Τι ψάχνεις;

Λίνα Νίλσεν: Το σπριντ... της σκλήρυνσης, η γιόγκα και ο στίβος

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Σε ένα κόσμο γεμάτο άγχος που κυνηγά την επιτυχία και την τελειότητα, έρχεται μια απότομη στροφή που σε αναγκάσει να πατήσεις φρένο και να φωνάξεις δυνατά «δεν πειράζει αν δεν το κάνω τέλεια, ήρθε η ώρα να ακούσω εμένα». Χρειάζεται θάρρος για να αποδεχθείς ότι πρέπει να πατήσεις το stop.

Η Λίνα Νίλσεν αναγκάστηκε να πάρει την απότομη αυτή στροφή μόλις στα 17 της χρόνια όταν οι γιατροί της ανακοίνωσαν ότι έχει σκλήρυνση κατά πλάκας. Στο άκουσμα της διάγνωσης, το μυαλό της σκοτείνιασε. Δεν μπορούσε να το δεχθεί, δεν ήθελε να το καταλάβει, ούτε να το αποδεχθεί.

Η πρώτη της κίνηση ήταν να αναζητήσει στο διαδίκτυο ιστορίες άλλων ανθρώπων με το ίδιο νόσημα αλλά τότε φοβήθηκε περισσότερο. Όχι δε διάβασε κάτι που δεν της είχαν αναφέρει νωρίτερα οι γιατροί αλλά στεναχωρήθηκε και μίσησε τον τρόπο που οι άλλοι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τον άνθρωπο που είχε σκλήρυνση. «Στην αρχή ήμουν σε άρνηση. Δεν ήθελα να το καταλάβω, ούτε να το αποδεχτώ. Έψαχνα ιστορίες άλλων ανθρώπων στο διαδίκτυο, αλλά μισούσα τον οίκτο όσων το μάθαιναν», έχει εξομολογηθεί.

Η λανθασμένη διάγνωση, η σκλήρυνση και ο οίκτος

Η διάγνωση ήρθε στα 17 της χρόνια και θα μπορούσε να συμβεί και νωρίτερα καθώς τέσσερα χρόνια πριν, ένιωσε τις πρώτες ενοχλήσεις. Αισθάνθηκε μούδιασμα στο αριστερό της χέρι αλλά διαγνώσθηκε λανθασμένα με εγκεφαλικό επεισόδιο. Πέρασαν κάποια χρόνια για να έρθει η τελική και σωστή διάγνωση. Πώς θα μπορούσε ένα παιδί 17 χρονών να κατανοήσει κάτι τέτοιο; Η σύγχυση, ο φόβος και η απορία ήταν αναπόφευκτα συναισθήματα που την ακολουθούσαν εκείνα τα χρόνια.

Η αλήθεια είναι πως η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν είναι μια εύκολη λέξη για να τη «σηκώσεις» μέσα σου, ειδικά όταν είσαι ακόμα παιδί ή έφηβος. Η ασθένεια αυτή, που επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα, μπορεί να εμφανιστεί με ποικίλα συμπτώματα, έχει απρόβλεπτη πορεία και αβέβαιο μέλλον. Για τη Λίνα, όμως, το πιο δύσκολο δεν ήταν τόσο το σώμα της που την «προδίδει» κατά καιρούς, αλλά το πώς θα την δουν οι άλλοι. Βλέποντας τις ιστορίες των ανθρώπων που αντιμετώπιζαν την ασθένεια αυτή, έβλεπε τον οίκτο που τους αντιμετώπιζαν και φοβήθηκε μήπως συμβεί κάτι και αναγκαστεί να χάσει τη ζωή, τους φίλους, τους ανθρώπους της.

