Στα τελευταία... 55 χρόνια, δεν μπορώ να θυμηθώ Ελληνα ποδοσφαιριστή, ή και ξένο που έπαιζε ή παίζει στην Ελλάδα, να δηλώνει, μετά από θρίαμβο της ομάδας του, ότι αυτός και οι συμπαίκτες του δεν πρέπει να μείνουν μόνο στη χαρά της νίκης, αλλά και να προβληματιστούν με το ζήτημα των γκολ που αδικαιολόγητα δέχτηκαν στο ματς. Το είδα από τον Γιάννη Μιχαηλίδη, λίγα μόνο λεπτά μετά το 4-3 επί της Λιλ. Ενώ, όπως όλοι, ήταν περιχαρής για το αποτέλεσμα, δεν δίστασε να κάνει δημόσια αυτοκριτική για τα δύο γκολ που δέχτηκε ο ΠΑΟΚ από «στημένα». Για τα οποία, προφανώς, καταλόγισε στον εαυτό του (και μπράβο του) μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε ωραίο φεγγάρι. Δύο νίκες σε ντέρμπι, θρίαμβος στην Ευρώπη, συνέχεια με νίκη στην Ελλάδα, συν η νίκη στο Κύπελλο, όλα καλά κι ωραία και η αισιοδοξία τρέχει τώρα από τα μπατζάκια όλων των ΠΑΟΚτσήδων. Πολύ ευχάριστη κατάσταση και κανείς δεν θέλει να θυμάται τους αγώνες με τον Παναιτωλικό και τον Αστέρα Τρίπολης, ή τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και τη Θέλτα, ή την «τεσσάρα» στο Κύπελλο από τον Λεβαδειακό. Ούτε θέλει να χαλάει τη διάθεσή του, φέρνοντας στη μνήμη του «κακά» πρώτα ημίχρονα άλλων αγώνων, όπως με ΑΕΛ, Ατρόμητο, Ολυμπιακό, ακόμη και με τον Βόλο.
Ωστόσο, καλό κάνει να μην ξεχνάμε και, κυρίως, να μην ξεχνούν οι παίκτες. Να μην ξεχνούν και μετά από κάθε επιτυχία να... θυμώνουν περισσότερο. Αυτή η ομάδα που με ΑΕΚ, Ολυμπιακό και Λιλ κατά σειρά και μέσα σε λίγες μέρες μάς έδειξε τι είναι ικανή να πετύχει, από πού κι ως πού να μη βάλει ένα ρημάδι γκολ στον Παναιτωλικό και τη Μακάμπι μέσα στην Τούμπα; Γιατί να επιτρέψει στον ουραγό Αστέρα να της κάνει 3-3 το 1-3; Και γιατί να προηγηθεί αλλά να χάσει με κάτω τα χέρια από τη Θέλτα, που είναι 14η στο ισπανικό Πρωτάθλημα; Είναι άραγε ανώτερη η Θέλτα από τη Λιλ, την 5η στο γαλλικό Πρωτάθλημα, που πρόσφατα δεν έχασε στην έδρα της από την Παρί Σεν Ζερμέν (1-1), ενώ αμέσως μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ «σκόρπισε» με 6-1 τη Μετς; Ναι, πρέπει να θυμώνουν οι παίκτες του ΠΑΟΚ για τα λάθη που κόστισαν άδοξες απώλειες βαθμών, γιατί μόνο έτσι θα πασχίζουν να μην τα επαναλαμβάνουν. Μόνο έτσι θα βελτιώνονται.
