Η μεγάλη νίκη του Δικέφαλου του βορρά στην προχθεσινή συναρπαστική - όπως τελικά εξελίχθηκε – «αετομαχία», του δίνει πέρα από την εντυπωσιακή ενίσχυση της ψυχολογίας του - που δεν ήταν και στα καλύτερα της - και την ευκαιρία να κοιτάξει πιο… ψηλά. Ακόμη και στην προοπτική της κατάκτησης της 2ης και προνομιούχας θέση του πρωταθλήματος. Αυτό το τελευταίο βέβαια με την αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων και των περιστάσεων, στα παιχνίδια (όλα ντέρμπι) που θα ακολουθήσουν.
Είναι αλήθεια πως ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του πέρασαν μέσα από «Συμπληγάδες» για να βρεθούν «ανέγγιχτοι» και με αναπτερωμένο το ηθικό τους, αν ληφθεί υπόψιν ο τεράστιος προβληματισμός και η αντίστοιχη φοβερή πίεση, που συνόδευε την πρώτη ίσως και την πιο σημαντική αποστολή τους. Απέναντι τους είχαν μια ομάδα που διεκδικούσε με το ίδιο πάθος και μέσα στην έδρα της το υπερπολύτιμο τρίβαθμο. Η περιρέουσα ατμόσφαιρα και η προϊστορία των όσων συνέβησαν στην τελευταία αναμέτρηση των περσινών πρωταθλητών με τους Αθηναίους, οι οποίοι φιλοδοξούν να κατακτήσουν και τον τίτλο, όπως και κάποια δημοσιεύματα ιδιαίτερα οπαδικών εντύπων, προϊδέαζαν για εντάσεις. Κάτι που ευτυχώς δεν συνέβη και περιορίστηκε σε κάποια προφορικά εμετικά συνθήματα. Σε αυτήν λοιπόν την πολλαπλής κρισιμότητας σύγκρουση με την φορτισμένη ατμόσφαιρα, ο ΠΑΟΚ διεκδίκησε και κατάφερε να κερδίσει ότι πιο πολύτιμο σαν προϋπόθεση υπήρχε, για να συνεχίσει να… ονειρεύεται. Γιατί στα αλήθεια μοιάζει με όνειρο, στο φινάλε μιας χρονιάς στη διάρκεια της οποίας έχασες και τους τρεις αρχικούς σου στόχους, να έχεις μπροστά σου την ευκαιρία να πλασαριστείς στην 2η θέση!
Το πώς εξελίχθηκε αυτό το σπουδαίο ντέρμπι και ποια ήταν η κατάληξη του, το ζήσατε, το διαβάσατε, το ακούσατε και ως εκ τούτου μια επιπρόσθετη αναφορά από μέρους μας δεν κρίνεται και απαραίτητη. Ίσως εκείνο που κρίνεται αναγκαίο να επισημανθεί, είναι ο τρόπος με τον οποίο άλλαξε η μοίρα του συγκεκριμένου παιχνιδιού, το οποίο πέρασε στην ιστορία με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Η ανατροπή των ανατροπών». Επί του προκειμένου, θα επαναλάβουμε αυτό που γράψαμε και στο χθεσινό μας σημείωμα. Ότι δηλαδή η εντυπωσιακή αλλαγή ξεκίνησε με το που ο χαρισματικός Κωνσταντέλιας πήρε την ευθύνη πάνω του και «αγγίζοντας» με μαγικό τρόπο τον ψυχισμό των συμπαικτών του, σήμανε την «αντίδραση» και έδωσε το σύνθημα για την τελική «επίθεση»… που οδήγησε στην για πρώτη φορά «άλωση» της OPAP Arena».
Ο κόουτς όπως φάνηκε και όπως αποδείχθηκε, άφησε στην άκρη ατυχείς εμπνεύσεις και κολλήματα, αντιμετωπίζοντας με την δέουσα σοβαρότητα τα όποια προβλήματα είχε. Παρέταξε ένα ορθόδοξο ποδοσφαιρικά σχήμα και όταν χρειάστηκε να επέμβει για να διορθώσει τα όσα επικίνδυνα φάνηκαν σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο και μέχρι το 58ο λεπτό, το έκανε συνετά και έξυπνα. Στο χθεσινό μας σχόλιο αναφερθήκαμε ιδιαίτερα στην απόδοση του Γιάννη Μιχαηλίδη. Σήμερα προσθέτουμε και την αντίστοιχη αθόρυβη και ουσιαστική προσφορά του Οζντόεφ. Συνοψίζοντας και αφού φέρουμε μπροστά στα μάτια μας το εκπληκτικό γκολ του Κωνσταντέλια, επαναλαμβάνουμε την αναγκαιότητα μιας σοβαρής αυτοκριτικής για το άσχημο «ξεκίνημα» και τα θερμά μας συγχαρητήρια για την… ανατροπή των ανατροπών που «κούφανε» πολλούς και βύθισε στη θλίψη ακόμα περισσότερους.
