Από την ασφυκτική άμυνα μέχρι την αποτελεσματικότητα στις στατικές φάσεις και τη διαχείριση των χαμηλών μπλοκ, η Άρσεναλ παρουσιάζει μια σταθερότητα, δείχνει να ξέρει τι ζητά μέσα στον αγωνιστικό χώρο και παράλληλα, τον κατάλληλο τρόπο για να το αποκτήσει.
Οι «κανονιέρηδες» συνέχισαν την αήττητη ευρωπαϊκή τους πορεία περνώντας και από την έδρα της Κλαμπ Μπριζ με 3-0 για την έκτη αγωνιστική της League Phase του Champions League, μη αφήνοντας περιθώρια αμφισβήτησης για την πρωτιά της φάσης στη διοργάνωση. Η κορυφή έχει τα χρώματα τους και στο εγχώριο πρωτάθλημα καθώς ο αγγλικός σύλλογος βρίσκεται στην πρώτη θέση έχοντας συγκεντρώσει 33 βαθμούς, δύο περισσότερους από τη δεύτερη Μάντσεστερ Σίτι και τρεις από την τρίτη της βαθμολογίας Άστον Βίλα.
Όταν ο Μικέλ Αρτέτα ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Άρσεναλ τον Δεκέμβριο του 2019, η ομάδα βρισκόταν στη 10η θέση της Premier League μετά από 17 αγωνιστικές. Οι «κανονιέρηδες» απείχαν επτά βαθμούς από την τέταρτη θέση και είχαν δεχθεί ήδη 27 γκολ. Έξι χρόνια μετά, το σκηνικό έχει διαφοροποιηθεί καθώς κάνουν μια εξαιρετική χρονιά, έχουν δεσμεύσει την πρώτη θέση τόσο στις εγχώριες όσο και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και μετρούν μόλις δύο ήττες σε 21 παιχνίδια ενώ στο Champions League μόνο η Μπάγερν Μονάχου έχει καταφέρει να παραβιάσει την εστία τους.
Μετά από τρεις διαδοχικές σεζόν όπου τερμάτισε στη δεύτερη θέση, η Άρσεναλ του Αρτέτα δείχνει πλέον μια ομάδα πεινασμένη για τίτλους. Το Κύπελλο Αγγλίας που κατέκτησε σε ένα άδειο Γουέμπλεϊ το 2019-2020, εν μέσω πανδημίας, μοιάζει φτωχό έπαθλο για την πρόοδο που επιδεικνύει η ομάδα αυτά τα έξι χρόνια υπό τις οδηγίες του Ισπανού προπονητή. Βεβαίως, η ατυχία να βρεθεί αντιμέτωπη με μια Σίτι που έχει κατακτήσει τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα και μία Λίβερπουλ ικανή να σπάσει την κυριαρχία του Πεπ Γκουαρδιόλα δύο φορές, έπαιξε τον ρόλο της στην απώλεια της κορυφής.
Ωστόσο, με τη Λίβερπουλ να έχει κάνει κακή εκκίνηση τη φετινή αγωνιστική περίοδο και τη Σίτι να εμφανίζεται κατά διαστήματα ασταθής, η Άρσεναλ του Αρτέτα βλέπει μπροστά της έναν ανοιχτό δρόμο για να διεκδικήσει την κορυφή της Αγγλίας, ενώ την ίδια ώρα αποτελεί φαβορί και στο Champions League, όπου είναι πρώτη στον όμιλό της με έξι νίκες σε ισάριθμες αναμετρήσεις.