Στο Βίγκο ο ΠΑΟΚ, μολονότι προηγήθηκε, «έχασε από μια ομάδα που είναι ανώτερη», είπαν και έγραψαν οι περισσότεροι. Λάθος. Ο ΠΑΟΚ ήταν κατώτερος. Αλλά από τον εαυτό του. Η Θέλτα εκείνο το βράδυ έπαιξε αυτό που μπορούσε και νίκησε έναν ΠΑΟΚ που δεν ήταν ο κανονικός. Ο Ζίβκοβιτς προερχόταν από τραυματισμό και μπήκε στο 70' αντί του Ντεσπόντοφ. Δίπλα στον Μιχαηλίδη έπαιξε ο «ψαρωμένος» ακόμη Βολιάκο. Ο Μεϊτέ δεν άρχισε και έπαιξε ο επίσης «ψαρωμένος» Μπιάνκο. Βασικός ήταν και ο Καμαρά που έψαχνε μάταια να βρει τον καλό εαυτό του. Μεϊτέ, Τάισον Ζίβκοβιτς, Κεντζιόρα, πέρασαν στο ματς μετά το 2-1 και το 3-1 και φάνηκε όχι μόνο ότι ήταν αργά για να αλλάξουν κάτι, αλλά και ότι δεν μπορούσαν. Κι ύστερα και τα τρία γκολ τα δέχτηκε ο ΠΑΟΚ από αδράνειες στην άμυνα. (Όπως και τα δυο από τα τρία με τη Λιλ).
Στις 2 Οκτωβρίου έπαιξε ο ΠΑΟΚ στο Βίγκο και εκείνο το παιχνίδι προσφερόταν για άφθονη αυτοκριτική. Τρεις μέρες μετά, έγινε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Και ο ΠΑΟΚ, που δεν βλεπόταν στο πρώτο ημίχρονο, γύρισε το κουμπί στο δεύτερο. Από τότε «πετάει» από επιτυχία σε επιτυχία.
Η αλλαγή προς το καλύτερο ήταν πολύ απότομη για να εξηγηθεί τόσο εύκολα. Ούτε καν από αγώνα σε αγώνα άλλαξε η εικόνα του ΠΑΟΚ. Από ημίχρονο σε ημίχρονο άλλαξε, πράγμα, που, κατά τη γνώμη μου σημαίνει ότι το ζήτημα δεν ήταν μόνο αγωνιστικό, αλλά και πνευματικό. Από τη μία πλευρά άρχισαν να φορμαρίζονται για τα καλά τα «βαριά χαρτιά» και από την άλλη, με αφετηρία τη νίκη-ανατροπή επί του Ολυμπιακού, άρχισε ο κάθε παίκτης και όλοι μαζί ως ομάδα να πιστεύουν πιο πολύ στις δυνατότητές τους.
Αρα από τώρα και μετά τι; Θα έχουμε μόνο νίκες στο Πρωτάθλημα και εντυπωσιακή πορεία στην Ευρώπη; Μακάρι. Αλλά θα χρειαστεί να μη γίνεται στο κέντρο άμυνας... κόλαση στα «στημένα» και στις σέντρες γενικά των αντιπάλων, ούτε και να «πουλιέται» η μπάλα στα καλά καθούμενα. Όπως θα χρειαστεί και να διατηρήσουν άπαντες την ενέργειά τους, για να κλέβουν μπάλες, να οργανώνουν ωραίες επιθέσεις, να δημιουργούν ευκαιρίες και να σκοράρουν.
Με Κωνσταντέλια, Ζίβκοβιτς στο φόρτε τους πλέον, με Τάϊσον να μπορεί να βοηθά έστω για 45 λεπτά, με Ντεσπόντοφ σταθερά σε καλή κατάσταση, με Γιακουμάκη να ανεβαίνει συνεχώς, με Μεϊτέ στα δικά του υψηλά στάνταρ, με Οζντόεφ να προσφέρει πίσω και μπροστά και με την επάνοδο του Καμαρά στις εργοστασιακές ρυθμίσεις του (μακάρι να μην αργήσει) προβλέπω ότι το μόνο πρόβλημα που θα ζητάει λύση θα είναι στην «αεράμυνα». Ο Μιχαηλίδης το είπε, ο Κετζιόρα το ξέρει κι αυτός, όπως και ο Λόβρεν και ο Βολιάκο, αλλά γεγονός είναι ότι, παρά τη βοήθεια που δίνουν στα «στημένα» του αντιπάλου και ο Μεϊτέ και ο Καμαρά με τον Γιακουμάκη όταν βρίσκονται στο τερέν, υπάρχει θέμα. Πολλές κεφαλιές παίρνουν οι αντίπαλοι με τα κόρνερ, τα φάουλ και γενικά τις γιόμες. Το έχουν νιώσει πολύ καλά ο Παβλένκα και ο Τσιτφτσής, που έχουν σώσει ουκ ολίγα...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Βρείτε μας και στο spotify
