Τι ψάχνεις;

Νίκος Παπαδόπουλος: «Ζήτησα bonus για το 5-8, όχι για την παραμονή»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Οι δηλώσεις του Νίκου Παπαδόπουλου για την πορεία του Λεβαδειακού. Μίλησε για τον ΟΦΗ, δάκρυσε μιλώντας για τον Γκέραρντ, αναφέρθηκε στον Ηρακλή, στον Αρη-Εκανε αναφορά στον γαμπρό του, τον Λάζαρο Ρότα και είπε τα καλύτερα για τον Κωνσταντή Τζολάκη.

Ο Νίκος Παπαδόπουλος συνεχίζει στον πάγκο του Λεβαδειακού καθώς η σεζόν με την ομάδα της Λειβαδιάς ήταν πετυχημένη, με βαθμούς και με καλό ποδόσφαιρο. Ο Έλληνας τεχνικός έδωσε συνέντευξη και μίλησε για αυτή την πορεία. Αναφέρθηκε όμως και σε άλλα θέματα από την καριέρα του και ως παίκτης και ως προπονητής.

Αναλυτικά όσα είπε:

Για τον τίτλο από κάποιους ως προπονητής της σεζόν: «Η αλήθεια είναι ότι μου δίνει μεγάλη χαρά. Μέσα στο μυαλό μου έρχονται διάφορες σκέψεις με την έννοια ότι και με την Skoda Ξάνθη ήμουνα ρούκι προπονητής και πήγα πολύ καλά. Στον Ηρακλή ήμουν τρία χρόνια με άνοδο, με παίκτες στην Εθνική ομάδα με καλή πορεία. Στον ΟΦΗ πάλι με άνοδο. Στην Κύπρο. Δεν περίμενα δηλαδή ότι θα πρέπει να περάσουν τόσα χρόνια για να έρθει επιβεβαίωση για το αν είσαι καλός ή όχι».

Πρόσθεσε: «Ο Λεβαδειακός ξεπέρασε τις προσδοκίες των ανθρώπων που ήτανε γύρω από την ομάδα. Οι προσδοκίες οι δικές μου, με το DNA που έχω, είναι τελείως διαφορετικό. Όταν πας σε μία ομάδα που ανεβαίνει-πέφτει η πρώτη σκέψη είναι να σώσουμε την κατηγορία. Και ένας επαγγελματίας που θα πάει εκεί πιθανό να βάλει αυτό τον στόχο στην αρχή.

Πιθανόν να βάλει και bonus στα συμβόλαιά του γι’ αυτό. Εγώ δεν έχω βάλει κάποιο bonus στα συμβόλαια γι’ αυτό. Και το είπα στον ιδιοκτήτη, του ζήτησα από μόνος μου bonus για 5-8. Για μένα αυτό που άρεσε περισσότερο απ’ όλα είναι το ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα και το ότι έχει εξελίξει κάποιους ποδοσφαιριστές που δεν τους γνώριζε η φίλαθλη κοινή γνώμη αλλά σε ό,τι αφορά στον στόχο μέσα μου, αισθάνομαι ότι δεν πέτυχα το στόχο που είχα θέσει εγώ για τις θέσεις 5-8».

Για τον δανεισμό του Ζίνι: «Κατά την άποψή μου εξελίχθηκε μέσα από τη δουλειά που κάναμε στον Λεβαδειακό. Όχι ότι δεν είχε γίνει δουλειά πριν. Το κυριότερο που κάναμε με το Ζίνι, ως οργανισμός, ήτανε να μπούμε στο μυαλό του. Το ταλέντο του το ήξερα, ήξερα τι μπορεί να δώσει με την ταχύτητά του, στο ένας εναντίον ενός, στο ότι μπορεί να παίξει και στα άκρα και ως φορ. Το σημαντικότερο είναι η εμπιστοσύνη και η αγάπη που του δείξαμε.