Η εναλλαγή συστημάτων και ο Ράις
Ο 43χρονος τεχνικός χρησιμοποιεί το 4-3-3 ή το 4-2-3-1, τα οποία εναλλάσσονται κατά τη διάρκεια μιας αναμέτρησης ανάλογα με τη φάση κατοχής και επίθεσης. Ο Ντέκλαν Ράις έχει έναν box-to-box ρόλο, παίρνει πιο προωθημένες θέσεις και στην αρχή της ανάπτυξης σχηματίζει δίδυμο στον άξονα και στη συνέχεια ανεβαίνει για να συμμετάσχει στην επίθεση. Κάτι που επιβεβαιώνεται από την αύξηση του αριθμού των μεταβιβάσεων φέτος προς το επιθετικό τρίτο (8.05 ανά παιχνίδι κατά μέσο όρο) και την αντίπαλη περιοχή (2.2 ανά αγώνα) σε σύγκριση με την προηγούμενη αγωνιστική σεζόν, όπου οι αριθμοί ήταν 5.3 και 1.95 αντίστοιχα.
Ο Αρτέτα έχει καταφέρει να ενσωματώσει τις επιθετικές κινήσεις του Ράις με τους ρόλους των υπολοίπων παικτών της επίθεσης, συμπεριλαμβανομένου και του Εμπερέτσι Έζε. Στα πρώτα του παιχνίδια ο Έζε αγωνίστηκε κυρίως αριστερά αλλά σταδιακά απέκτησε επιρροή ως κεντρικός μεσοεπιθετικός μεταξύ των γραμμών. Καθώς ο Ράις κινείται κυρίως στον αριστερό άξονα του διπλού άξονα μαζί με τον Μαρτίν Θουμπιμέντι, οι προωθήσεις του έχουν φυσική κατεύθυνση τον εσωτερικό αριστερό διάδρομο. Από εκεί, ο Έζε έχει ελευθερία να κινηθεί και να επιτεθεί στον εσωτερικό δεξιό διάδρομο και να συνεργαστεί αποτελεσματικά με τον Μπουκάγιο Σάκα και τον Τίμπερ, όταν ο τελευταίος ανεβαίνει στην πτέρυγα. Από την άλλη πλευρά, ο Θουμπιμέντι, που λειτουργεί ως βαθύτερος συνδετικός κρίκος στο positional play της Άρσεναλ, συνεργάζεται με τους προωθημένους παίκτες χάρη στην ικανότητά του να σπάει γραμμές με κάθετες πάσες.
Στην αριστερή πτέρυγα, ο Λεάντρο Τροσάρ συνεργάζεται πολύ καλά με τις προωθήσεις του Ράις, τον οποίο ενεργοποιεί με έξυπνες πάσες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Ο επιθετικός Βίκτορ Γκιόκερες είναι αυτός που επωφελείται καθώς λαμβάνει στήριξη και από τις δύο πλευρές. Οι κινήσεις χωρίς μπάλα των συμπαικτών του, οι οποίοι συχνά τοποθετούνται μεταξύ ή μπροστά από τους αντίπαλους κεντρικούς αμυντικούς, του επιτρέπουν να απομονώσει έναν αμυντικό και να επιτεθεί πιο ελεύθερα προς την εστία.
Ανέβασε την αμυντική γραμμή
Η Άρσεναλ έρχεται συχνά αντιμέτωπη με ομάδες που είναι συμπαγείς αμυντικά και σε σύγκριση με την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο δεν ασκούν πίεση ψηλά. Η αλλαγή αυτή έχει βοηθήσει τον Αρτέτα να εξελίξει το επιθετικό του μοντέλο. Ο 43χρονος Ισπανός τοποθετεί τους κεντρικούς αμυντικούς, Γκάμπριελ και Σαλιμπά, αρκετά ψηλά, περιορίζοντας το μήκος του γηπέδου. Κάτι που του επιτρέπει να αντιδρά άμεσα σε πιθανές αντεπιθέσεις και παράλληλα, παρέχει τη δυνατότητα στον Θουμπιμέντι να ανακτήσει άμεσα την κατοχή είτε περνώντας μέσα από το χαμηλό μπλοκ είτε γύρω από αυτό.
