Όταν η ανάδειξη του κορυφαίου ποδοσφαιριστή σ’ ένα παιχνίδι εξελίσσεται σε γρίφο για δυνατό λύτες καθότι (σου) είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις τον έναν λόγω απόδοσης του συνόλου, εκεί αντιλαμβάνεσαι ότι το γκρουπ λειτούργησε υπέροχα κι αυτό συνέβη στη νίκη του Άρη επί του Παναθηναϊκού στο «Κλ. Βικελίδης».
Ο διαχωρισμός του ενός από τους υπόλοιπους παραδοσιακά συμπεριλαμβάνεται στον δημοσιογραφικό τρόπο καταγραφής ενός αγώνα. Αντικειμενικά, το βράδυ της Κυριακής στο «Κλ. Βικελίδης» ήταν αδύνατο να ακολουθηθεί αυτή η παραδοσιακή μέθοδος καθότι η νίκη ήταν αποτέλεσμα της λειτουργίας του γκρουπ, αυτού που μέχρι πρότινος δε σου γέμιζε το μάτι και τώρα – στις καλές ή και στις κακές στιγμές του – μετρά τρεις διαδοχικές νίκες και διατηρείται στο «κόλπο» της τετράδας. Είναι πολλοί οι παράγοντες που θα καθορίσουν αυτόν τον στόχο, ο Άρης οφείλει όμως να κάνει το καθήκον του. Διαχείριση συναισθημάτων, κοντή μνήμη και νίκη στη Λιβαδειά προσδοκώντας σε «γκέλα» του ΠΑΟΚ ή ακόμη και του Παναθηναϊκού. Προς το παρόν όμως, δεν μπορεί να κοιτάξει πιο πέρασε από την Κυριακή.
Αυτό το… «μην τρελαθούμε και πιστέψουμε ότι γίναμε υπερομάδα», που ξεστόμισε ο Μαρίνος Ουζουνίδης εμπεριέχει την απόλυτη αλήθεια. Καμία νίκη δεν πρέπει να παίρνει μεγαλύτερη αξία σε σχέση με αυτή που της αντιστοιχεί. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι μία νίκη δεν είναι αρκετή για να κερδισθεί ένας πόλεμος. Προς το παρόν ο Άρης μετρά τρεις στη σειρά, αντικειμενικά όμως, θα χρειαστεί η διεύρυνση του σερί για να τα καταφέρει. Κυρίως όμως, είναι απαραίτητο να συμπεριφερθεί τοι γκρουπ όπως έκανε απέναντι στον Παναθηναϊκό. Βάσει μερικών στατιστικών στοιχείων που κοινοποίησε η ΠΑΕ Άρης, επτά ποδοσφαιριστές έτρεξαν άνω των 11χλμ προεξέχοντος του Βλάντιμιρ Νταρίντα ο οποίος ξεπέρασε τα 13.2χλμ. Αυτή η ισορροπία στον τομέα του τρεξίματος πρωτίστως αναδεικνύει ότι άπαντες βαδίζουν επί της ίδιας γραμμής. Τούτο πιστώνεται στον Μαρίνο Ουζουνίδη γιατί όσοι γνωρίζουν την καθημερινότητα του Άρη, ξέρουν ότι, αυτό δεν συνέβαινε πριν από δύο μήνες με συνέπεια να στηριχθεί η ομάδα στις ατομικές εκλάμψεις και λιγότερο στη λειτουργία του συνόλου.
Το τελευταίο έγινε χθες, γι’ αυτό εξάλλου διαπιστώθηκε και η δυσκολία στην ανάδειξη του ενός. Τα φώτα εστίασαν στον Κίκε Σαβέριο γιατί κατάφερε να μετατρέψει το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα. Ο Παναθηναϊκός επένδυσε στην πλευρά των Τετέ, Βαγιαννίδη και στη δημιουργία από τη δική του δεξιά. Και την πάτησε από εκεί γιατί ο τελευταίος έδωσε δύο φορές το δεξί πόδι στον Σαβέριο. Στην πρώτη, ο τελευταίος πίστεψε λιγότερο απ’ ότι έπρεπε τη στιγμή της τελικής προσπάθειας και στη δεύτερη πέτυχε το 6ο γκολ του με τη φανέλα του Άρη.
