Για να υλοποιήσεις έναν μεταγραφικό σχεδιασμό πρέπει πρώτα απ’ όλα αυτό να υπάρχει. Να είναι συμφωνημένο. Να μην δοθεί περιθώριο σε καμιά από τις εμπλεκόμενες πλευρές να κάνει πίσω ή σε κάθε περίπτωση να έχουμε βήματα προς τα πίσω και όχι προς τα εμπρός.
Την περασμένη εβδομάδα αυτό που βγήκε προς τα έξω είναι πως πρέπει να υπάρξει καλύτερη συνεννόηση σε σύγκριση με πέρσι. Το διάστημα που έχει ακολουθήσει, δηλαδή έχει συμπληρωθεί μια εβδομάδα ακριβώς έχει περάσει, δεν δίνει την αίσθηση πως ο μεταγραφικός σχεδιασμός και οι κανόνες συνεργασίας κλείδωσαν και πως πάμε στην υλοποίηση.
Και μιλάμε για μια ομάδα που τερμάτισε στο -17 από την κορυφή και πρέπει να κάνει πολλά και κυρίως εύστοχα βήματα αν θέλει να πρωταγωνιστήσει στην πράξη. Κανένας φίλος του ΠΑΟΚ δεν περιμένει κινήσεις εντυπωσιασμού. Περιμένει κινήσεις ουσίας. Αλλά όταν αυτό που αντιλαμβάνεται είναι πως ΑΚΟΜΗ υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το πώς πρέπει να κινηθεί η ομάδα φέτος, αυτό είναι πρόβλημα.
Δεν ξέρω πόσες ακόμη επικοινωνίες πρέπει να έχει ο Σαββίδης από το Ροστόφ με τον Λουτσέσκου από το Βουκουρέστι για να βρεθεί μια κοινή συνισταμένη. Αλλά όσο ΑΚΟΜΗ όλα παρουσιάζονται ρευστά, είναι δικαιολογημένος και ο εκνευρισμός αλλά και η ανησυχία. Ανησυχία όχι το αν θα γίνουν μεταγραφές αλλά κυρίως ποιος θα τις επιλέξει και αν αυτές αιφνιδιάσουν ξανά τον προπονητή. Όπως για παράδειγμα έγινε πέρσι με τους Μπακαγιόκο-Κόλεϊ.
Και επειδή ακριβώς άλλο ένα παράξενο καλοκαίρι (και ειδικά όταν η περασμένη σεζόν σε βρήκε στο -17) θα είναι καταστροφικό για τον ΠΑΟΚ, καλό θα ήταν ΑΜΕΣΑ να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Αντιλαμβάνομαι πως ακόμη στον ΠΑΟΚ είναι στο Α. Και έχουν να διανύσουν μια ολόκληρη Αλφάβητο φέτος από τη στιγμή που πρέπει να χτιστεί μια νέα ομάδα. Και ο χρόνος πιέζει. Όχι για να κλείσει άμεσα το ρόστερ αλλά να τεθούν οι βάσεις για μια συντονισμένη προσπάθεια.
