Ο Ακίλε Πολονάρα παραχώρησε συνέντευξη στην Gazzetta dello Sport για την μάχη που δίνει για την ζωή του, ενώ αυτή την στιγμή βρίσκεται στην Βαλένθια, όπου ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο θεραπειών του.
Για τι πως αισθάνθηκε τη στιγμή της διάγνωσης: «Απόγνωση. Μετά από δύο χρόνια μάχης για να ξεπεράσω έναν καρκίνο, ένιωσα να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου όταν έμαθα ότι έχω μια ακόμα πιο σοβαρή ασθένεια. Άρχισα να σκέφτομαι: “Γιατί σε μένα; Τι έκανα;”. Μπροστά σε αυτή την αρρώστια, ό,τι πέρασα πριν δεν συγκρίνεται. Όταν άκουσα τη λέξη ‘λευχαιμία’, τη σύνδεσα με τον θάνατο. Σε τρομάζει».
Για τη θεραπεία στην Βαλένθια: «Στην Ιταλία δεν εφαρμόζεται αυτή η μορφή θεραπείας. Τελείωσα έναν κύκλο χημειοθεραπείας την περασμένη Τετάρτη και σε λίγες μέρες ξεκινάω τον δεύτερο. Στο μεσοδιάστημα παίρνω κάποια χάπια που, όπως μου είπαν, βοηθούν στη μείωση του κινδύνου υποτροπής στο μέλλον. Αυτή η τακτική δεν υπάρχει στη χώρα μου. Τις πρώτες μέρες δεν ήμουν καλά — είχα ναυτία, πόνους στο στομάχι και με τρέφονταν με ορό.
Ο δεύτερος κύκλος θα είναι πιο ελαφρύς, αλλά στη συνέχεια θα χρειαστεί να κάνω μεταμόσχευση μυελού των οστών. Άρα, θα πρέπει να δούμε πώς θα αντιδράσει το σώμα μου. Ζούμε μέρα με τη μέρα και ελπίζουμε ότι στο τέλος Ιουλίου θα μπορέσω να βγω για λίγες μέρες από το νοσοκομείο. Οπότε δεν ξέρω πότε θα επιστρέψω στην Ιταλία. Είμαι όμως τυχερός γιατί η οικογένειά μου είναι εδώ μαζί μου.
Νοικιάσαμε ένα σπίτι εδώ στη Βαλένθια. Η σύζυγός μου προσπαθεί να είναι όσο περισσότερο μπορεί μαζί μου στο νοσοκομείο και όταν μένουν τα παιδιά στο σπίτι, τα φροντίζει η πεθερά μου. Είναι μια σπουδαία γυναίκα, άφησε τη δουλειά της για να μας βοηθήσει. Το να τους έχω όλους κοντά μου είναι μια όμορφη αίσθηση, μου δίνει δύναμη να συνεχίσω τον αγώνα».
Την Εθνική Ιταλίας: «Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να είμαι μαζί τους, αλλά αυτό το καλοκαίρι θα είμαι ο πρώτος υποστηρικτής της Εθνικής. Εγώ έχω έναν άλλο αγώνα να δώσω, όμως αν τα πράγματα πάνε καλά για την Ιταλία, θα μου δώσει ακόμα περισσότερη δύναμη για τη δική μου μάχη.
Κάθε μέρα νιώθω τη στήριξή τους. Μιλάω με 2-3 παιδιά καθημερινά. Την Πέμπτη, για παράδειγμα, τα είπαμε ωραία στο τηλέφωνο με τον Γκαλινάρι, μετά μίλησα με τον Τονούτ. Εννοείται και με τον Σπίσου, για μένα είναι σαν αδερφός. Ο Ποτσέκο μου στέλνει κάθε μέρα, δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή να με στηρίζει. Ένιωσα πραγματικά την αγκαλιά αυτής της μεγάλης οικογένειας».
Για τα παιδιά του: «Από τότε που μπήκα στο νοσοκομείο τα έχω δει μόνο μία φορά. Δεν είναι εύκολο».
Για το πώς έγινε η διάγνωση: «Άρχισα να έχω πυρετό τον Μάιο, στη σειρά με τη Βενέτσια για τα προημιτελικά. Ο πυρετός δεν έπεφτε, ένιωθα αδύναμος, κουρασμένος, αλλά σκέφτηκα ότι οφειλόταν στο στρες της εποχής.
Από την παραμονή του Game 3 με την Αρμάνι Μιλάνο όλα άλλαξαν. Εκείνη τη μέρα έκανα τις καθιερωμένες εξετάσεις και αξονική μετά τον καρκίνο — τις επαναλαμβάνω κάθε έξι μήνες. Όλα φάνηκαν φυσιολογικά. Όμως το βράδυ, στο ξενοδοχείο, ο πυρετός ήταν ακόμα εκεί: 38,1.
Τότε κάλεσα τον γιατρό της ομάδας, που ήρθε στο δωμάτιο. Μου είπε ότι μια τιμή στις εξετάσεις ήταν λίγο χαμηλή. Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στη Μπολόνια για περαιτέρω έλεγχο. Την επόμενη μέρα γύρισα και με εισήγαγαν στο νοσοκομείο. Στην αρχή πίστευαν ότι ήταν μονοπυρήνωση, αλλά τελικά ήρθε η διάγνωση που πλέον όλοι ξέρετε: μυελοειδής λευχαιμία».
Για τα συναισθήματα μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος: «Η ομάδα με επισκέφθηκε πριν αναχωρήσει για τον τρίτο τελικό. Στην προθέρμανση φορούσαν όλοι φανέλες με το όνομά μου και τον αριθμό μου. Μετά το ματς μου έκαναν βιντεοκλήση από τα αποδυτήρια. Και την επόμενη μέρα, οι Μπελινέλι, Παϊόλα και Σενγκέλια ήρθαν στο νοσοκομείο στη Μπολόνια για να μου φέρουν το Κύπελλο. Ο Τόκο (Σενγκέλια) μου παρέδωσε και το βραβείο του MVP: “Είναι δικό σου, εσύ είσαι ο MVP”. Ήταν πολύ συγκινητικές στιγμές».
Για την απουσία από το παρκέ: «Αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι, γιατί είμαι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνω εδώ, στην Ισπανία. Δεν σκέφτομαι το παρκέ, την μπάλα ή τις προπονήσεις. Ο στόχος μου είναι να επιστρέψω σε μια φυσιολογική ζωή και, αν το μπάσκετ είναι μέρος αυτής, ακόμη καλύτερα. Προς το παρόν, δεν είναι προτεραιότητα. Από τις 30 Ιουνίου έληξε το συμβόλαιό μου με τη Βίρτους και τώρα πρέπει να εστιάσω αλλού».
