Τι ψάχνεις;

Πάττυ Στογιαννίδου: «Μάγχη, η υπέρβαση των ορίων, ο προσωπικός μου άθλος»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure. — Patty Stogiannidou (1).JPG

Στις 8 Μαρτίου του 2025, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, διέσχισε τον χειμερινό Διάπλου του Τορωναίου Κόλπου, κολυμπώντας 8 ώρες και 3 λεπτά. Ισχυρή η σημειολογία των αριθμών και μοναδικό επίτευγμα στα χρονικά της θάλασσας, το οποίο δεν έχει καταφέρει κανείς στην ιστορία, παρά μόνο η Πάττυ Στογιαννίδου.

Από τη στιγμή που σταμάτησε να κοιτάζει πίσω, μπροστά της έβαλε τον δυσκολότερο στόχο στον θαλάσσιο χάρτη. Τη Μάγχη.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΣΤΟΝ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΑΚΗ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Το απόλυτο όριο κάθε κολυμβητή μεγάλων αποστάσεων, τον οποίο εκπλήρωσαν συνολικά 600 άνθρωποι ανάμεσα στους οποίους μόλις τέσσερις Έλληνες.

Η Πάττυ Στογιαννίδου στα 53 της χρόνια αποφάσισε ότι πρέπει να εκπληρώσει ένα απωθημένο ετών, το οποίο είχε πάει πίσω -χρονικά- λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων και δισταγμών, βγήκε όμως στην επιφάνεια του νερού μέσα από οικογενειακή απώλεια.

Ένα τραγικό γεγονός, ο χαμός του συζύγου της, αποτέλεσε την επιστροφή της στη διέξοδο που λέγεται «νερό».

Η ίδια δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να κυνηγήσει το όνειρό της, προσπαθώντας να σταθεί στα πόδια της και να κολυμπήσει στα βαθιά.

Τίποτα παραπάνω, είπαμε;

Λάθος.

Πολλά παραπάνω.

Γιατί, μόνο έτσι, θα κύκλωνε τη 15^η μέρα του Ιουνίου για να εκπληρώσει την πρώτη δόση του ονείρου της που είναι αυτή καθαυτή η συμμετοχή στον Διάπλου της Μάγχης. Οι άλλες δύο είναι ο τερματισμός και ο χρόνος.

Στη διάθεση της έχει 34 χιλιόμετρα στην ευθεία, γιατί ρεαλιστικά είναι αρκετά παραπάνω, λόγω των δυσκολιών που έχουν τα νερά εκεί, έως ότου φτάσει από την Αγγλία στη Γαλλία.

Η Πάττυ Στογιαννίδου αφιέρωσε χρόνο στο Metrosport.gr, μιλώντας για όσα, ούτε η ίδια, μπορούσε να φανταστεί, κάνοντας τον μίνι διάπλου της ζωής και των δυσκολιών της.

«Η ιδέα να πραγματοποιήσω τον Διάπλου της Μάγχης ξεκίνησε προ Covid. Κάθε αθλητής μαραθώνιας κολύμβησης, μετά την ολοκλήρωση ενός αγώνα, αρχίζει ήδη να προγραμματίζει τον επόμενο, την επόμενη ‘’πρόκληση. Ο δικός μου πρώτος αγώνας ήταν ο καλοκαιρινός Τορωναίος, στον οποίο κολύμπησα, για πρώτη φορά, 26 χιλιόμετρα.

Η επιτυχία αυτή αποτέλεσε την αρχή μιας σειράς συμμετοχών σε διάφορους αγώνες. Κολύμπησα στην Καλαμάτα, τον Αμβρακικό, τον Παγασητικό… Έχουμε κολυμπήσει σχεδόν σε όλες τις θάλασσες, που αγκαλιάζουν τη χώρα μας και, πιστέψτε με, η Ελλάδα μας έχει να σου προσφέρει, διαρκώς, νέες προτάσεις και προκλήσεις στον χώρο της μαραθώνιας κολύμβησης. Μπορείτε να φανταστείτε τι εννοώ… Μάλιστα, μου δόθηκε η ευκαιρία να κολυμπήσω μέχρι και στην Κύπρο.

