Εκεί, ένας μάγος, ένας γητευτής της στρογγυλής θεάς μόλις είχε δώσει την τελευταία του εντός έδρας παράσταση με τα χρώματα της πατρίδας του. Ο Λιονέλ Μέσι αγωνίστηκε για τελευταία φορά με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του και φρόντισε ο επίλογος να γράφει φαρδιά πλατιά το όνομα του. Το είχε κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν, δεν ήταν δύσκολο να το κάνει ακόμη μια, τελευταία. Δυο γκολ σημείωσε ο Αργεντινός, ο οποίος άνοιξε το σκορ στο 39ο λεπτό και «κλείδωσε» τη νίκη στο 76΄στέλνοντας για δεύτερη φορά την μπάλα στα δίχτυα.
Το παιχνίδι πέρασε σε δεύτερη μοίρα και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε. Οι φήμες που τον ήθελαν να παίζει για τελευταία φορά με την Αργεντινή ακουγόταν δυνατά μέρες νωρίτερα και μπορεί ο κάθε λάτρης του ποδοσφαίρου να σκεφτόταν ότι μπορεί να είναι ψέμα, ο Μέσι, όμως, φρόντισε να τις επιβεβαιώσει έμμεσα πριν από τον παιχνίδι και άμεσα μετά το τέλος του.
Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής, μετά τον Ντιέγκο Μαραντόνα, από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο χορτάρι για την προθέρμανση ήταν διαφορετικός. Το βλέμμα του ήταν αλλιώτικο. Φαινόταν σα να μετρά τα βήματα του και κάθε φορά που σήκωνε το βλέμμα, το πανό που είχε κρεμαστεί και τον ευχαριστούσε για ό,τι είχε προσφέρει, τον έκανε να συγκινηθεί. Κάτι ανάλογο συνέβη και κατά τη διάρκεια ανάκρουσης του εθνικού ύμνου, όπου έχοντας αγκαλιά τους γιους του, τα μάτια του πλημμύρισαν με δάκρυα μπροστά στο κοινό που τον αποθέωνε.
Η τελευταία σελίδα του Μέσι στο βιβλίο της αλμπισελέστε είχε μόλις γραφτεί και οι σελίδες του ήταν γεμάτες με λύπες, αμφισβήτηση, πολλά γιατί αλλά και με δάκρυα δόξας και τη λάμψη ενός χρυσού που δύσκολα θα βρεις.
Οι αριθμοί του με την Αργεντινή
Η συμβολή του στην εξέλιξη του ποδοσφαίρου στην Αργεντινή και στην επιστροφή της χώρας του στην κορυφή είναι ιδιαίτερα σημαντική. Από τις πρώτες του εμφανίσεις με τις μικρές εθνικές μέχρι την κορυφή του κόσμου το 2022 ο Αργεντινός έχει κατακτήσει συνολικά έξι τίτλους.
Η κορυφαία στιγμή της πορείας του ήρθε στο Μουντιάλ του Κατάρ το 2022, όταν οδήγησε την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο σε έναν δραματικό τελικό που κρίθηκε στα πέναλτι απέναντι στη Γαλλία. Είχε προηγηθεί η μεγάλη λύτρωση το 2021 όταν σήκωσε το Κόπα Αμέρικα στο ιστορικό στάδιο Μαρακανά απέναντι στη Βραζιλία, το πρώτο μεγάλο τρόπαιο της Αργεντινής μετά από 28 χρόνια. Το 2024 ο Μέσι και η παρέα του επανέλαβαν το θρίαμβο και εκείνος πρόσθεσε το δεύτερο Κόπα Αμέρικα στη συλλογή του.
Έχει κατακτήσει, επίσης, το Finalissima το 2022 έναν τίτλο που έφερε αντιμέτωπες την Αργεντινή και την Ιταλία. Το 2005 κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Κ20 ενώ το 2008 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν καθοριστικός στην πορεία προς στο χρυσό μετάλλιο.
Συνολικά στα 16.049 λεπτά (194 συμμετοχές) που αγωνίστηκε με το εθνόσημο στα αριστερά, ο Λιονέλ Μέσι κατάφερε να βρει δίχτυα 114 φορές, να δημιουργήσει άλλα 61 γκολ, δέχθηκε εννέα κίτρινες ενώ δυο φορές αποβλήθηκε.
