Κατ’ αρχήν… Η συγνώμη – με αφορμή το ευφυολόγημα της ανακοίνωσης της ΠΑΕ ΠΑΟΚ - δεν είναι λέξη. Πράξη είναι!
Και στη συνέχεια, δεν είδαμε και δεν ακούσαμε από οποιονδήποτε στον οργανισμό του ΠΑΟΚ – κι αναφερόμαστε κυρίως, σε προπονητές και παίκτες – μία λέξη για την ευθύνη μη επιτυχιών (sic) στην μόλις παρελθούσα αγωνιστικής περίοδο!
Δεν μπορεί. Είναι αδύνατον, να μην υπάρχουν ευθύνες επειδή ο ΠΑΟΚ δεν διεκδίκησε καν το Πρωτάθλημα. Και δεν κατέκτησε το Κύπελλο αν κι έφθασε στον Τελικό αποκλείοντας κι ΑΕΚ κι Ολυμπιακό. Φυσικά, κι υπάρχουν ευθύνες στον ΠΑΟΚ επειδή ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό των μηδέν ευκαιριών…
Εάν κι εφ’ όσον περιμένετε σε τούτο το μετερίζι, να χαϊδέψουμε πλάτες; Τζάμπα περιμένετε. Δε θα ραπίσουμε κιόλας. Με ποιο δικαίωμα, να το πράξουμε; Για να είμαστε πάντως, ακριβείς… Το αφουγκραζόμαστε ως απαίτηση του κόσμου του ΠΑΟΚ με την επική του μετακίνηση στην Αθήνα. Κι αναδεικνύουμε την υποχρέωση των πλατών, οι οποίες (όσο κι όπως…) κουβάλησαν (κι) αγωνιστικά, εφέτος τον ΠΑΟΚ, μια αυτοκριτική. Με την ανάλογη ανάληψη της ευθύνης για την αποτυχία στο Πρωτάθλημα και τη μη επιτυχία (sic) στο Κύπελλο. Πέραν του ευφυολογήματος της ανακοίνωσης της ΠΑΕ… Δεν είδαμε και δεν ακούσαμε οτιδήποτε άλλο πέρα από λόγια παχιά!
Ο ΠΑΟΚ ως ομάδα, ως σύνολο προπονητών και παικτών και γενικά κι ειδικά ήταν κατώτερος των περιστάσεων στον Τελικό! Αν και προετοιμαζόταν καιρό γι’ αυτόν. Αν και θυσιαζόταν νίκες στα πλέι οφ γι’ αυτόν. Αν και κρεμιόταν όλοι από τον ΠΑΟΚ ως ομάδα, ήτοι ως σύνολο προπονητών και παικτών, από αυτόν..
Ουδείς ανέλαβε την πλήρη ευθύνη. Την πλήρη επειδή… Είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο για ό, τι πράττουμε, αλλά και για ό, τι παραλείπουμε να πράξουμε…
Και βέβαια, δεν παραλείπεται την κάκιστη διαιτησία του περιβόητου Αντόνιο Λαόθ στον Τελικό. Ακόμη κι απόφαση του για μη δεύτερη κίτρινη – μετά την ανώριμη για την πρώτη – ενώ μπορούσε (σε δυο περιπτώσεις) στον Ντόουγκλας Αουγκούστο… Είναι απόλυτα αποδεικτική των τύψεων του για την άκρως αμφισβητούμενη απόφαση του για το πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού.
Δεν υποτιμάται κι η πορεία του ΠΑΟΚ εφέτος, σε Κύπελλο κι Ευρώπη. Αναδείχθηκε ήδη με την αποθέωση – καθώς αυτή μετρά βαθιά κι ουσιαστικά - του κόσμου του. Τιμήθηκε με το παραπάνω κι απ’ όλους η πορεία αυτή αλλά…
Δεν μπορεί, να μετριάσει τη στεναχώρια των φίλων του «δικέφαλου» για την ήττα στον Τελικό. Και μάλιστα, κόντρα σε μία ομάδα με μηδέν ευκαιρίες! Έστω κι εάν ο Ισπανός διαιτητής με τις… περίεργες αποφάσεις του ήταν συνεργός του κακού εαυτού του ΠΑΟΚ.
Ο ΠΑΟΚ ως ομάδα, ήτοι σύνολο προπονητών και παικτών, όπως και να το κάνουμε, είναι κατ’ εξοχήν υπεύθυνος κι υπόλογος για τη μη – την ευκολότερη ίσως, ένεκα ισχύος του αντιπάλου του - κατάκτηση ενός ακόμη Κυπέλλου…
Κι οι σημερινές αναφορές περί μη ανάληψης ουσιαστικής ευθύνης από τον καθένα στην Τούμπα, αφορούν το ελλειμματικό ρόστερ. Αυτό δεν επέτρεψε στον ΠΑΟΚ – ενώ …τρύπησε το ταβάνι του – να κατακτήσει τον τίτλο.
Περί αυτού πάντως, κατά κανόνα σιωπή! Μήτε φωνή, μήτε ακρόαση στην Τούμπα. Με εξαίρεση ίσως, το ευφυολόγημα της ανακοίνωσης της ΠΑΕ. Τούτο δε, όχι για κάτι άλλο πέραν της ένδειξης πως το πάθημα, θα γίνει μάθημα!
Αυτό εξάλλου, είναι κι η νέα… επιταγή τού (πολύπαθου και δίχως τίτλου εφέτος) κόσμου του ΠΑΟΚ…