Όλα αυτά που ανέφερα, βέβαια, μου άνοιξαν την όρεξη και με οδήγησαν να θέλω να ξεπεράσω τα προηγούμενα όρια του εαυτού μου, ψάχνοντας την επόμενη πρόκληση. Έχοντας αποκτήσει, λοιπόν, εμπειρία και έχοντας, παράλληλα διαβάσει πόσοι πολλοί άνθρωποι επιχείρησαν να διασχίσουν τη διαδρομή, αλλά πόσοι λίγοι, τελικά, πέτυχαν, αποφάσισα ότι βρήκα αυτό που έψαχνα και η ιδέα άρχισε να με εξιτάρει», εξηγεί η Πάττυ Στογιαννίδου, η οποία βλέπει τη Μάγχη ως μιας μορφής ολοκλήρωση.

Βέβαια, η επιθυμία της άργησε να υλοποιηθεί, γιατί υπερίσχυσε ο ρόλος της ως μητέρας και συζύγου. Μέχρι τη στιγμή που ο άνθρωπός της, ο σύζυγός της, Κωνσταντίνος, έφυγε από τη ζωή ξαφνικά, αφήνοντάς τη μόνη με τρία παιδιά. Η Πάττυ, αν και είχε προλάβει να μοιραστεί μαζί του το όνειρό της, ήταν αρνητικός και αποτρεπτικός.

«Η απόφαση για τη Μάγχη άργησε λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων και επειδή ο σύζυγός μου δεν ήθελε να κάνω το συγκεκριμένο εγχείρημα. Φοβόταν και μου το ξέκοβε. Έλεγε πως δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο και να εκθέσω εαυτόν σε τόσους κινδύνους, τη στιγμή που έχουμε οικογένεια.

Έκανα πίσω στα θέλω μου και διοχέτευσα όλη την ενέργεια στην οικογένειά μου. Όταν ήρθε η απώλειά του συζύγου μου, για οχτώ μήνες ήμουν σαν χαμένη. Μέχρι που είπα ‘’φτάνει’’ και προσπάθησα να δω ξανά το ποτήρι μισογεμάτο. Συνειδητοποίησα ότι όλοι ζούμε με δανεικό χρόνο και επανέφερα στο προσκήνιο τα όνειρά και τις επιθυμίες μου.

Το συζήτησα με τα παιδιά μου, λέγοντας ότι, στην παρούσα φάση, έχω ανάγκη να σηκώσω ξανά το κεφάλι ψηλά και να βρω κάτι που θα δώσει νόημα σε αυτό. Η ιδέα του Διάπλου της Μάγχης έλαμψε ξανά και, μάλιστα, υποστηρικτής προέκυψε ο αδερφός μου, Τάσος Στογιαννίδης, όσο και ο συνοδοιπόρος μου, Κωνσταντίνος Λέτσος.

Είπαμε, λοιπόν, το ΄΄φύγαμε’’ και αρχίσαμε την οργάνωση.

Ομολογώ ότι δεν ξέρω, αν προχωρούσα στην υλοποίησης ιδέας, εφόσον ήταν εν ζωή ο σύζυγός μου. Ειλικρινά δεν ξέρω. Ας εστιάσουμε όμως στο γεγονός πως, μέσα από ένα θλιβερό συμβάν, προέκυψε κάτι τόσο αισιόδοξο και θετικό, το οποίο μάλιστα ενέπνευσε πολλούς ανθρώπους γύρω μου να βρουν αντίστοιχη δύναμη. Γι’ αυτό ευχαριστώ τόσο την οικογένειά μου, όσο και την ‘’αθλητική μου οικογένεια’’, που μου έδωσαν τη δύναμη να σηκώσω ανάστημα, κάτι πραγματικά δύσκολο λόγω των συγκυριών».