Από την πλευρά του Αλμέιδα είχε μία λογική ο δανεισμός του. Έναν μικρό, μέσα σε εισαγωγικά, λόγω του ρόστερ που είχε, τον έδωσε. Κερδισμένοι βγήκαν και η ΑΕΚ και ο παίκτης και φυσικά και ο Λεβαδειακός. Ήταν μια σωστή κίνηση από όλες τις πλευρές για να δει και η ΑΕΚ αν αυτός ο παίκτης μπορεί να σταθεί στην SLGR1, το έδειξε άρα έχει καλύτερη εικόνα για το τι μπορεί να κάνει αυτός ο ποδοσφαιριστής και να αποφασίσει αν θα το κρατήσει στο ρόστερ της ή όχι. Εγώ αν ήμουν προπονητής στην ΑΕΚ θα τον κρατούσα».

Για τον Γκέραρντ: «Συγκινούμαι όταν μιλάω για τον Γκέραρντ. Προπονητικά, είναι τα πάντα για μένα. Έζησα εγώ 10 χρόνια με έναν άνθρωπο ο οποίος ήξερε πώς να συμπεριφέρεται, πώς να σε κερδίζει, πώς να ανεβάζει την ψυχολογία σου, πώς να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, πώς να σε κάνει καλύτερο ποδοσφαιριστή, πώς να σκέφτεσαι για το ποδόσφαιρο, πώς να σκέφτεσαι για τη ζωή. Είναι ένας σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου και στην καριέρα μου».

Για τον Ηρακλή: «Το καλοκαίρι της δεύτερης χρονιάς στον Ηρακλή πήγαν να καταστρέψουν μια ομάδα που χτίστηκε από τη δική μου πλευρά με αίμα. Και με τον Παύλο τον Μυροφορίδη που ήταν τεράστιο στήριγμα. Τότε είχα αποφασίσει να φύγω. Έμεινα γιατί με πήρανε τηλέφωνο οι παίκτες. Ο Παπαθανασάκης ήταν κάπως ενεργός αλλά τον είχαν περιτριγυρίσει άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο.

Έμεινα συναισθηματικά. Ηταν λάθος μου γιατί ήμουν επαγγελματίας και είχα προτάσεις. Έμεινα για την ομάδα και για τους παίκτες που έπαιρναν τηλέφωνο και μου έλεγαν “μη φύγεις coach θα διαλύσουμε”. Και εγώ αναγκάστηκα να μείνω μέχρι που έφυγα την τέταρτη αγωνιστική γιατί έσκασα, δεν μπορούσα άλλο να διανοηθώ αυτά που συνέβησαν.

Εκτιμάται το έργο που έχω κάνει στον Ηρακλή και αυτό σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Πάντα θα υπάρχουν και κάποιοι που δεν θα σε γουστάρουνε αλλά αυτό συμβαίνει παντού. Εκτιμάται το έργο που έχεις κάνει, η δουλειά που έχεις κάνει. Στον Ηρακλή έχω μόνο φίλους και κάποια στιγμή νομίζω ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα, γεροί να είμαστε, δεν ξέρω πότε, μετά από δύο χρόνια, έναν χρόνο, τρία χρόνια, πέντε χρόνια, μακάρι να έρθει η στιγμή, να είναι οι συνθήκες τέτοιες που να μπορώ να είμαι ξανά στον πάγκο».

Για τον Άρη: «Τη θητεία μου στον Άρη την έζησα έντονα. Είχα την ατυχία, όσο ήμουν εγώ, ο Κοντομηνάς να είναι έναν χρόνο. Μετά έφυγε. Τον πρώτο χρόνο ήταν καταπληκτικά. Είναι όλο αυτό που λέμε ότι αισθάνεσαι ότι είσαι σε μια πολύ μεγάλη ομάδα, με τον κόσμο, να παίζουμε Ευρώπη. Γενικά όλα ήταν πάρα πολύ όμορφα. Τον Κοντομηνά εγώ τον είδα δύο φορές όλη τη χρονιά. Αυτό που διαισθανόμουν όμως ήταν ότι είναι ήταν κιμπάρης, τα έδινε για την ομάδα, ξόδευε για την ομάδα. Μετά ήταν δύσκολα τα χρόνια, ήρθαν δυσκολίες οικονομικές, νομίζω όμως ότι αυτό που μπορούσε να αλλάξει λίγο ήταν το 2003.

