις στο να σκοράρεις, δεν πασάρεις. Θες απλά να σκοράρεις. Πρέπει να καταλάβεις πως να είσαι αποτελεσματικός, πώς να κάνεις άλλα πράγματα, να παίρνεις φάουλ, ριμπάουντ, να κλέβεις, να παίρνεις σουτ που είσαι βέβαιος ότι δεν θα χάσεις, δεν σουτάρεις για να σουτάρεις, σουτάρεις γιατί δεν θα το χάσεις". Και δείτε τώρα τον τρόπο που παίζει. Είναι τρελός. Δεν μπορώ να πω ότι το έβλεπα να έρχεται, δεν θα πω ότι δεν περίμενα να είναι τόσο καλός γιατί δουλεύει για να είναι τόσο καλός. Αλλά όταν το βλέπεις είναι τρελό. Είναι ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη, καμία αμφιβολία».

Για τον Εργκίν Αταμάν: «Έχουμε διαφορετική προσέγγιση στην ζωή. Εγώ είμαι ο τύπος που θα σου πάω μέρα με την μέρα, ανησυχώ μόνο για το επόμενο παιχνίδι. Αυτός είναι ο τύπος ανθρώπου που μπαίνει σε ένα δωμάτιο και λέει "θα κερδίσω, θα είμαι ο πρωταθλητής. Είμαι καλύτεροι από όλους". Εγώ είμαι ο τύπος που θα μπω μέσα και θα πω "η ζωή με έχει χαστουκίσει πάρα πολλές φορές για να έρθω εδώ και να λέω μεγάλα λόγια". Δεν ελέγχω όλα όσα θα γίνουν, οπότε είμαι προσεκτικός με το τί λέω, αλλά εκείνος είναι σαν να μην τον νοιάζει. Νομίζω ότι θα πω αυτό που πιστεύω βαθιά μέσα μου, πιστεύω ότι θα κερδίσουμε. Αλλά ακόμα και αν με ρωτούσατε θα έλεγα, και ακόμα και ο τρόπος που το προσεγγίζω, είναι ότι το πηγαίνουμε βήμα-βήμα, ας το πάμε παιχνίδι με παιχνίδι. Ας προσπαθήσουμε να κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι και να δούμε τι θα γίνει μετά, ας κερδίσουμε το επόμενο και να δούμε τι θα γίνει μετά. Και αυτός είναι το αντίθετο. Τι μπορώ να πω; Δεν ξέρω πώς το κάνουμε αυτό. Έρχεται και μας λέει ότι αν δεν πάμε στο Final-Four δεν θα είμαι ο προπονητής. Νομίζω ότι το είπε πριν καν υπογράψει κάποιον παίκτη. Είναι τρελό. Αλλά έβαλε πλάτη κάθε φορά. Αυτό είναι το θέμα. Γιατί αν το έλεγε και δεν έκανε τίποτα δεν θα μιλούσαμε καν τώρα. Αλλά αν στο πει θα το κάνει και θα γίνει. Κάνει αυτό (σ.σ τις υψωμένες γροθίες). Αυτό ήταν το κάτι διαφορετικό (σ.σ η παρέλαση). Ήταν τέλειο. Κατέβηκα από το αεροπλάνο. Δεν ήμουν έτοιμος να φύγω.

