ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΜΠΙΛΜΠΑΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ
Αν σε επτά βράδια από σήμερα ο ΠΑΟΚ βάλει, επιτέλους, τον 8ο τίτλο στο παλμαρέ του και τον πρώτο μετά τα 90s, η 23η Απριλίου ασφαλώς και θα μπει με «χρυσά» γράμματα στα βιβλία της ιστορίας του. Αν –επιμένω ΑΝ, γιατί όλα θα κριθούν στο 40λεπτο του PAOK Sports Arena- αυτό συμβεί, η 16η Απριλίου θα έχει την ίδια αξία. Γιατί απόψε ο Δικέφαλος έκανε κάτι πιο σημαντικό και από το ίδιο το αποτέλεσμα απέναντι στην Μπιλμπάο.
Η ομάδα που εξελίχθηκε βήμα-βήμα, παιχνίδι με το παιχνίδι για να φτάσει εδώ όπου, ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς δεν περίμενε ότι θα φτάσει, έδειξε κόντρα στους Βάσκους ότι τους κοιτάζει στα μάτια, από το ίδιο ύψος, την ίδια αφετηρία και ας μην είναι στο μπόι τους σε οικονομικό επίπεδο. Μήπως άλλωστε ήταν στο ίδιο οικονομικό μπόι με τη Σολέ; Την πέταξε όμως στο καναβάτσο όπως έβαλε σήμερα στα σχοινιά την Μπιλμπάο.
Οι παίκτες του ΠΑΟΚ έπεισαν εδώ στη χώρα των Βάσκων, πρώτους από όλους τους εαυτούς τους ότι μπορούν. Μπορούν να ξαραχνιάσουν την τροπαιοθήκη του οργανισμού και να γράψουν τα ονόματα τους στην ιστορία του συλλόγου. Το έχουν κάνει ήδη βέβαια, αλλά ένας τίτλος θα μεγεθύνει ό,τι κατάφεραν. Πρώτα από όλα λοιπόν ο ΠΑΟΚ έπεισε σήμερα τον εαυτό του ότι μπορεί να φτάσει ως το τέλος του δρόμου. Τώρα πια το ξέρουν όλοι.
Ο πρώτος στόχος επιτεύχθηκε
Σε ένα γήπεδο όπου οι Βάσκοι είχαν 9/9 και η μικρότερη διαφορά αυτών των αγώνων ήταν εκείνη των επτά πόντων κόντρα στη Σολέ για τη 2η φάση, ο ΠΑΟΚ είχε έναν και μόνο στόχο. Να μην χάσει την επαφή με το σκορ, να μείνει κοντά ως το τέλος και να μην δημιουργήσει ένα μειονέκτημα που θα ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο να ανατρέψει στο «παλατάκι».
Με το αποψινό αποτέλεσμα, εκτός του ότι πείστηκε και έπεισε ότι μπορεί να τα καταφέρει. Αυτό είναι το καλύτερο εχέγγυο μιας ανάλογης προσπάθειας στη Θεσσαλονίκη. Εκεί άλλωστε θα κριθούν τα πάντα. Άλλωστε έδειξε και το παιχνίδι στην Bilbao Arena ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια την Μπιλμπάο και το μειονέκτημα των επτά πόντων κάθε άλλο παρά απαγορευτικά μπορεί να λειτουργήσει.
Αν κρατήσει κανείς κάτι από τον 1ο τελικό είναι η επιμονή του ΠΑΟΚ, ακόμη και σε όχι ένα από τα καλύτερα βράδια του. Κυνήγησε κάθε μπάλα, κάθε κατοχή και τελικά επιστρέψει αν όχι ως φαβορί, σιγουρα ως μια ομάδα που έχει το 50-50. Μέσα στο γεμάτο παλατάκι, αυτό μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο ή και πολλά περισσότερα.
Έτοιμοι για μάχη, όχι για γιορτή
Η ιστορία του αθλητισμού είναι γεμάτη από πολλές τέτοιες ιστορίες και ο ΠΑΟΚ δεν θέλει και δεν πρέπει να γίνει ένας ακόμη κρίκος αυτής της αλυσίδας. Το κατάμεστο «παλατάκι» που θα ζήσει, σε κάθε περίπτωση, τη μεγαλύτερη βραδιά της 25ετούς ιστορίας του, θα πρέπει να είναι έτοιμο για μία μάχη και όχι για μία γιορτή. Το αποψινό αποτέλεσμα άλλωστε δεν αφήνει χώρο για τέτοιες λογικές.
Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο φίλο του ΠΑΟΚ, από τους βασικούς μέχρι αυτούς που θα βρίσκονται εκτός 12άδας του τελικού της 23ης Απριλίου, η σκέψη θα πρέπει να είναι κοινή: Χωρίς υπερβολικό ενθουσιασμό ή απογοήτευση, χωρίς να παρασυρθούν από οποιοδήποτε συναίσθημα, όλοι έτοιμοι για 40 λεπτά μάχης και όχι για ένα πανηγύρι, μία γιορτή. Ας κάνουν όλοι αυτό που πρέπει και σε επτά βράδια από σήμερα ο Δικέφαλος μπορεί να έχει κατακτήσει τον τρίτο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας του.
