Σύμφωνα με το «Φως στο Τούνελ», η 25χρονη καθ' ομολογίαν δολοφόνος διατηρούσε φιλικές σχέσεις με την οικογένεια της Πόπης, η οποία της άνοιξε το σπίτι και της πρόσφερε στοργή, κάτι που, όπως λέει, δεν είχε ποτέ από τη δική της μητέρα.
Ο διάλογος της 25χρονης με τη γιαγιά του Παναγιωτάκη:
– Μουρτζούκου: Τώρα έχω φτάσει στο σημείο που γνώρισα εσάς, το ποιος με έφτασε μέχρι εδώ, ποιος ήταν δίπλα μου. Ως μάνα μου ένιωθα τη μάνα της Πόπης και αυτή με πρόλαβε από πολλά και χίλια δυο.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Ναι.
– Μουρτζούκου: Δεν είχα ποτέ τη μάνα μου δίπλα. Αυτή έκατσε.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Ναι τα είχαμε πει.
– Μουρτζούκου: Σαν μάνα μου, εγώ λέω, λέω, την αλήθεια, αυτή με στήριξε μέχρι τώρα και την ένιωσα μάνα μου. Απλά θέλω λίγο από την Πόπη να μου θυμίσει ότι ξέρω εγώ, την τάδε εποχή… γιατί το πάω έτσι, μην τα κάνω εγώ μαντάρα…
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Για ποια; Πού σε γνωρίσαμε;
– Μουρτζούκου: Ναι.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Πότε τα Χριστούγεννα ήταν; Κοντά τα Χριστούγεννα;
– Μουρτζούκου: Πριν δύο χρόνια λέω.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Πριν δύο χρόνια, Χριστούγεννα δεν ήταν κοντά ρε Ρήνο;
– Μουρτζούκου: Μπράβο.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Ναι, ωραία.
– Μουρτζούκου: Δεν γράφω κάτι, να ξέρετε, μην αγχώνεστε.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Σε τι να αγχωθώ μωρέ χαζή, σε τι να αγχωθώ;
– Μουρτζούκου: Όχι, που λέει, βγαίνουν αυτοί οι μ@@@κες και λένε έτσι.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Δεν ακούω. Ξέρεις ότι δεν τους ακούω ποτέ.
– Μουρτζούκου: Εντάξει.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Δηλαδή δεν έκανες τίποτα στα παιδιά που λένε;
– Μουρτζούκου: Όχι μάνα, σου ορκίζομαι, όχι όταν γνώρισα την Πόπη και τη μάνα της και τέτοια και μου άνοιξαν το σπίτι, ήταν ο άνθρωπος, λέω, που ένιωσα σαν μάνα μου…
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Αυτό στον ανακριτή; Για τον ανακριτή μου λες τώρα.
– Μουρτζούκου: Τι έγραψα όμως εχτές εγώ, τι γράψαν αυτοί οι π@@@δες. Λέω, μέχρι σήμερα λέω, δεν έχω μιλήσει ποτέ σε κανέναν. Λοιπόν λέω, θέλω να βγει ο Παναγιώτης από τη μέση σε όλο αυτό, είχα θολώσει, δεν ξέρω λέω τι γινότανε…
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Ναι.
– Μουρτζούκου: Εγώ σαν Ειρήνη, όλο αυτό μέσα μου δεν το δέχομαι και ούτε ξέρω τον τρόπο αν έχει γίνει, ό,τι έχει γίνει, δεν το πιστεύω μέσα μου, στο ορκίζομαι, στον πατέρα μου, στη μάνα μου.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Ωραία. Ρήνο, συγγνώμη που θα στο πω αλλά για να δω ποιον θα πιστέψω, όταν θα ‘ρθει, πώς το λένε, ο διοικητής, πώς τον λένε τον άνθρωπο, πάρε με να ακούσω ό,τι ναι μου τα είπε αυτά η Ειρήνη.
– Μουρτζούκου: Ναι.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Εντάξει τσούπα;
– Μουρτζούκου: Εγώ, θα σου πει, ότι έγραψε, ότι από μικρή ήμουν…
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Φτάνει να μου τα πει και από κει και πέρα άστο πάνω μου.
– Μουρτζούκου: Εγώ αυτό, να ξέρεις δηλαδή τι έχω γράψει στην κατάθεσή μου.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Ωραία εντάξει.
– Μουρτζούκου: Ότι από 14 χρόνων με όλα τα προβλήματα που είχα, γινόταν αυτό που γινόταν, είχα δεύτερο εαυτό. Είπα να μην αυτώσω… απλά να ζητήσω να μπω σε ψυχιατρική κλινική…
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Πού το είπες αυτό;
– Μουρτζούκου: Στον διευθυντή.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Και τι σου είπε;
– Μουρτζούκου: Ναι.
– Γιαγιά Παναγιωτάκη: Ότι έχεις θέμα. Το ΄λεγα και ‘γω ότι έχεις θέμα.
«Έκανε σαν να μη συμβαίνει τίποτα»
Λίγο μετά τη σοκαριστική ομολογία της Ειρήνης Μουρτζούκου για τη δολοφονία των δύο παιδιών της, της αδερφής της και του παιδιού της φίλης της, το «Φως στο Τούνελ» επικοινώνησε με τη σπιτονοικοκυρά του διαμερίσματος όπου διέμενε όταν δολοφόνησε το πρώτο παιδί της, το 19 ημερών αβάπτιστο κοριτσάκι της.
Όπως εξήγησε, το διαμέρισμα το νοίκιαζε σε έναν νέο από το Μπαγκλαντές που δούλευε όλη μέρα.
«Μου είχε πει ότι θα έρθει και η γυναίκα του που επρόκειτο να γεννήσει. Μόλις όμως την είδα, έπεσα από τα σύννεφα και κατάλαβα πως το παιδί δεν ήταν δικό του. Ξέρει, εκείνο το βράδυ ο ενοικιαστής πήγε και της φώναξε να πάει να βοηθήσει.
Δεν μπορώ να ξεχάσω το κλάμα του. Μου φώναζε ‘γιαγιά, σήκω’. Μόλις μπήκα στην κρεβατοκάμαρα και είδα το μωρό στο κρεβάτι τους, μελανιασμένο και άκαμπτο, έκανα πίσω. Τα χείλη του ήταν μελανά και ειδοποίησα αμέσως το ασθενοφόρο. Μέσα σε πέντε με δέκα λεπτά ήρθε και η Αστυνομία και μετέφεραν το μωρό στο Κέντρο Υγείας. Μετά δεν ξέρω τι έγινε», είπε.
Παράλληλα, δύο μέρες αργότερα, είδε την Ειρήνη Μουρτζούκου να επιστρέφει στο σπίτι και να τη χαιρετά σαν να μη συνέβη τίποτα:
«Μου λέει ‘τι κάνεις;’, της λέω ‘καλά, εσύ;’. Και μου απάντησε ‘καλά, ήρθα να αράξω λίγο’. Δεν έμοιαζε καθόλου με άνθρωπο θλιμμένο, που μόλις είχε χάσει το παιδί του».