Η Πάττυ Στογιαννίδου με τους στενούς της συνεργάτες, Γιώργο Βουλγαράκη (αριστερά) και Κωνσταντίνο Λέτσο

«Δεν ήξερα ότι υπάρχει θάλασσα»

Η Πάττυ Στογιαννίδου ήταν -επί σειρά ετών- κολυμβήτρια του Άρη Θεσσαλονίκης, έχοντας ταυτιστεί με την πισίνα μέχρι τα 20 της χρόνια. Τότε, γνώρισε τον έρωτα της ζωής της, είχε τρεις εγκυμοσύνες και μέχρι τα 43 της «αγνοούσε» την ύπαρξη της θάλασσας έχοντας ταυτιστεί με το χλώριο της πισίνας.

«Έκανα πρωταθλητισμό με την ομάδα του Άρη στην πισίνα, έχω και διεθνείς συμμετοχές με την Εθνική ομάδα. Στα 43 μου χρόνια ξαναγύρισα στις πισίνες για να κάνω αποκατάσταση από τραυματισμό και επειδή με είδαν να κολυμπάω καλά, μου πρότειναν τον Διάπλου του Τορωναίου, για τον οποίο δεν γνώριζα τίποτα. Έπρεπε να περάσω από το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής στο δεύτερο. Εκεί τρελάθηκα και αναρωτήθηκα αν υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν κάτι τέτοιο. Το θεωρούσα τρελό. Στα 43 μου χρόνια, λοιπόν, συμμετείχα στον 43^ο Διάπλου. Έτσι γνώρισα τη θάλασσα, μαγεύτηκα και στη συνέχεια συμμετείχα σε όποια διοργάνωση υπήρχε».

Σε εκείνο το σημείο «παρενέβη» ο επιστήθιος φίλος της, Κωνσταντίνος Λέτσος, ο οποίος ξέρει κάθε πτυχή στην ψυχοσύνθεση της Πάττυς.

«Ξέρετε, η θάλασσα είναι τελείως διαφορετικό άθλημα. Άλλο τερέν, γιατί δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις στο επόμενο λεπτό. Η ιδιαιτερότητα δε, με τη Μάγχη, είναι η εξής:

Η μία είναι η απόσταση και η δεύτερη είναι η θερμοκρασία. Κολυμβητικά όσον αφορά στην απόσταση, είμαστε καλά. Το δεύτερο challenge είναι η θερμοκρασία, κάτι που μας προέκυψε την περίοδο του Covid. Τα πάντα γύρω μας ήταν κλειστά και έπρεπε να πηγαίνουμε στον Ποταμό της Επανομής, όπου γνωριστήκαμε με τις θερμοκρασίες.

Η Πάττυ δεν κολυμπούσε κάτω από 25 βαθμούς και στη Μάγχη θα κολυμπά κοντά στους 13 με 15 βαθμούς. Ο Διάπλους του Τορωναίου ήταν το διαβατήριο για τη Μάγχη, γιατί εκεί απέδειξε ότι μπορεί να κολυμπήσει έξι συνεχόμενες ώρες σε θερμοκρασία μέχρι 15 βαθμούς, οπότε και έγινε δεκτή από την επιτροπή».

Η Πάττυ Στογιαννίδου με τον Μάνο Χατζάκη

Αντίπαλος η υποθερμία, όχι η απόσταση

Η Πάττυ Στογιαννίδου δεν είναι fan της φράσης «η τρέλα πάει στα βουνά». Στη δική της περίπτωση πάει στη θάλασσα. Η τρέλα υπερισχύει του φόβου, ωστόσο οι φόβοι είναι υπαρκτοί.