Επιπλέον, ως ομάδα παρουσιάζει μεγάλη ευελιξία στο πλάτος του παιχνιδιού της. Τα πλάγια μπακ, Τίμπερ και Καλαφιόρι, προωθούνται συχνά στις επιθετικές πτέρυγες, παρέχοντας βάθος και υποστήριξη στους εξτρέμ όταν κινούνται ή συγκλίνουν προς το κέντρο. Ιδιαίτερα ο Καλαφιόρι αξιοποιείται συχνά ως αντεστραμμένος αριστερός μπακ, κινείται προς τα μέσα για να δημιουργήσει εσωτερικές συνεργασίες στον άξονα του κέντρου. Κάτι που εντοπίζεται τόσο στη φάση της ανάπτυξης όσο και όταν η Άρσεναλ επιτίθεται απέναντι σε χαμηλό μπλοκ. Οι κινήσεις του Καλαφιόρι, έχουν ως αποτέλεσμα ο Τσοσάρ να εκτελεί τις σέντρες από τα αριστερά και ο Ιταλός αμυντικός να προσφέρει στήριξη εσωτερικά στον άξονα.
Η παρουσία του, επιπλέον, δίνει στον Θουμπιμέντι χώρο και επιλογές για πιο ομαλή κυκλοφορία της μπάλας και στον Ράις την ελευθερία να προωθείται ψηλά ανάμεσα στις γραμμές και να γίνεται απειλητικός απέναντι σε κλειστές άμυνες. Ο Θουμπιμέντι, με τις κάθετες μεταβιβάσεις του, βοηθά το σύνολο του Αρτέτα να βρει τρόπους να διασπάσει τις γραμμές των αντιπάλων και παράλληλα, τροφοδοτεί τους παίκτες της επίθεσης στους εσωτερικούς χώρους.
Οι στατικές φάσεις και τα πλάνα των κόρνερ
Διατηρώντας ψηλά τη γραμμή της άμυνας για μεγάλα διαστήματα απέναντι σε ομάδες που παίζουν με χαμηλά μπλοκ, η Άρσεναλ καταφέρνει να παίρνει μεγαλύτερο αριθμό φάουλ και να έχει αρκετές στατικές φάσεις καθώς οι αντίπαλοι αναγκάζονται να μπλοκάρουν σουτ, να διεκδικούν ψηλές μπαλιές για να απομακρύνουν την κάθε απειλή. Μάλιστα, σε 11 αγωνιστικές της Premier League, τα μισά από τα 20 γκολ της Άρσεναλ προήλθαν από στατικές φάσεις, δηλαδή κόρνερ και φάουλ. Οκτώ από απευθείας κόρνερ, είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο χρόνο.
Στα κόρνερ ο Αρτέτα έχει σχεδιάσει δυο επικίνδυνα σενάρια, όπου ο βασικός στόχος είναι ο Γκάμπριελ. Στο πρώτο σενάριο η Άρσεναλ πιέζει στο πρώτο δοκάρι έχοντας πολλούς παίκτες στη μικρή περιοχή. Οι παίκτες που είναι δυνατοί στο ψηλό παιχνίδι, τοποθετούνται ανάμεσα στους αμυντικούς και τον τερματοφύλακα. Όταν το κόρνερ εκτελεστεί και η μπάλα φτάσει στην περιοχή, υπάρχουν παίκτες για να τη διεκδικήσουν. Την ίδια ώρα, ο Γκάμπριελ κάνει εκρηκτική κίνηση από το βάθος προς το πρώτο δοκάρι και τις περισσότερες φορές έχει υπεροχή καθώς μέσω των μαρκαρισμάτων έχει αντίπαλο έναν πιο αδύναμο σωματικά αμυντικό. Οι άλλοι συμπαίκτες του κινούνται δεξιά και αριστερά, παρέχοντας περισσότερες επιλογές για επίθεση. Γύρω από το ημικύκλιο της περιοχής, για παράδειγμα, βρίσκονται δύο ή τρεις παίκτες για να εκμεταλλευτούν τις δεύτερες μπάλες ή να μπλοκάρουν κάποιον αμυντικό.