Η κοινωνία συχνά δεν ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τον άνθρωπο που έχει σκλήρυνση. Ο οίκτος, η συμπόνοια που μοιάζει περισσότερο με λύπηση, ο φόβος του αγνώστου λειτουργούν ως εμπόδια που χρειάζεται να σπάσει όποιος ζει με τη νόσο. Η Λίνα, παρότι ένιωθε τα πρώτα συμπτώματα στην εφηβεία, δεν ήθελε να θεωρείται «ασθενής». Ήθελε να είναι απλά μια νέα γυναίκα με όνειρα, πάθος για τον αθλητισμό και τη ζωή.

Αυτό που τη βοήθησε τελικά να αποδεχτεί την πραγματικότητά της ήταν η αποφασιστικότητά της να συνεχίσει να ζει, να τρέχει, να παλεύει, όχι απέναντι στην ασθένεια αλλά μαζί της. Στην αρχή, φυσικά, η άρνηση ήταν έντονη. Ήθελε να ξεχάσει, να κρύψει, να μην ακούσει τις λέξεις «πολλαπλή σκλήρυνση». Όμως, όσο περνούσε ο καιρός και όσο μάθαινε περισσότερα για το σώμα της, κατάλαβε ότι δεν μπορεί να επιλέξει αν θα έχει τη νόσο, αλλά μπορεί να επιλέξει πώς θα τη ζήσει. Και, ίσως, αυτό να ήταν το δυσκολότερο. Έπεισε τον εαυτό της ότι δεν μπορεί μια σκλήρυνση να την ορίζει, όσο δυνατή και να μοιάζει μερικές φορές, και φρόντισε να μάθει πως να γίνει φίλη της.

Το επόμενο βήμα ήταν να το πει. Μια ενέργεια που τη φόβιζε αρκετά. Η απόφασή της να αποκαλύψει τη διάγνωση στο ευρύ κοινό δεν ήρθε εύκολα. Φοβόταν την κριτική, το στίγμα, τη συμπόνοια που θα την έκανε να νιώσει μικρή και αδύναμη. Όμως η στιγμή που έτρεξε στον προκριματικό αγώνα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 2022, στο Όρεγκον, ήταν η στιγμή της αλήθειας. Παρά το μούδιασμα στην αριστερή πλευρά του σώματός της, έτρεξε. Τερμάτισε τελευταία, αλλά τερμάτισε. Και τότε συνειδητοποίησε πως δεν ήταν πλέον μόνο μια γυναίκα με μια δύσκολη διάγνωση, ήταν μια γυναίκα που δεν θα άφηνε την ασθένεια να την καθορίσει.

Η Λίνα μίλησε για τη σκλήρυνση κατά πλάκας δημόσια και η αντίδραση ήταν πιο θετική από ό,τι περίμενε. Όπως εκμυστηρεύτηκε στη Daily Mail: «Στην αρχή ήμουν λίγο επιφυλακτική για το πώς θα την αντιμετώπιζαν, αλλά ήταν πραγματικά θετική. Κατά κάποιο τρόπο με βοήθησε να αποδεχτώ τη διάγνωσή μου και με βοήθησε να ενδυναμώσω. Σχεδόν με απελευθέρωσε». Έφυγε από πάνω της το βάρος του μεγάλου αυτού μυστικού και ένιωσε πιο δυνατή. Η απόφαση να μοιραστεί την ιστορία της δεν ήταν απλά μια πράξη θάρρους, ήταν μια πράξη αυτο-αγάπης και αυτοσεβασμού.

Ολυμπιονίκης Δρομέας και Δασκάλα Γιόγκα

Μπορεί να κράτησε κρυφή από τα μέσα ενημέρωσης τη μάχη της με τη σκλήρυνση για εννέα χρόνια αλλά φρόντισε να την αποβάλλει και από το μυαλό της. Η σκλήρυνση δεν την καθόρισε ποτέ, δεν της επέτρεψε να την καθορίσει. Χρειάστηκε λίγο χρόνο για να συγκροτήσει το μυαλό της, να αποδεχθεί την κατάσταση και συνέχισε το δρόμο της. Δεν ήθελε τίποτα να μπει εμπόδιο στα όνειρα της και παρά τις εξάρσεις της σκλήρυνσης που θα «χτυπήσουν» την πόρτα χωρίς προειδοποίηση, επέλεξε να δίνει στον εαυτό της το χρόνο που της ζητά, να ακούει το σώμα της και να συνεχίζει να προσπαθεί.

