Γράφει ο Θάνος Μπούζας - Πόσες φορές στη σύγχρονη ιστορία του ο ΠΑΟΚ είχε την δυνατότητα να διεκδικήσει έως τέλους το πρωτάθλημα; Καμία είναι η απάντηση. Για να συναντήσουμε μια παρόμοια περίπτωση, όσο αφορά τον Δικέφαλο, θα πρέπει να ταξιδέψουμε χρονικά στο πρωτάθλημα που κατέκτησε η Λάρισα ή σε αυτά που άρπαξε το Π.Ο.Κ. την δεκαετία του 70. Φέτος αυτή η ευκαιρία δόθηκε στον ΠΑΟΚ.
Η καλή του πορεία στον δεύτερο γύρο όπου έμεινε για 22 παιχνίδια αήττητος τον έφερε σε μια θέση που θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν ένας εν δυνάμει διεκδικητής. Η απώλεια και κυρίως η ήττα του από την ΑΕΚ σμίκρυνε κατά πού τις πιθανότητες. Ακόμη και ισοπαλία να έφερνε ο ΠΑΟΚ θα μιλούσαμε για διαφορετικό πρωτάθλημα. Τώρα με 8 αγώνες μπροστά ο ΠΑΟΚ πρέπει να πάρει αποτέλεσμα και δη τη νίκη μέσα στο Καραϊσκάκη για να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Μια νίκη τέτοιας σημασίας όχι μόνο θα του δώσει την βαθμολογική και ψυχολογική ώθηση αλλά μαζί θα βγάλει σχεδόν τον Ολυμπιακό εκτός κάδρου. Και αυτό θα γίνει όχι γιατί θα έχει χάσει τόσο πολύ έδαφος ο Ολυμπιακός όσο γιατί θα δημιουργηθεί μια τεράστια εσωστρέφεια η οποία θα είναι και ο μεγαλύτερος αντίπαλός του.
Όμως αν θελήσουμε να πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή και να δούμε τους λόγους για τους οποίους ο ΠΑΟΚ δείχνει να χάνει την ευκαιρία-χωρίς αυτό να είναι απόλυτο- τότε διαπιστώνουμε τα εξής: ο ΠΑΟΚ εδώ και τρία χρόνια βαδίζει χωρίς την φυσική παρουσία του προέδρου του. Μπορεί στην Ευρώπη ή και στον κόσμο ολόκληρο να μην είναι σημαντικό. Όμως η Ελλάδα σε σχέση με την δυναμική προσωπικότητα του Ιβάν Σαββίδη αποτελούν έναν ιδιαίτερο συνδυασμό ο οποίος χρίζει ιδιαίτερης αναφοράς. Στην αρχή και μεις πιστεύαμε ότι η τεχνολογία και οι συχνότατες επαφές του προέδρου του ΠΑΟΚ θα υποκαθιστούσαν πλήρως το έλλειμμα της φυσικής του παρουσίας. Δυστυχώς όμως δε μπορούμε παρά να μπούμε σε συγκρίσεις. Οι πρόεδροι των άλλων ομάδων που διεκδικούν το πρωτάθλημα είναι νυχθημερόν δίπλα και χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο προσπαθούν να προωθήσουν τα συμφέροντα της ομάδος τους.
Φτιάχνουν , ιδίως τον τελευταίο καιρό, επικοινωνιακούς πολέμους, που ως σκοπό και στόχο έχουν το βαθμολογικό όφελος και την κατάκτηση της πρώτης ή έστω της δεύτερης θέσης. Τέλος τρομερή διαφορά από κάθε άποψη, δημιουργεί στον κάθε ποδοσφαιριστή το να τον επισκέπτεται ο πρόεδρος για οποιονδήποτε καλό ή άσχημο λόγο στα πλαίσια της ομάδος. Αυτό δεν το έχει ο ΠΑΟΚ. Είναι μονίμως η ουρίτσα σε κάθε επικοινωνιακό ορυμαγδό. Όλοι έχουν κερδίσει βαθμούς επί βαθμών και έχουν περάσει προς τα έξω ότι είναι … αδικημένοι.
Εν τω μεταξύ αν ο ΠΑΟΚ είχε μόνο τους 4 βαθμούς που του αφαίμαξαν με τα Γιάννενα και την Τρίπολη θα ήταν 2 βαθμούς από την πρώτη θέση. Τέλος διαφορετική και πολύ καλύτερη ενημέρωση θα είχε ο κ. Σαββίδης αν ήταν εδώ και ίσως να έβλεπε πιο ζεστά και το θέμα των μεταγραφών του Ιανουαρίου που πόνεσαν τον ΠΑΟΚ. Για να γίνει αντιληπτό: σε έναν μόλις αγώνα ο Λουτσέσκου δεν ήταν δίπλα στη γραμμή εξαιτίας του λάθους που έκανε και αυτό σίγουρα στοίχισε στην ομάδα που έμοιαζε δίχως συγκέντρωση όταν η ΑΕΚ από το πρώτο λεπτό τα έκανε μπάχαλο. Φανταστείτε να μην έλλειπε από το πλευρό του ποτέ ο κ. Σαββίδης.
