Είναι νόμος της ζωής. Για κάθε κατάσταση υπάρχει η ακμή την οποία ακολουθεί η παρακμή. Για τον μπασκετικό ΠΑΟΚ η δεύτερη κράτησε τόσο πολύ που έριξε το τμήμα σε μία κατάσταση απόλυτης τελμάτωσης. Το πώς περιορίστηκε ή ακόμη και αυτοπεριορίστηκε σε αυτήν για σχεδόν 25 χρόνια -με τα πάνω και τα κάτω του- δεν είναι της παρούσης. Το βέβαιο είναι ότι πλέον βλέπει να περνάει φως από το παράθυρο.
Αυτή δεν είναι μία κατάσταση βέβαια στην οποία βρίσκεται το πολύπαθο τμήμα του συλλόγου, γιατί βλέπει μπροστά της μια ευρωπαϊκή ευκαιρία. Αυτή μπορεί να γίνει μεγαλύτερη με μία πρόκριση επί της Φρίμπουργκ την επόμενη εβδομάδα, μπορεί και να περάσει. Αυτού του είδους οι επιτυχίες είναι πρόσκαιρες αλλά μπορούν να ανάψουν περισσότερο τη σπίθα που ήδη υπάρχει.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρόκειται για μία σπίθα που δημιούργησε η πρόκριση στα προημιτελικά της διοργάνωσης που, όσοι θέλουν να μειώσουν την όποια πιθανή επιτυχία σε αυτήν, τη χαρακτηρίζουν milko cup. Ποιος περίμενε άλλωστε, ακόμη και από τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ, όταν πήραν την απόφαση να... καταδεχτούν να παίξει η ομάδα σε αυτήν, ότι θα έφτανε μέχρι σε αυτό το σημείο; Είναι κάτι περισσότερο από μία πρόκριση αυτό που δημιούργησε το φως που μόνο τυφλός δεν βλέπει πια για το τμήμα μπάσκετ του ΠΑΟΚ.
Όσοι βλέπουν μία αξιοπρεπή ομάδα που είναι ανταγωνιστική στα περισσότερα από τα παιχνίδια που δίνει και ίσως ξεπερνάει το ταβάνι που ποιοτικά της επιβάλει το χαμηλό ύψος του μπάτζετ της, κάτι που εκ των πραγμάτων την κάνει περισσότερο αγαπητή, βλέπουν μόνο τη «μισή» αλήθεια. Η άλλη μισή βρίσκεται σε όλα εκείνα τα μικρά ή και μεγάλα βήματα που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια για να ανοίξει ο ΠΑΟΚ αυτό το παράθυρο και να βάλει το φως που του επιτρέπει να δει πιο μακριά. Γιατί για χρόνια έβλεπε την επόμενη μέρα, βαριά-βαριά την επόμενη εβδομάδα, πληρώνοντας την κάθε δόση, τον κάθε διακανονισμό από εκείνους που συσσωρεύτηκαν και έσκασαν κάποια στιγμή στα χέρια όσων διοικούσαν.
Ο Θανάσης Χατζόπουλος με τον Βασίλη Τριλυράκη και στη συνέχεια τον Αντώνη Τσαλόπουλο βγήκαν μπροστά σε μία περίοδο στην οποία η ΚΑΕ ΠΑΟΚ έμοιαζε έτοιμη να παραδώσει πνεύμα. Δεν υπάρχει καμία υπερβολή σε αυτό. Το καλοκαίρι του 2019 σε μία μάζωξη παραγόντων του ΠΑΟΚ, ο ένας κοιτούσε τον άλλον. Τα κουκιά δεν έβγαιναν και φυσικά δεν έβγαινε κανείς μπροστά. Λίγους μήνες μετά, την ομάδα την έσωσε ο Covid και αν δεν υπήρχε αυτή η ατυχής, κατά τα άλλα, συγκυρία, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα για τον μπασκετικό Δικέφαλο. Ένα χρόνο μετά μπήκε στην ΚΑΕ ο Θανάσης Χατζόπουλος και από τότε κύλησε τόσο νερό στο αυλάκι που μπορεί κανείς να πιστέψει πραγματικά ότι μπορεί, επιτέλους να ανάψει η σπίθα μετά από 25 χρόνια. Αν το αντιληφθεί πραγματικά και ο κόσμος της ομάδας, θα τη μετατρέψει σε φωτιά. Όχι όμως γεμίζοντας το «παλατάκι» σε ματς όπως αυτό του περασμένου Σαββάτου με τον Άρη και της επόμενης Τετάρτης με τη Φρίμπουργκ.
Κάντε το εικόνα: Μία ομάδα με το brand name του ΠΑΟΚ, με ιδιόκτητο γήπεδο, απαλαγμένη από χρέη και με, ΣΤΑΘΕΡΑ, 4 χιλιάδες κόσμου δίπλα της. Ποιο είναι το επόμενο βήμα;
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
