Κρίμα γιατί «αυτό» δεν το άξιζαν οι 7.000 ηρωικοί ΠΑΟΚτσήδες εκδρομείς, που αψηφώντας σκληρές καιρικές συνθήκες βρέθηκαν στη «Νασιονάλ Αρένα», για να συμπαρασταθούν στην ομάδα τους στο χθεσινό σημαντικό αγώνα, από το αποτέλεσμα του οποίου θα κρίνονταν το επόμενο ευρωπαϊκό της βήμα. Οι εκδρομείς έδωσαν την φωνή τους και την ψυχή τους και ότι άλλο μπορούσε να βοηθήσει, ώστε να «αφυπνιστούν» οι έχοντες την αποστολή της μεγάλης εκτός συνόρων διάκρισης. Δυστυχώς όμως τα γενναία και υψηλόφρονα αισθήματα τους δεν βρήκαν ανταπόκριση. Η ομάδα τους παρουσιάστηκε κατώτερη της σημαντικής αυτής περίστασης και αποχαιρέτησε την Ευρώπη, περιοριζόμενη πλέον στα εντός των συνόρων «εναπομείναντα».
Είναι ασυγχώρητος, αν όχι τραγικός και αδιαμφισβήτητα αυτοκτονικός, ο τρόπος με τον οποίο «προσπερνούν» κατ΄ επανάληψη τα παιδαριώδη λάθη τους, που φέρνουν και τα φτηνά γκολ. Τα επαναλαμβάνουν αφελέστατα, επιβεβαιώνοντας ότι τα παθήματα τους δεν γίνονται μαθήματα. Αλήθεια πόσες φορές είδατε μέχρι τώρα το μπάχαλο που γίνεται σε κάθε σέντρα ή σε κάθε κόρνερ μέσα στην περιοχή του Κοτάρσκι, με τον τελευταίο να συγκρούεται ή να αυτοπαγιδεύεται προκαλώντας απαράδεκτες συγχύσεις, οι οποίες καταλήγουν σε δώρα για τους αντιπάλους επιθετικούς; Τα φτηνά λοιπόν γκολ είναι στο DNA αυτής της ομάδας. Όπως και τα παιδαριώδη λάθη είναι στην ημερήσια διάταξη. Αλήθεια τι άλλο πρέπει να υποστεί η ομάδα για να υπάρξει μια αποφασιστική κίνηση, απαραίτητη για να κλείσει τον κύκλο του αυτό το μαρτύριο; Εκείνο που εξοργίζει είναι ότι δεν υπάρχει η παραμικρή παρέμβαση, ούτε καν ένδειξη, για να δούμε αλλαγές στο συγκεκριμένο αυτοκτονικό αυτό μοτίβο. Δείτε τι έγινε χθες στο δεύτερο γκολ των Ρουμάνων. Γυρίστε μια εβδομάδα πίσω και θυμηθείτε ή ρίξτε μια ματιά τι ακριβώς έγινε στο αντίστοιχο δεύτερο γκολ του πρώτου αγώνα. Και τα δύο με καρμπόν!
Από το χθεσινό παιχνίδι ο ΠΑΟΚ δεν πήρε τίποτα. Ή μάλλον πήρε αυτό που άξιζε, από τη στιγμή που η εμφάνιση του δεν του δίνει το δικαίωμα να αναζητήσει δικαιολογίες, για να καλύψει ότι μέτριο εμφάνισε στον αγωνιστικό χώρο. Οι πρωταθλητές (κόουτς και παίκτες) ήταν ελάχιστοι μπροστά στο μεγάλο «διακύβευμα». «Αποχαιρέτησαν» ως εκ τούτου την Ευρώπη και «περιορίζονται» στις εγχώριες υποχρεώσεις τους. Σε ότι επαναλαμβάνουμε απομένει σαν στόχος από το εθνικό πρωτάθλημα. Το να σταθούμε σε κάποια λάθη του κόουτς, όπως αυτή η επιμονή του να μην ξεκινάει με τον Μαντί Καμαρά αλλά με δυο χαφ που δυστυχώς είναι βραδύτατοι, κάτι που έχει σαν συνέπεια να χάνεται από χέρι και εκ προοιμίου το κέντρο, δεν καλύπτει την γενική εικόνα. Έλειπε όχι μόνο η ταχύτητα από τους περισσότερους παίκτες αλλά και η δύναμη, σε μερικούς δε και το πάθος. Φάσεις καθοριστικές που προφανώς θα μπορούσαν να αλλάξουν την εξέλιξη ή και την ψυχολογία αν θέλετε από την πλευρά των φιλοξενούμενων, ήταν αυτές που προήλθαν από τα παιδαριώδη λάθη της άμυνας τους (στοίχισαν δύο γκολ) και η εκπληκτική επέμβαση του τερματοφύλακα των αντιπάλων, στο πλέον κρίσιμο και κομβικό σημείο του αγώνα, στο γυριστό του Μιχαηλίδη.
Ο Κοτάρσκι σε ένα ακόμη παιχνίδι δείχνει ότι δεν είναι σε καλό φεγγάρι. Πηγή κινδύνων ο Μπάμπα. Συγκινητικός ο Κετζιόρα, λόγος ο Ότο. Ο Μεϊτέ… «ωσεί παρόν», με τον Οζντόεφ να βρίσκεται αρκετές φορές μόνος, απέναντι σε περισσότερους αντιπάλους του, στην διάρκεια των αντεπιθέσεων τους. Μαχητής ο Ζίβκοβιτς, χαμένος στο κενό που άφηναν τα δύο χαφ ο Κωνσταντέλιας, με τον Σαμάτα να προλαβαίνει να φανεί σε δύο στιγμές, που όμως δεν είχαν ευτυχή κατάληξη. Ο Πέλκας κινήθηκε ζωηρά, όσο είχε δυνάμεις. Ο διαιτητής σε γενικές γραμμές ήταν καλός. Επιστρέφουν λοιπόν οι πρωταθλητές με κατεβασμένα κεφάλια; Δεν θα το λέγαμε. Έχουν να τελειώσουν και να κλείσουν κάποιες σημαντικές ακόμη εκκρεμότητες και εντός των συνόρων. Την Κυριακή έχουν μπροστά τους ένα μεγάλο παιχνίδι. Ανάσες, αυτοκριτική και προσπάθεια για να… ρεφάρουν.