Ωστόσο, η αξία του γκρουπ αναδείχθηκε στο δεύτερο ημίχρονο. Για ομάδα ποιότητας σαν τον Παναθηναϊκό, τα (περίπου) 50 αγωνιστικά λεπτά δίχως ουσιαστική τελική είναι υπερβολικά πολλά. Αυτό πέτυχε ο Άρης. Τον έδεσε χειροπόδαρα μη αφήνοντάς τον να βρει τρόπους έκφρασης στην επίθεση και το ότι το 2-0 στο 49’ παρέμεινε έως το τελικό σφύριγμα του διαιτητή ήταν αποτέλεσμα συγκυριών και μη αξιοποίησης των πολλών στιγμών που βρήκαν οι «κίτρινοι» στην transition επίθεση. Υποψιάζομαι ότι εκεί θα εστιάσει και ο Μαρίνος Ουζουνίδης στην εβδομάδα που μεσολαβεί μέχρι τη Λιβαδειά. Ο Άρης πρέπει να μάθει να τελειώνει τα παιχνίδια και να το κάνει όταν έχει τη δυνατότητα. Πρέπει επίσης να μετουσιώνει το καλό παιχνίδι του και απέναντι στον Παναθηναϊκό έκανε το κορυφαίο επί ημερών Μαρίνου Ουζουνίδη. Προσωπικά, θεωρώ ότι τακτικά ήταν το καλύτερό του από εκείνο το 2-1 επί του Ολυμπιακού στα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρη γιατί και τότε είχε «κλειδώσει» τον αντίπαλό του.
Ο χρόνος θα δείξει, αλλά σε πρώτη φάση φαίνεται ότι ο Μαρίνος Ουζουνίδης έχει καταφέρει τον πρώτο στόχο του. Δημιουργία συνόλου. Χθες, στο δεύτερο ημίχρονο, ο Λορέν Μορόν κέρδισε τέσσερις μονομαχίες στα 7-8 μέτρα από τη μεγάλη περιοχή της ομάδας του που σημαίνει ότι έτρεξε έως εκεί για να βάλει τα πόδια του στη φωτιά. Ο Φραν Βέλεθ δεν άφησε τον Φώτη Ιωαννίδη να αναπνεύσει καθώς οι τέσσερις ακραίοι επιθετικοί που έπαιξαν για λογαριασμό του Παναθηναϊκού δεν κέρδισαν ούτε μια μονομαχία. Στον δε άξονα, πλην του εξαιρετικού Ουναΐ, οι άλλοι χάθηκαν μέσα από τις αντιδράσεις των Μόντσου, Σιφουέντες και Νταρίντα. Η συνολική λειτουργία και συμπεριφορά είναι προϊόν νίκης του προπονητή. Κακά τα ψέματα, ο Άρης δεν είχε τέτοιου είδους αντίδραση για περίπου δύο μήνες (Νοέμβρη και Δεκέμβρη). Γι’ αυτό δεν ήταν τυχαία η αναφορά του Ουζουνίδη στην επαφή που έχει αποκτήσει με τους παίκτες.
Ολ’ αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα υπάρχει η Λιβαδειά και μια εξαιρετικά δομημένη ομάδα η οποία παίζει γρήγορο ποδόσφαιρο βασιζόμενη στην ταχύτητα της μεσοεπιθετικής γραμμής. Ο Λεβαδειακός είναι η ομάδα η οποία είχε την κατοχή της μπάλας (περίπου 60%) στον αγώνα του πρώτου γύρου στο «Κλ. Βικελίδης» κι ας ηττήθηκε με 3-1.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