Εξελίχθηκε σε μια εξαιρετικά ταλαντούχα αθλήτρια του στίβου που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού συμμετέχοντας στην σκυταλοδρομία 4x400 μέτρων.

Η πορεία της στον στίβο άρχισε δυναμικά το 2015, όταν ξεχώρισε με την εξαιρετική της παρουσία στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες Νέων κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4x400μ με χρόνο 3:34.36. Δύο χρόνια αργότερα, το 2017, συμμετείχε στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες Κ23, όπου τερμάτισε στην τέταρτη θέση στη σκυταλοδρομία 4x400μ δείχνοντας σταθερά ανοδική πορεία.

Το 2021 πρόσθεσε ακόμη περισσότερα μετάλλια στη συλλογή της, ένα χρυσό στα 400μ εμπόδια και ένα ασημένιο στη σκυταλοδρομία 4x400μ στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες Ομάδων. Το 2024 εκπροσωπώντας την ομάδα της κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4x400μ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου ενώ αργότερα την ίδια χρονιά επανέλαβε αυτή την επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.

Εκτός από την αθλητική της καριέρα, η Λίνα είναι και πιστοποιημένη δασκάλα γιόγκα και συμμετέχει ως εκπαιδεύτρια στη δημοφιλή εφαρμογή fitness Fiit. Στόχος της είναι να βοηθήσει στη βελτίωση της ευλυγισίας, της αντοχής και της αποκατάστασης, στοιχεία που ενισχύουν την απόδοσή της στο στίβο. Η γιόγκα αποτελεί μέρος της συνολικής φιλοσοφίας της για την υγεία και την ισορροπία στη ζωή, που δεν περιορίζεται μόνο στον αθλητισμό και αποτελεί αναγκαία συνθήκη για τη σκλήρυνση και τον στίβο.

Επιπλέον, συνεργάζεται με την αδερφή της για την έκδοση ενός βιβλίου μαγειρικής, το οποίο επικεντρώνεται στη σημασία της διατροφής τόσο για τη διαχείριση της νόσου όσο και για την αθλητική απόδοση. Παράλληλα, ως motivational speaker, μοιράζεται την ιστορία της και την πορεία της, δείχνοντας πώς η δύναμη της θέλησης και η θετική στάση μπορούν να ξεπεράσουν ακόμα και τις πιο σοβαρές δυσκολίες. Το μήνυμά της απευθύνεται όχι μόνο σε αθλητές αλλά και σε οποιονδήποτε χρειάζεται έμπνευση για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής.

Σήμερα, η Λίνα συνεχίζει να ζει τη ζωή της με αποφασιστικότητα και ελπίδα. Δεν αρνείται τις δυσκολίες, αλλά τις αντιμετωπίζει με θάρρος και ευγνωμοσύνη για κάθε στιγμή. Η ιστορία της μας θυμίζει ότι το μεγαλύτερο θάρρος δεν είναι να μην έχεις φόβο, αλλά να προχωράς παρά τον φόβο. Να αναζητάς το φως ακόμα και όταν το σκοτάδι φαίνεται να σε περικυκλώνει.

Σε έναν κόσμο που απαιτεί συνεχώς να είμαστε τέλειοι και ανεπηρέαστοι, η Λίνα μας δείχνει ότι η αποδοχή των αδυναμιών μας και η αγάπη για τον εαυτό μας, ακριβώς όπως είμαστε, είναι η πραγματική νίκη.