Από την αμφιβήτηση, στα δάκρυα της δόξας
Βρέθηκε στο επίκεντρο της κριτικής για πολλά χρόνια καθώς μπορεί να ήταν ο κορυφαίος παίκτης με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα αλλά δεν είχε καταφέρει να οδηγήσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του στην κορυφή.
Οι ήττες στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014 (από τη Γερμανία) και σε δύο τελικούς του Κόπα Αμέρικα (2015,2016) οδήγησαν σε έντονη αμφισβήτηση ενώ η σύγκριση με το Ντιέγκο Μαραντόνα του έβαζαν περισσότερο πίεση. Είχε επικριθεί ακόμη και από τον ίδιο τον Ντιεγκίτο, ο οποίος το 2018 είχε δηλώσει ότι «Ο Μέσι είναι σπουδαίος παίκτης αλλά δεν είναι ηγέτης. Πριν μιλήσει στον προπονητή ή στους συμπαίκτες του, θα παίξει PlayStation. Και μετά, μέσα στο γήπεδο, θέλει να είναι ο αρχηγός».
Εκείνος έμοιαζε να μην ακούει. Ακολούθησε τα βλήματα του εμβληματικού Νο.10 και ήρθε η στιγμή που οδήγησε τη χώρα του στην κορυφή. Μπορεί να χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τα 35 του χρόνια αλλά στα γήπεδα του Κατάρ ήταν ο απόλυτος ηγέτης και πήρε στα χέρια του το χρυσό εκείνο τρόπαιο και το κράτησε σα να ήταν ο μικρός του θησαυρός. Ένα πολύτιμο διαμάντι που φωτίζει διαφορετικά στην πλούσια συλλογή του.
Τα δεδομένα άλλαξαν για εκείνον το 2008 στο Πεκίνο όταν στον τελικό απέναντι στη Νιγηρία έδωσε την ασίστ στον Άνχελ Ντι Μαρία για το νικητήριο γκολ και η Αργεντινή κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Το 2021 οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα νικώντας τη Βραζιλία στον τελικό. Η νίκη αυτή τον καθιέρωσε ως εθνικό ήρωα και έδωσε τέλος στην αμφισβήτηση. Τα δάκρυά του μετά τη λήξη του αγώνα έδειξαν πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο τίτλος για εκείνον και για τη χώρα του, που κατακτούσε το πρώτο μεγάλο τρόπαιο μετά το 1993.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο 2022 στο Κατάρ ήταν η κορυφαία στιγμής της καριέρας του με τα χρώματα της Αλμπισελέστε. Υπό τις οδηγίες του Λιονέλ Σκαλόνι, οδήγησε την Αργεντινή μέσα από δύσκολα προκριματικά στην κορυφή. Στον προημιτελικό με την Ολλανδία έδωσε ασίστ και πέτυχε γκολ. Κάτι που έπραξε και στον ημιτελικό κόντρα στην Κροατία ενώ στον τελικό μπορεί το χατ τρικ του Κιλιάν Εμπαπέ να οδήγησε το ματς στα πέναλτι, κράτησε την ψυχραιμία του, περίμενε μέχρι την τελευταία εκτέλεση και όταν η μπάλα κούνησε το πλεκτό απλά γονάτισε ευχαριστώντας τον Θεό που τον βοήθησε να ζήσει αυτή τη μεγάλη στιγμή. Είχε καταφέρει να αποδείξει τόσο στον εαυτό του όσο και στους συμπατριώτες του ότι το ταλέντο του μπορούσε να ανεβάσει τη χώρα ξανά στην κορυφή.
Και χωρίς αυτό το τρόπαιο, όμως, η αξία του δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί. Κάτι που φαίνεται και από τα λόγια των ανθρώπων που συνεργάστηκαν μαζί του για εκείνον. Ομοσπονδιακός τεχνικός, συμπαίκτες και φίλοι τον περιγράφουν ως τον απόλυτο αρχηγό, έναν άνθρωπο που δεν χρειάζεται φωνές για να εμπνεύσει αλλά μιλάει με την παρουσία του και τη στάση ζωής του.