«Ο μεγαλύτερος φόβος μου και παράλληλα πρόκληση δεν είναι τα χιλιόμετρα. Είναι η υποθερμία. Με τρομάζουν διάφορες καταστάσεις που ίσως συναντήσω. Τα νερά είναι πιο μαύρα, μπορεί σε κοντινή απόσταση να δεις τεράστια πλοία, υπάρχουν τρομερές παλίρροιες που είναι η συνάντηση δύο ωκεανών, με θαλάσσια ζώα και είδη βυθού που δε συναντάμε στα ελληνικά νερά. Στην περίπτωσή μου, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η υποθερμία, γιατί δεν κολύμπησα ποτέ σε τόσο κρύα νερά και τόσο μεγάλη απόσταση. Από όσα ξέρουμε, στα μέσα Ιουνίου η θερμοκρασία του νερού στη Μάγχη είναι από 13,5 βαθμούς Κελσίου και η μέγιστη 15 βαθμοί. Τα νερά είναι πολύ κρύα, γι’ αυτό κάναμε και τον χειμερινό Τορωναίο. Ήταν όρος από τη διοργάνωση να διανύσουμε 6 ώρες σε κρύα ύδατα».

Η συμφιλίωση με την ιδέα του κρύου δεν έρχεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζονται ενδιάμεσα και σκληρά βήματα, για να μάθει το σώμα… αλλιώς.

«Η απόφαση για τη συμμετοχή στον Διάπλου της Μάγχης με ώθησε σε επαγγελματική ρουτίνα. Σοβαρεύεσαι απότομα και κάνεις focus στην προπόνηση. Κατ’ αρχάς συνεργάζομαι με προπονητή, τον κ. Γιώργο Αδάμ, προπονητή του ΠΑΟΚ αλλά είναι και ομοσπονδιακό προπονητή. Έχει αναδείξει μεγάλους αθλητές, ολυμπιονίκες και είναι ειδικός στους κολυμβητικούς μαραθώνιους. Γύρισα στα εφηβικά μου χρόνια, σαν να κάνω πρωταθλητισμό.

Γίναμε εργάτες, στρατιώτες ρομπότ. Έχουμε κάθε μέρα προπόνηση σε πισίνα, μία φορά την εβδομάδα σε θάλασσα και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία στην προπόνηση, όσο καταπονημένος ή άκεφος και να είσαι. Με παρακολουθεί καρδιολόγος, διατροφολόγος, κάνουμε φυσικοθεραπείες.

Τον χειμώνα κάναμε πολλή προπόνηση στη θάλασσα με 11 βαθμούς και εξωτερική θερμοκρασία 0 βαθμούς. Ακόμη και το τσίμπημα της μέδουσας είναι κομμάτι της καθημερινότητας. Δεν μπορώ να πονέσω, να σταματήσω ή να βάλω τα κλάματα. Πρέπει να συνεχίσω. Ο οργανισμός δέχεται πολλαπλά σοκ αλλά το όλο θέμα είναι και εγκεφαλικό».

Από το «μαμά, κάν' το, αλλά πρόσεχε» στο «μαμά, μην το επιχειρήσεις»

Η Πάττυ Στογιαννίδου προπονείται, για να ξεπεράσει τα ανθρώπινα όρια, όπως και τα δικά της όρια. Πολλοί επιχείρησαν να διανύσουν τη Μάγχη, ακόμη περισσότεροι το σκέφτηκαν, αλλά ελάχιστοι το κατάφεραν.

Αρκεί να αναλογιστεί κάποιος ότι, η παράδοση του Διάπλου, απαγορεύει το ολόσωμο μαγιό και στον εξοπλισμό υπάρχει μόνο ένα απλό σκουφάκι.

Οι Άγγλοι είναι παραδοσιακοί, τιμώντας όσους ξεκίνησαν την υλοποίηση της ιδέας του «ακατόρθωτου».

Η 53χρονη κολυμβήτρια και προπονήτρια δεν είναι μόνη στον αγώνα. Πέρα από τους φίλους και συνεργάτες, έχει δίπλα και τα παιδιά της. Δύο ενήλικα και ένα ανήλικο, ωστόσο η απόφασή της δεν βρίσκει σύμφωνα όλα τα μέλη της οικογένειας.