Ξέρεις ποιος βλέπει τα highlights μου; Ο γιος μου. Είναι τρελό γιατί είναι μόλις 3,5 και λέει "θέλω να δω τον μπαμπά να παίζει. Θέλω να το δω, να δω αυτό το στιγμιότυπο". Γιατί μερικές φορές βάζω ένα παιχνίδι στην τηλεόραση και λέει "δε θέλω να δω αυτό, θέλω να δω εσένα να παίζεις". Μετά μπαίνω στο Youtube και βλέπει. Η Euroleague δημοσίευσε ένα βίντεο μίας ώρας. Βάζω το βίντεο και ξέρω πως είμαι καλά για μία ώρα γιατί δεν θα κουνιέται. Θα πάει να πάρει την μπάλα του, να καρφώσει και θα κάτσει αν το δει ξανά. Με παρακολουθεί πολύ. Από όταν τραυματίστηκα δεν ήθελα να βλέπει τα highlights μου. Μου έλεγε "μπαμπά θέλω να δω το παιχνίδι". Και έβαζα το παιχνίδι και μου έλεγε "θέλω να δω εσένα να παίζεις". Και του εξηγούσα ότι δεν έπαιζα».

Για το αν ο Παναθηναϊκός AKTOR μπορεί να κερδίσει την Euroleague χωρίς τον Λεσόρ: «Δεν θα το μάθουμε ποτέ γιατί θα ήμουν εκεί, αλλά δεν ξέρουμε. Νομίζω ότι όταν τραυματίστηκα, δεν ξέρω που ήταν η κατάταξη αλλά δεν νομίζω ότι ήμασταν τρίτοι. Νομίζω λοιπόν ότι τα πήγαν καλύτερα χωρίς εμένα. Πιστεύω ότι τα παιδιά μπορούν να το κάνουν, να πάνε μέχρι το τέλος. Εύχομαι να είμαι εκεί και να τους βοηθήσω. Νομίζω ότι έχουν τα εφόδια και ό,τι χρειάζεται για να το κάνουν και αν όλα πάνε καλά μπορούν να το πετύχουν. Αλλά ελπίζω ότι δεν θα το μάθουμε ποτέ γιατί θα είμαι εκεί όπως είπα».

Για την Παρτιζάν και τα επεισόδια με την Ρεάλ Μαδρίτης: «Για να το πω απλά, νομίζω θα κατακτούσαμε την Euroleague. Ήμασταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη όταν συνέβη αυτό. Ήταν κακό ματσάρισμα για αυτούς. Η μόνη ομάδα που θεωρώ ήταν κακό ματσάρισμα για εμάς ήταν η Μπαρτσελόνα. Και νομίζω στο Final-Four με τον τρόπο που έπαιζαν θα τους είχαμε νικήσει αν τους είχαμε αντιμετωπίσει. Πραγματικά πίστευα ότι θα πηγαίναμε μέχρι το τέλος. Γιατί ποιος ήταν στο Final-Four; Κερδίσαμε δύο φορές την Μονακό εκείνη την χρονιά. Πραγματικά το πιστεύω γιατί ήμασταν η ομάδα με την καλύτερη φόρμα εκείνη τη στιγμή. Ο τρόπος που παίζαμε με αυτοπεποίθηση. Νομίζω ήμασταν η καλύτερη ομάδα εκείνη την στιγμή. Το μπάσκετ αφορά ομάδες που έχουν σκαμπανεβάσματα. Και νομίζω η σεζόν μας είχε ανοδική πορεία. Ξεκινήσαμε πολύ αργά και μετά βρήκαμε τον δρόμο μας. Μετά τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο, νομίζω ήμασταν η καλύτερη ομάδα στην Euroleague. Και ναι, πιστεύω θα πηγαίναμε μέχρι τέλους αν δεν συνέβαινε αυτό. Αλλά είναι εύκολο να το λένε τώρα. Νομίζω ήταν η καλύτερη ομάδα τότε, από άποψη σχήματος και του μπάσκετ που παίζαμε. Κερδίσαμε την Ρεάλ στην έδρα της πριν τα play-offs, κερδίσαμε τον Ολυμπιακό στην έδρα του πριν τα play-offs. Την Μονακό επίσης. Η μόνη από την οποία χάσαμε ήταν η Μπαρτσελόνα, αλλά νομίζω θα τους κερδίζαμε στο Final-Four. Οπότε ναι, νομίζω θα πηγαίναμε μέχρι τέλους».