Ήταν μια κομβική χρόνια τουλάχιστον και στη δική μου ποδοσφαιρική καριέρα γιατί όσο περνάνε τα χρόνια λες να κατακτήσω και έναν τίτλο. Εκείνη τη χρονιά ήμουν αρχηγός στην ομάδα που πήγαμε στον τελικό. Μου έχει μείνει αυτή η στεναχώρια, που δεν έχω κατακτήσει έναν τίτλο. Είχα με την ευκαιρία ως αρχηγός σε μια ομάδα να το σηκώσω και να μείνει στην ιστορία. Την τελευταία εβδομάδα πριν τον τελικό, το ονειρευόμουν αυτό το πράγμα».

Για τον γαμπρό του, τον Λάζαρο Ρότα: «Πολύ λίγο μιλάμε για το ποδόσφαιρο. Αγχώνομαι πάρα πολύ με τον Λάζαρο. Δεν αγχωνόμουνα όταν έπαιζα ή τώρα που κοουτσάρω. Οταν βλέπω την ΑΕΚ για τον Λάζαρο, αγχώνομαι για να πάει καλά. Ειδικά μετά το δεύτερο μισό που είχε προβλήματα η ΑΕΚ και τα ακούγανε, τον ένιωθα και έλεγα ότι πρέπει να έχεις guts για να βγεις να παίξεις ξανά ποδόσφαιρο και όντως και στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και με τον ΠΑΟΚ ήτανε πάρα πολύ καλός και αυτός και ο Μάνταλος. Θέλει πολύ μεγάλη δύναμη για να το κάνεις αυτό μετά από αυτά που πέρασες.

Γιατί σε όλο το υπόλοιπο Πρωτάθλημα και με την Εθνική, με την Αγγλία, ο Λάζαρος έκανε μία από τις καλύτερες σεζόν αλλά όταν δεν πάει καλά μια ομάδα τα ακούνε συνήθως ποιοι; Οι Ελληνες. Αν μπορεί να μην παρακολουθεί τα social media θα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία που μπορεί να κάνει ένας ποδοσφαιριστής. Στη συζήτηση που κάναμε, όχι συμβουλή, στην συζήτηση προσπάθησα να του πω να το κάνει αυτό, να μη σου χαλάσει το μυαλό. Και προσπάθησα να του δείξω πόσο περήφανος είμαι για αυτόν για την αντίδρασή του μετά από όλα αυτά που πέρασε, στην αντίδρασή του αγωνιστικά στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό.

Για μένα ο Λάζαρος έχει κάτι που έχουν οι top ποδοσφαιριστές. Διαχειρίζεται τις καταστάσεις με τέτοιον τρόπο που δεν φοβάται τίποτα. Δεν βλέπει ποιος είναι ο αντίπαλος, δεν βλέπει αν παίζει με την Αγγλία, δεν βλέπει αν παίζει απέναντι του ο Ρονάλντο, αν του πεις ότι παίζει με τον Μέσι, θα σου πει θα τον διαλύσω. Έχει τέτοια αυτοπεποίθηση και αυτό νομίζω είναι το χαρακτηριστικό των μεγάλων ποδοσφαιριστών».

Αναφέρθηκε και στη θητεία του ως προπονητής στην Εθνική Ελπίδων: «Ο Κωσταντής δεν είναι απλά καλός τερματοφύλακας, είναι top τερματοφύλακας. Δεν είναι απλά καλός χαρακτήρας, είναι top χαρακτήρας. Δεν είναι απλά καλός επαγγελματίας, είναι top επαγγελματίας. Δεν είναι απλά ένας άνθρωπος που απλά έχει σπουδάσει, έχει σπουδάσει top. Τα κάνει όλα top. Η ζωή του, το φαγητό του, η συμπεριφορά του, η προπόνησή του, πρέπει να τον τραβάς βίντεο το πώς λειτουργεί και να το δείχνεις στα νέα παιδιά για το πώς πέτυχε ένα παιδί και έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει. Σε όλα είναι top».