«Η μητρότητα, οι έγνοιες και οι υποχρεώσεις δεν σταματούν ποτέ. Εδώ και 1,5 χρόνο που ‘’έφυγε’’ ο σύζυγός μου, σηκώνω μόνη μου τον σταυρό. Πρέπει να δουλεύω, να προπονούμαι καθημερινά και να είμαι μητέρα. Έχω δύο παιδιά στο σπίτι, το ένα είναι ανήλικο. Ο μικρός μου γιος είναι στα 17 και μεγαλώνει με τον φόβο της απώλειας, γι’ αυτό και δε συμφωνεί με την απόφασή μου, δε θέλει να πάθω κάτι.

Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μού λένε να προσέχω την υγεία μου και να κάνω ό,τι πρέπει, αν αισθανθώ περίεργα. Δέχονται την επιλογή μου.

Προσπαθώ να παίζω τον ρόλο του ισορροπιστή στην οικογένειά, αλλά, όταν μπαίνω στην πισίνα, πρέπει να αφήνω τα πάντα έξω από το νερό.

Ξέρεις, όμως, πόσο κουράγιο πήρα από κόσμο που με συνάντησε στον Τορωναίο και με ενθάρρυνε να κολυμπήσω στη Μάγχη; Είναι κάτι φοβερό. Το προσωπικό μου στοίχημα, έγινε υπόθεση πολλών ανθρώπων και δεν είναι κάτι που το είχα υπολογίσει».

Η Πάττυ Στογιαννίδου μπαίνει στον τελευταίο μήνα της προετοιμασίας, έχοντας την αγωνία της προσμονής και την αγωνία που προκαλεί το άγνωστο και οι φυσικές δυσκολίες της επιλογής της.

«Περισσότερο με αγχώνει να δικαιώσω τον κόσμο που με στηρίζει και αναφέρομαι σε κόσμο, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον υγρό στίβο. Στην πισίνα της Τούμπας, όπου επίσης προπονούμαι, κάποιοι ηλικιωμένοι, από το υστέρημά τους θέλησαν να με βοηθήσουν και δημιούργησαν έναν κουμπαρά.

Εισπράττω τεράστια αγάπη και ενθάρρυνση και θέλω να τα καταφέρω και γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Μου είπαν επί λέξει ‘’μας κουβαλάς πάνω σου, όταν θα κολυμπάς. Κάποια στιγμή με έπιασαν τα κλάματα. Ξεκίνησα να βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου και τελικά παίρνω μαζί μου κι άλλους. Η ευθύνη μου έχει πολλαπλασιαστεί και πήρε απροσδόκητη έκταση. Είναι όμως το καλύτερο ντοπάρισμα».

Η Πάττυ είναι ο πρώτος άνθρωπος ever, ο οποίος θα κάνει το πέρασμα της Μάγχης νωρίς, δηλαδή, Ιούνιο μήνα, τη στιγμή που η πιο must περίοδος είναι του Αυγούστου, όπου οι θερμοκρασίες είναι καλύτερες.

«Θα κολυμπήσω 4-5 βαθμούς πιο κάτω. Είμαι η πρώτη Ελληνίδα άνω των 50 που επιχειρεί κάτι τέτοιο. Ο ενδοιασμός μου είναι η υποθερμία, γιατί μπορεί να φέρει και το χειρότερο σενάριο».

«Μην αφήνετε τα όνειρά σας για μετά»

Τι είναι εκείνο, όμως που πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος για έναν αθλητή που ετοιμάζεται να φτάσει στα άκρα του;

Η απάντηση της Πάττυς είναι απόλυτα βιωματική και ανοίγει δρόμους, θαλάσσιους και μη.

«Από τη στιγμή που θέτεις τον οποιοδήποτε στόχο, απευθείας ξεκινάς την υλοποίηση. Πας στο επόμενο βήμα. Δεν ξύπνησα ένα πρωί και είπα… πάμε Μάγχη. Κολυμπήσαμε παντού, μετά ήρθε η καραντίνα και συστηθήκαμε με το κρύο νερό, συνηθίσαμε και μετά ξύπνησε το όνειρο.

