Χρειάζεται χρόνος για να συνειδητοποιήσει
κανείς πώς χάθηκε η κούπα του FIBA
Europe Cup για τον ΠΑΟΚ. Το μυαλό της
συντριπτικής πλειοψηφίας των φίλων του
ΠΑΟΚ ανέλυε ξανά και ξανά την έκβαση
του τελικού και προσπαθούσε να δει ποια
ήταν η πιο σημαντική από όλες τις
παραμέτρους στο να χαθεί εν τέλει στις
λεπτομέρειες το τρόπαιο.
Υπάρχουν πολλά «αν...» σε αυτό το παιχνίδι.
Αν ο ΠΑΟΚ δεν έκανε τόσο κακή δεύτερη
περίοδο, αν ο ήρωας του ημιτελικού με
την Σολέ, ο Φρανκ Μπάρτλεϊ δεν έκανε
τόσο μέτριο παιχνίδι (κάτι που σε μεγάλο
βαθμό ισχύει και για τον Ρέινολντς), αν
ο Φρέι δεν έβαζε το πιο καθοριστικό
τρίποντο στο ματς ένα λεπτό πριν την
λήξη του, αν, αν, αν…
Κάνοντας την σούμα στο φινάλε και
«σκανάροντας» τα στατιστικά του
ισορροπημένου σε αριθμούς ματς, υπάρχει
ένα που έκανε την διαφορά: Ο ΠΑΟΚ σούταρε
με 25,9% στα τρίποντα (7/27) και η Σολέ με
41,7% (10/24). Τόσο ο Δικέφαλος, όσο και η Σολέ
είναι ομάδες που στηρίζονται πολύ στα σουτ έξω από τα 6,75μ. και η ισπανική ομάδα ήταν σε
πολύ καλύτερη μέρα σε αυτό τον τομέα.
Για περαιτέρω και ακόμη πιο λεπτομερή
ανάλυση, κάνω πάσα σε ειδικούς όπως ο
Γιώργoς Πετρίδης που έκανε μία υπερπλήρη
από κάθε άποψη μετάδοση χθες στο
Metropolis 95,5.
Δεν
σήκωσε την κούπα, αλλά υπάρχει προοπτική
Μένει τελικά κάτι από την απρόσμενη
πορεία του μπασκετικού ΠΑΟΚ στο FIBA Europe Cup; Προφανώς ναι και η απόδειξη
είναι η εικόνα του ασφυκτικά γεμάτου
PAOK Sports Arena χθες το βράδυ.
Υπήρχαν σημεία του γηπέδου που αν έριχνες
καρφίτσα ήταν σίγουρο ότι δεν θα πέσει
στο έδαφος, ένας κόσμος με παλμό, πάθος
και δυνατή φωνή να στηρίζει για ώρες
(από τις 18:30 είχαν αρχίσει να γεμίζουν
οι κερκίδες) την ομάδα. Το ότι
έφυγε μαζικά λίγο πριν την απονομή των
μεταλλίων στους παίκτες και τον
Καντσελιέρι δείχνει την απογοήτευσή
του από την απώλεια του τροπαίου, ωστόσο,
δεν είχε κανένα παράπονο από εκείνους
και το έδειξε με το ζεστό χειροκρότημα
λίγο πριν το φινάλε του ματς. Αυτό το
χειροκρότημα ήταν και το έμπρακτο
«ευχαριστώ» για το γεγονός ότι αυτή η
ομάδα γέννησε όραμα, του έδωσε λόγο
να πάει στο γήπεδο και να ψάχνει πώς
και πώς εισιτήριο στα τελευταία ευρωπαϊκά
ματς.
Το πρώτο ζητούμενο, πλέον, είναι αν ο
κόσμος επέστρεψε για να μείνει δίπλα
στην ομάδα μπάσκετ ή πάλι τον ερχόμενο
Νοέμβριο-Δεκέμβριο θα γράφουμε για τους
ηρωικούς 100-150 οπαδούς του ΠΑΟΚ που
θα έχουν ταξιδέψει κάπου στην Ευρώπη για να
στηρίξουν την ομάδα τους.
Ενα δεύτερο ζητούμενο είναι αν θα
προκύψουν και άλλοι ΠΑΟΚτσήδες με
οικονομική επιφάνεια να συνδράμουν
στην προσπάθεια που κάνει ο Θανάσης
Χατζόιπουλος, μαζί με τους συνεργάτες
του Βασίλη Τριλυράκη και Αντώνη
Τσαλόπουλο.
Και για τα δύο, απαντήσεις θα δοθούν τις
επόμενες εβδομάδες, ωστόσο, έχω την
αίσθηση ότι υπάρχουν ορισμένες κινήσεις
που αν γίνουν θα δώσουν ώθηση και στον
κόσμο και σε ΠΑΟΚτσήδες επιχειρηματίες
να έρθουν πιο κοντά στην ομάδα: Η πιο
σημαντική, η ανανέωση συνεργασίας με
τον Μάσιμο Καντσελιέρι, τον άνθρωπο που
ηγήθηκε αγωνιστικά της προσπάθειας να
δώσει ξανά όραμα ο χιλιοταλαιπωρημένος
μπασκετικός ΠΑΟΚ. Η παραμονή του Ιταλού
θα συνιστά την πιο μεγάλη κίνηση υπέρ
της συσπείρωσης γύρω από την ομάδα
μπάσκετ και από εκεί και πέρα θα χρειάζεται
να γίνουν οι σωστές επιλογές παικτών
για να δημιουργηθεί ένα ανταγωνιστικό
ρόστερ.
Προς το παρόν, πάντως, η ομάδα θα πρέπει
να μαζέψει τα κομμάτια της να ανασυνταχθεί
και να πάει να παίξει τα ρέστα της και
για το εγχώριο πρωτάθλημα κόντρα στην
ΑΕΚ στην Αθήνα.
