Το εκλογικό σύστημα της ΕΠΟ θα βρεθεί και πάλι στο τραπέζι των συζητήσεων, καθώς οι πάντες πλέον καταλαβαίνουν ότι δεν είναι δυνατόν να καθορίζουν την τύχη του ελληνικού ποδοσφαίρου μόλις 75 άνθρωποι.
Στο παρελθόν έγιναν πολλές προσπάθειες να εκδημοκρατιστεί το εκλεκτορικό σώμα της Ομοσπονδίας. Η σημαντικότερη όλων ήταν το νομοσχέδιο Ορφανού, το οποίο δεν ψηφίστηκε καν από τους τότε βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας! Προέβλεπε περίπου 500 ψήφους στις αρχαιρεσίες της ΕΠΟ.
Η μόνιμη επωδός όσων διαφωνούσαν με τη διεύρυνση του εκλεκτορικού σώματος ήταν ότι η FIFA και η UEFA έχουν ακριβώς το ίδιο εκλογικό σύστημα με την ΕΠΟ. Ξεχνούσαν ότι είναι τελείως διαφορετικό να ψηφίζεις σε μια εθνική ομοσπονδία με το να ψηφίζεις σε μια υπερεθνική. Επίσης ξεχνούσαν ότι στην Ελλάδα επικρατούν ειδικές συνθήκες, οι οποίες πιστοποιήθηκαν από το διεθνή παράγοντα και γι’ αυτό το λόγο περάσαμε από επιτροπεία.
Πλέον αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα να αλλάξει το εκλογικό σύστημα με βάση τη δύναμη των Ενώσεων. Δεν μπορεί μια Ενωση με 13 σωματεία να έχει την ίδια εκλογική ισχύ με μια Ενωση που έχει 150.
Η στήλη έχει προτείνει να ψηφίζουν όλα τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων όλων των ΕΠΣ σε μια γιορτή δημοκρατίας του ποδοσφαίρου κάθε τέσσερα χρόνια. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η διαφάνεια της διαδικασίας και υποχωρεί σε μεγάλο βαθμό η διαφθορά. Αν επιλεγεί αυτό το σύστημα, οι ψηφοφόροι μπορεί να φτάσουν και τις 10.000.
Σε μία πιο μετριοπαθή προσέγγιση θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε στο εκλογικό σύστημα της δεκαετίας του ’90. Δηλαδή οι Ενώσεις να έχουν μία ψήφο για κάθε 10 σωματεία του. Παράλληλα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο να έχει πολύ μεγαλύτερη παρέμβαση στα εκλογικά της ΕΠΟ, καθώς είναι ο κινητήριος μοχλός της Ομοσπονδίας.
Το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να εξαιρείται από τον γενικό κανόνα. Στα επαγγελματικά σωματεία των γιατρών, των δικηγόρων, των δημοσιογράφων, αλλά και άλλων κοινωνικών τάξεων, ψηφίζουν οι πάντες. Κάπως έτσι διασφαλίζεται η αυτονομία και η θεσμική εκπροσώπηση στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης πολιτείας. Διαφορετικά οι άνθρωποι της μπάλας μόνοι τους θα τα λένε και μόνοι τους θα τ’ ακούνε.