Ο Λιονέλ Σκαλόνι, ο άνθρωπος που τον καθοδήγησε σε δύο τρόπαια, δεν έχει αμφιβολίες: «Είναι ηγέτης και φαίνεται. Όταν μιλάει, λέει τα σωστά λόγια. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι ανάλογο με αυτό που μεταδίδει στους συμπαίκτες του. Ο τρόπος που τον κοιτούν, με θαυμασμό, είναι δύσκολο να εξηγηθεί».
Αυτή η «μαγνητική» του αύρα φαίνεται να λειτουργεί ως συνεκτικός κρίκος. Όλοι οι νεαροί που εντάχθηκαν στην εθνική από τον Έντσο Φερνάντες έως τον Μακ Άλιστερ κάνουν λόγο για έναν άνθρωπο απλό, προσιτό, που τους αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή. Ο Ροδρίγκο ντε Πολ σε παλαιότερη συνέντευξη του υποστήριξε: «Όταν γίνεται αρχηγός σου, θα πήγαινες στον πόλεμο για χάρη του αν στο ζητούσε. Ο μόνος αδιαπραγμάτευτος είναι ο Λίο. Οι υπόλοιποι κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να λάμψει εκείνος».
Ο Άνχελ ντι Μαρία που έζησε μαζί του αρκετές καλές και κακές στιγμές της Αργεντινής τόνισε ότι: «Το να παίζεις με τον Λίο ήταν το πιο διασκεδαστικό ποδόσφαιρο της ζωής μου. Έτρεχα στον χώρο και η μπάλα ερχόταν στα πόδια μου, σαν μαγεία». Ο Σέρχιο Αγκουέρο, ίσως ο πιο στενός του φίλος στο ποδόσφαιρο, είχε πει χρόνια πριν ότι η χαρά του Μέσι με την εθνική ήταν σημαντική για όλους: «Ξέρουμε πόσο την αγαπάει. Δεν ήθελε να χάνει αλλά είχε την εμπειρία να καταλαβαίνει πως το ποδόσφαιρο είναι χαρές και λύπες».
Μπορεί οι συμπαίκτες του να στάζουν μέλι για εκείνον, το μεγάλο «αγκάθι», όμως ήταν η αναγνώριση από τον κόσμο. Η στάση των φιλάθλων απέναντι του άλλαξε ριζικά τα τελευταία χρόνια. Μετά την κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα το 2021 και κυρίως μετά τη κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2022 στο Κατάρ άλλαξαν τα πάντα. Τον αναγνωρίζουν, πλέον, ως εθνικό ήρωα. Οι σκηνές στους δρόμους του Μπουένος Άιρες και σε κάθε πόλη της χώρας με εκατομμύρια ανθρώπους να τον αποθεώνουν το αποδεικνύουν και αποτελούν και μια δικαίωση για τον ίδιο.
Η επιρροή εκτός γηπέδων
Αποτελεί πρότυπο για τους νέους. Μπορεί να είναι ένας ποδοσφαιριστής παγκόσμιας φήμης και ο λογαριασμός του να είναι «φουσκωμένος», εκείνος, όμως, παραμένει ταπεινός και οικογενειάρχης. Στηρίζει την παιδεία και την υγεία μέσω του Leo Messi Foundation και συμμετέχει σε καμπάνιες με κοινωνικό χαρακτήρα.
Σε μια χώρα όπου ο ποδοσφαιρικός ήρωας γίνεται πολιτιστικό και κοινωνικό φαινόμενο, ο Μέσι δεν είναι απλώς παίκτης. Είναι ένα σύμβολο. Ένα κομμάτι της εθνικής ψυχής της Αργεντινής. Είναι το πρόσωπο που δείχνει ότι η σκληρή δουλειά, η συνέπεια και το πάθος μπορούν να φέρουν παγκόσμια αναγνώριση, ακόμα κι αν προέρχεσαι από ταπεινές ρίζες.
Ο Μέσι χρειάστηκε ποτέ να φωνάζει για να γίνει ηγέτης. Δεν άλλαξε χαρακτήρα για να μπορέσει να ταιριάξει στο στερεότυπο του αρχηγού. Με τη σιωπηλή αποφασιστικότητα, την ταπεινότητα και το ταλέντο του κέρδισε τον απόλυτο σεβασμό. Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε; Μιλούσε στην μπάλα και εκείνη κολλούσε πάνω του λες και έμοιαζε να έχει μαγνήτη.
Τελικά μήπως μας φυλάει έκπληξη και θα τον δούμε στο Παγκόσμιο του 2026 ;