Το ‘’μπαμ’’ έγινε μετά τον θάνατο του συζύγου μου. Ένα βήμα τη φορά μέχρι να γίνει το zoom out, όπου αποκαλύπτεται η μεγάλη εικόνα. Πίσω από τη μεγάλη εικόνα, ωστόσο, κρύβονται πολλές θυσίες. Μη σταματάτε να ονειρεύεστε, μην αφήνετε τα όνειρά σας για μετά. Μη νομίζετε ότι έχετε καιρό και ότι υπάρχει χρόνος. Πρέπει να αναζητούμε υγιή πρότυπα και υγιείς διεξόδους. Στον αθλητισμό δεν υπάρχει ηλικία. Αξίζετε να είστε ευτυχισμένοι, πρώτα για τον εαυτό σας και μετά για τους δικούς σας ανθρώπους. Όλοι είμαστε ικανοί, απλώς, πρέπει να τηρήσουμε σχεδιάγραμμα και να έχουμε καλή προετοιμασία. Όλοι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα».

Η συμμετοχή, από μόνη της, είναι άθλος για την Πάττυ Στογιαννίδου. Ο τερματισμός είναι το δεύτερο «μαξιλαράκι» και ο χρόνος είναι η πλήρης αποτύπωση του ονείρου.

Υπάρχει ένα ρεκόρ που το ξέρουν ελάχιστοι και το κατέχει από το 2004, μία Αμερικάνα κολυμβήτρια, η οποία είχε βγάλει τον Διάπλου της Μάγχης ενώ ήταν άνω των 50 ετών.

Η Πάττυ, μαζί με την «αδελφή ψυχή της», τον Κωνσταντίνο Λέτσο, θέλουν να φέρουν το ρεκόρ στην Ευρώπη.

«Όλα θα κριθούν εκεί. Πάμε στη Μάγχη, κάνουμε τον σταυρό μας και λέμε, ‘’Εσύ αποφασίζεις’’. Αν τερματίσουμε, αν είμαστε χαρούμενοι και αν κάνουμε ρεκόρ», είπαν με μία φωνή και οι δύο.

Κόστος 10.000 ευρώ

Η συμμετοχή στον Διάπλου της Μάγχης δεν πιέζει μόνο την ψυχή και το σώμα της Πάττυς Στογιαννίδου. Το κόστος είναι υψηλό και αγγίζει τις 10.000 ευρώ και, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την ενοικίαση του σκάφους (κόστος 5.000 ευρώ), το οποίο θα την ακολουθεί σε όλη διαδρομή, διαμονή, αεροπορικά εισιτήρια, για την ίδια και τη συνοδεία της, το παράβολο της συμμετοχής και τον εξοπλισμό.

Η εταιρεία Stoiximan αποτελεί τον οικονομικό στυλοβάτη της προσπάθειάς της, καθώς, χωρίς τη χορηγία, θα ήταν αδύνατο να εκπληρώσει το εγχείρημά της.

«Η «Stoiximan, ως εταιρεία που πάντα πιστεύει και στηρίζει την προσπάθεια των αθλητών, βρίσκεται δίπλα μου σε αυτό το μεγάλο και απαιτητικό εγχείρημα, εξασφαλίζοντας το απαραίτητο πλαίσιο ασφάλειας που χρειάζομαι, για να υλοποιήσω το όνειρά μου.

Η υποστήριξή της δεν περιορίζεται μόνο στην πρακτική στήριξη, αλλά με εμπνέει και με παρακινεί να δώσω το καλύτερο από εμένα σε κάθε βήμα αυτής της διαδρομής. Μέσω της υποστήριξης της Stoiximan, έχω την ευκαιρία να κυνηγήσω το όνειρό μου και να ολοκληρώσω τον Διάπλου της Μάγχης, έχοντας δίπλα του μια εταιρεία που πιστεύει στις ανθρώπινες ιστορίες που κρύβονται πίσω από κάθε πρόκληση.

Για μένα, αυτή η σύνδεση είναι πολύ περισσότερη από μια συνεργασία - είναι μια δύναμη που με ενδυναμώνει να ξεπεράσω κάθε εμπόδιο και να συνεχίσω να πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο».