Δεν είναι καλό να ρίχνεις αλάτη σε ανοιχτή πληγή και στην περίπτωση του ΠΑΟΚ δεν προσφέρει και κάτι ουσιαστικό το να μπούμε τώρα, ώρες μετά το ντροπιαστικό στραπάτσο στην Λιβαδειά, σε υπερανάλυση για τις αγωνιστικές αδυναμίες της ομάδας. Τα δικαιολογημένα παράπονα των οπαδών που ταξίδεψαν στη Λιβαδειά μιλούν από μόνα τους και, άλλωστε, δεν πάνε πολλές μέρες που γράφαμε, μετά την πολύ καλή εμφάνιση και τη νίκη με τον ΟΦΗ, ότι το ζητούμενο για τον Δικέφαλο είναι το βάθος στο ρόστερ.
Θα δώσω μόνο ένα παράδειγμα με πρόσωπα για να τονίσω αυτό που είχα σημειώσει και μετά τον αγώνα της Λεωφόρου και τότε ορισμένοι μονίμως καχύποπτοι ήθελαν να μου χρεώσουν μίζερη και στείρα κριτική, ενώ έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι η πιο ουσιαστική κριτική μπορεί να έρθει μόνο σε κατάσταση ηρεμίας και τέτοια φέρνουν οι νίκες: Κόντρα στον ΟΦΗ, ο Μεϊτέ και ο Οζντόεφ έδωσαν μία εικόνα άκρως επιβλητικής μεσαίας γραμμής για τους «ασπρόμαυρους», χθες Μπιάνκο και Καμαρά έβγαιναν συνεχώς δεύτεροι στην μπάλα.
Ωστόσο, αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε τώρα είναι ότι οι μεταγραφές μέχρι τον Ιανουάριο έχουν τελειώσει και αυτό που προέχει είναι πώς θα διαχειριστούν ο Λουτσέσκου και το τιμ του έξυπνα τις διαθέσιμες μονάδες για να μείνουν ανταγωνιστικοί και στις τρεις διοργανώσεις στις οποίες συμμετέχει ο ΠΑΟΚ.
Ο Ρουμάνος προπονητής ανέλαβε την ευθύνη της βαριάς ήττας και έκανε λόγο για μάθημα που πρέπει να έχουν πάρει όλοι από τον χθεσινό αγώνα. Το μεγαλύτερο, μάθημα, ναι συμφωνώ απόλυτα, είναι αυτό της ταπεινότητας που πρέπει να έχει η ομάδα σε κάθε ματς και αυτό το στοιχείο οδηγεί και στην απόλυτη συγκέντρωση που οφείλουν να έχουν οι ποδοσφαιριστές στα παιχνίδια.
Υπάρχει, όμως και κάτι άλλο που αν έχω «σκανάρει» σωστά τα λεγόμενα του 56χρονου τεχνικού, εκτιμώ ότι ήδη το έχει βάλει στο μυαλό του ο Λουτσέσκου: Ο ΠΑΟΚ πρέπει να προσαρμόσει το παιχνίδι με βάση τα χαρακτηριστικά των παικτών που αγωνίζεται. Με απλά λόγια, όταν έχει στο κέντρο Μεϊτέ και ο Οζντόεφ και την μπάλα θα κυκλοφορήσεις αρκετά και τον ρυθμό σου θα επιβάλεις στον αγώνα. Είναι δύο παίκτες με ποιότητα και προσωπικότητα που έχει διαμορφωθεί από τις πολλές ποδοσφαιρικές παραστάσεις που έχουν και τους βοηθά να δίνουν ισορροπία στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ.
Όταν, όμως, οι δυο τους λείπουν και παίζουν παίκτες όπως ο Μπιάνκο και ο επί της ουσίας κρυφός φορ Καμαρά, τότε πρέπει ο ΠΑΟΚ να παίξει κάπως διαφορετικά. Το ίδιο και όταν ο Τέιλορ παίρνει την θέση του Μπάμπα στην ενδεκάδα ή ο Τσάλοφ είναι ο βασικός φορ. Οπως είδαμε και στην Λεωφόρο, δεν μπορεί να προσθέσει στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ την ταχυδύναμη που είναι απαραίτητο να διαθέτει σε υψηλό βαθμό ένας φορ που ανήκει σε ομάδα πρωταθλητισμού.
Φυσικά, μία ρεαλιστική προσέγγιση της κατάστασης δεν αλλάζει το πόρισμα ότι την μεταγραφική περίοδο του καλοκαιριού πολλά κενά στο ρόστερ παρέμειναν ανοιχτά και αυτό ανεβάζει τον δείκτη δυσκολίας στο να διατηρηθεί ζωντανός σε όλες τις διοργανώσεις ο ΠΑΟΚ. Τώρα, όμως, όπως σημειώσαμε αυτά δεν μπορούν να καλυφθούν και ο ΠΑΟΚ είναι αναγκασμένος να περιμένει τον Ιανουάριο που συν τοις άλλοις θα προσθέσει στην μηχανή του τον Ζαφείρη.
Στην δική μου ανάλυση του χθεσινού ματς, αυτό είναι το μάθημα που παίρνω και αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορώ να εστιάσω είναι η έκπληξη που ένιωσα βλέποντας τον Κεντζιόρα να λειτουργεί τόσο αψυχολόγητα με το σπρώξιμο στον Φίλωνα στην φάση του πέναλτι που έφερε το σκορ στο 3-1. Ώρες μετά, αδυνατώ να καταλάβω πώς λειτούργησε το μυαλό του και έβαλε τα χέρια πάνω στον πιτσιρικά, παιδί των Ακαδημιών του ΠΑΟΚ και τον έσπρωξε.
Επίσης, μεγάλωσε ο προβληματισμός που έχω για το πότε τελικά θα προσαρμοστεί ο Ιβανούσετς για να μην χάνει γκολ από το ένα μέτρο και τι τελικά μπορούμε να περριμένουμε από τους δύο Ιταλούς, Μπιάνκο και Βολιάκο. Ο πρώτος έπαιξε σε όλο το ματς χθες και δεν μπορώ να πω ότι ενίσχυσε τις προσδοκίες από εκείνον για τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Γκουγκεσασβίλι που προβλημάτισε τόσο με την έξοδο που… δεν έκανε στην φάση του 2-1, όσο και για τα χτυπήματα της μπάλας με τα πόδια.
