Μέγας είσαι ΠΑΟΚ. Κι ως ομάδα κι ως κόσμος… Μέγας είσαι. Και θαυμαστά τα έργα σου. Όπως θαυμαστό και το τελευταίο έργο , τη συγκλονιστική παράσταση του ΠΑΟΚ… Κι ως ομάδας κι ως κόσμου… στον δεύτερο Τελικό. Δυστυχώς, για το ελληνικό μπάσκετ δεν επέφερε την στέψη τους. Στέψη ομάδας και κόσμου ως Κυπελλούχων Ευρώπης. Τούτο όμως, ουδόλως χαλά μήτε την ομάδα μήτε τον κόσμο. Δε μειώνει τη λάμψη τού ΠΑΟΚ. Δε θολώνει τη λαμπρή εικόνα της επικής εφετινής ευρωπαϊκής πορείας. Δεν αλλάζει την γλύκα της…
Εξάλλου ποιος δύναται, να πει πως μία τούρτα δίχως κερασάκι, δεν είναι γλυκιά τούρτα; Ουδείς έστω με υποψία γεύσης! Εντάξει. Για να τα λέμε τα πάντα, όλα τώρα… Μία πίκρα έμεινε για τον τρόπο απώλειας του στέμματος. Δεν είναι αρκετή η στάλα της – λέμε εμείς - να αλλάξει την γλύκα της διεκδίκησης του. Ο ΠΑΟΚ έκανε μεγαλειώδη προσπάθεια. Δεν άγγιξε απλά, το ταβάνι του. Το εμβόλισε. Έφθασε στον ουρανό του. Έδωσε φτερά στον κόσμο του. Και θα πετάνε πλέον, μαζί για ακόμη καλύτερες πτήσεις.
Ο αγώνας του Θανάση Χατζόπουλου δικαιώνεται. Ο ΠΑΟΚ είναι ξανά, αετός. Κι ο κόσμος τα φτερά του. Ο ΠΑΟΚ με την ωραία τρέλα του προέδρου του ανέτειλε και πάλι, ως ισχυρή δύναμη. Ο Θανάσης Χατζόπουλος δεν χρειαζόταν ένα ευρωπαϊκό στέμμα, για να βρει τη θέση του στο Πάνθεον των προέδρων του μπάσκετ του ΠΑΟΚ. Του την είχε ήδη αποδώσει ο κόσμος αναγνωρίζοντας την προσφορά του ως σημαιοφόρου.
Με παραστάτη τον διαχρονικά σημαντικό, Αντώνη Τσαλόπουλο! Ο διαπρεπής παράγοντας – τον θυμόμαστε τότε, με τα δάκρυα χαράς στην Τεργέστη και θα τον θυμόμαστε με τα δάκρυα λύπης τώρα, στη Θεσσαλονίκη - είναι παρά τω πλευρώ του Θανάση Χατζόπουλου. Κι αμφότεροι είναι αιχμές των δοράτων του ΠΑΟΚ στην επιχείρηση οικονομικής κι αγωνιστικής επαναφοράς του με την αλματώδη πρόοδο…
Ο ΠΑΟΚ είναι πλέον, εδώ. Και ξανά προς την δόξα τραβά. Γι’ αυτό σας λέμε… Δόξα και τιμή σε αυτόν τον κόσμο, αυτήν την ομάδα κι αυτήν την διοίκηση. Υπερηφάνεια, λεβεντιά, μαγκιά… Τα πεπραγμένα τους!
