Επί της ουσίας, περικαρδίτιδα είναι η φλεγμονή του υμένα που περιβάλλει την καρδιά και συνήθως προκαλείται από ιώσεις, έμφραγμα του μυοκαρδίου, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις.
Ωστόσο, περικαρδίτιδα μπορεί να προκληθεί και από λοιμώξεις από διάφορα μικρόβια και μύκητες, αλλά και από υποθυρεοειδισμό, φυματίωση, ακτινοβολία, καθώς και αυτοάνοσες παθήσεις.
Φυσικά, ανάλογα με την διάρκεια της φλεγμονής η περικαρδίτιδα χαρακτηρίζεται ως οξεία ή χρόνια και συνήθως συνοδεύεται από αύξηση της ποσότητας του υγρού γύρω από την καρδιά.
Στις χρόνιες καταστάσεις μπορεί να δημιουργηθούν συμφύσεις και ασβεστώσεις του περικαρδίου που εμποδίζουν την έκπτυξη της καρδιάς (συμπιεστική περικαρδίτιδα).
Ποια είναι τα συμπτώματα
Σε περίπτωση οξείας περικαρδίτιδας υπάρχει προκάρδιο άλγος που διαρκεί πολλές ώρες, επιδεινώνεται με τις αναπνευστικές κινήσεις και την ύπτια θέση και συχνά αντανακλά στον αριστερό ώμο.
Παράλληλα, ενδέχεται να συνυπάρχουν ή να έχουν προηγηθεί τα συμπτώματα της πάθησης που προκάλεσε την περικαρδίτιδα, ενώ συχνή είναι και η εμφάνιση του πυρετού.
Στην χρόνια μορφή προέχουν κυρίως τα οιδήματα κάτω άκρων, η καταβολή δυνάμεων και η εύκολη κόπωση.
Στην οξεία περικαρδίτιδα ανεξαρτήτως αιτιολογίας χρειάζεται ξεκούραση, τακτικός έλεγχος για πιθανή ανάπτυξη επιπωματισμού και διερεύνηση της αιτίας. Επίσης συνιστάται η χορήγηση μεγάλων δόσεων αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ενώ σε επίμονες μορφές γίνεται και χρήση κορτιζόνης.
Είναι προφανές ότι η θεραπεία στρέφεται και προς την υποκείμενη νόσο (π.χ. υποθυρεοειδισμό, έμφραγμα, μικρόβια κλπ).
Σε επιπωματισμό επιβάλλεται η παρακέντηση ενώ σε υποτροπιάζουσες ή χρόνιες μορφές είναι δυνατόν να γίνει και χειρουργική αφαίρεση τμήματος του περικαρδίου.
