Τελικά η φετινή ο μάδα του Αρη, εκτός από ποιότητα έχει και πολλές ψυχικές αντοχές. Είναι αυτές που μετά τον άδοξο αποκλεισμό από το Κύπελλο, της έδωσαν το κουράγιο να πάει στην Τούμπα και να κυριαρχήσει, ανεξαρτήτως από το τελικό αποτέλεσμα, στο ντέρμπι. Είναι αυτές που παρά το τραγικό φινάλε στο ντέρμπι έδωσαν στον Αρη χθες τη δύναμη να μείνει ανεπηρέαστος στον αγώνα με τον ΟΦΗ, που καιγόταν για βαθμούς, και να φύγει νικητής από το γήπεδο. Μία νίκη που του έδωσε πανάξια τη 2η θέση στον βαθμολογικό πίνακα και μάλιστα με +3β. από την ΑΕΚ και +4β. από τον ΠΑΟΚ. Γεγονός που δίνει εκτός από ψυχολογικό και βαθμολογικό αβαντάζ στην ομάδα ενόψει των πλέϊ οφ.
Αυτό όμως ίσως είναι το επακόλουθο της σταθερότητας που έδειξε ο Αρης σ’ όλη τη διάρκεια του Πρωταθλήματος στο οποίο σε 26 αγώνες συγκέντρωσε τους ίδιους βαθμούς με τη χρονιά 2007/’08, αλλά σε 30 αγώνες. Τι άλλο πέτυχε; Μετά το 1979-’80 να τερματίσει στην κανονική περίοδο της διοργάνωσης δεύτερος.
Ε, όλα αυτά δικαίως φέρνουν ενθουσιασμό στους «κίτρινους» και αισιοδοξία για τα πλέϊ οφ.
Ο Αρης κατά κοινή ομολογία, μετά τον Ολυμπιακό, φέτος παρουσίασε το καλύτερο ποδόσφαιρο. Είχε ζηλευτή μεσοαμυντική λειτουργία και εξαιρετική ανάπτυξη όταν έβγαινε στην επίθεση. Υπήρχαν μάλιστα στιγμές που… χάνονταν η μπάλα. Οπότε αυτά τα δύο στοιχεία του έδιναν υπεροχή έναντι των αντιπάλων. Μπορεί να μην είχε την ίδια απόδοση και στα 90 λεπτά, αλλά από την άλλη λίγες ήταν οι φορές που τον έπιανε ο πανικός. Με λίγα λόγια ήταν μία ομάδα που χαίρεται κάποιος να τη βλέπει και έδωσε χρώμα στον Πρωτάθλημα. Αν είχε κάτι το οποίο ήταν το αδύναμο του σημείο, ήταν η αδυναμία να φθάσει στο εύκολο γκολ από τον φορ. Η μπάλα έφθανε με ευκολία κοντά στην αντίπαλη περιοχή, αλλά εκεί άρχιζαν τα δύσκολα. Κι αυτός είναι ο λόγος που τη λύση τις περισσότερες φορές την έδωσαν οι μεσοεπιθετικοί ή που ο δείκτης του σκορ ήταν δυσανάλογος με την αγωνιστική υπεροχή του Αρη. Οπως για παράδειγμα χθες. Οι «κίτρινοι» προηγήθηκαν για πρώτη φορά φέτος πριν συμπληρωθεί το δεκάλεπτο, είχαν περισσότερο χρόνο την κατοχή της μπάλας, δημιούργησαν επιθέσεις και ευκαιρίες, αλλά ο αγώνας έληξε με το εύθραυστο 1-0. Νίκη να’ ναι κι όπως να’ ναι, αλλά από τα 24 γεμίσματα στην αντίπαλη περιοχή μόνο τα τέσσερα να βρουν παίκτη του Αρη, δεν είναι στατιστικό στοιχείο που ενθουσιάζει. Σε κάθε περίπτωση όμως η ομάδα του Μάντζιου έχει βρει τη συνταγή της επιτυχίας ώστε να φθάνει στο γκολ. Κι όταν δεν σκοράρουν οι μεσοεπιθετικοί υπάρχει ο φορ. Οπως χθες που ο πολύπειρος «πιστολέρο» Κώστας Μήτρογλου, όπλισε και πυροβόλησε σε πρώτο χρόνο. Εκανε αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά και αυτό για το οποίο αποκτήθηκε. Ο τραυματισμός του όμως μικραίνει τη χαρά της χθεσινής του εμφάνισης και καθιστά αμφίβολο το μέγεθος της παρουσίας του στα πλέϊο οφ.
Γεροί όμως να είναι οι υπόλοιποι, γιατί ο Αρης χθες δεν είχε στη διάθεση του Μαντσίνι, Ματέο Γκαρσία, Ματίγια, Κάτσε και τα πήγε μια χαρά.
Οπως και Κουέστα στον οποίο έδειξε εμπιστοσύνη ο Μάντζιος κι έτσι κερδίζει η ομάδα τον Ισπανό για τις δύσκολες μάχες των πλέϊ οφ. Γιατί όπως και να το κάνουμε, πέρα από τη γκέλα που έκανε και θα τη θυμάται σ’ όλη του τη ζωή, αυτός είναι ο κίπερ που πρέπει να παίζει. Και ο Σα ήταν τραγικός με την Αρσεναλ και άκουσε τα εξ’ αμάξης από τον κόσμο του Ολυμπιακού, αλλά χθες στη Λάρισα ήταν «παρών» στην αρχική ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Βεβαίως είναι θέμα και η διαχείριση του Μπουσέ, που χθες ήταν εκτός αποστολής.