Το δεύτερο σενάριο στα κόρνερ προϋποθέτει υπερφόρτωση στο δεύτερο δοκάρι και κίνηση του Γκάμπριελ από τον άξονα. Ο Βραζιλιάνος αρχίζει πιο απομονωμένος και τοποθετείται περισσότερο προς το κέντρο. Οι υπόλοιποι συγκεντρώνονται προς το δεύτερο δοκάρι, κινούνται μαζικά προς τη μπάλα περνώντας μέσα από τη ζώνη του πέναλτι. Αυτό προκαλεί πολλαπλές ταυτόχρονες κινήσεις προς την αδύναμη πλευρά της ζώνης, τις οποίες δύσκολα μπορεί να παρακολουθήσει η άμυνα. Ο Γκάμπριελ ξεφεύγει από τα μαρκαρίσματα και φτάνει στο σημείο επαφής με φόρα, ενώ οι αντίπαλοι είναι στατικοί ή μπερδεμένοι από τις υπόλοιπες κινήσεις. Έτσι, έχει το πλεονέκτημα όχι μόνο για άμεση τελική προσπάθεια αλλά και για δημιουργία ευκαιριών από δευτερεύουσες επαφές.
Το 4-4-2, οι αλληλοκαλύψεις και η ευφυϊα χωρίς τη μπάλα
Η Άρσεναλ διαθέτει την καλύτερη άμυνα του αγγλικού πρωταθλήματος έχοντας δεχθεί μόλις εννέα τέρματα σε 15 αγώνες αλλά και της League Phase του Champions League, όπου η μόνη ομάδα που έχει καταφέρει να παραβιάσει την εστία της είναι η Μπάγερν Μονάχου στην πέμπτη στροφή της διοργάνωσης. Οι «κανονιέρηδες» είναι ιδιαίτερα σταθεροί και αποφασιστικοί στο πρώτο τρίτο του γηπέδου. Έχουν δεχθεί 10 τέρματα συνολικά σε 21 παιχνίδια, δηλαδή 0.47 γκολ ανά αγώνα.
Το μυστικό του Ισπανού προπονητή είναι ο σχηματισμός 4-4-2 που τον βοηθά να πιέσει ψηλά και να οπισθοχωρεί οργανωμένα. Η ευκολία με την οποία αλλάζει τα στάδια άμυνας σε συνδυασμό με την ικανότητά των παικτών να ανασυντάσσονται με ακρίβεια, του δίνει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Στο 4-4-2, ο επιθετικός και ο μεσοεπιθετικός σχηματίζουν την πρώτη γραμμή πίεσης, οι εξτρέμ κινούνται πιο μέσα ενώ οι μέσοι καλύπτουν και τις δύο πλευρές. Κάτι που του εξασφαλίζει συμπαγή δομή στον άξονα. Όταν η μπάλα πάει στα άκρα, οι παίκτες βγαίνουν γρήγορα για να πιέσουν, προσπαθώντας να περιορίσουν τις κάθετες πάσες και να αποτρέψουν τη μεταφορά του παιχνιδιού από τον αντίπαλο στο κέντρο. Όταν ο αντίπαλος έχει την μπάλα στα πόδια του από τα πλάγια και επιχειρεί πάσα προς έναν χαμηλότερο τοποθετημένο αμυντικό μέσο, ο φορ και το δεκάρι της Άρσεναλ υποχωρούν με έξυπνο τρόπο ώστε να μπορέσουν να περιορίσουν τις επιλογές και να παγώσουν το ρυθμό. Η πίεση αυτή δίνει χρόνο στους μέσους να κινηθούν πλάγια και τα εξτρέμ να συγκλίνουν προς τα μέσα περιορίζοντας τους χώρους.
Σημαντικό κλειδί της επιτυχίας είναι οι αλληλοκαλύψεις και η ευφυΐα χωρίς τη μπάλα. Όταν ένας εξτρέμ του αγγλικού συλλόγου συγκλίνει προς τα μέσα και ο αμυντικός οπισθοφύλακας προωθείται για να πιέσει, τότε ένας εκ των δύο μέσων οπισθοχωρεί για να καλύψει. Αν η πρώτη γραμμή πίεσης εξαναγκάσει τον αντίπαλο σε πάσα προς τα πίσω, ο πλάγιο μπακ βρίσκει την ευκαιρία να επιστρέψει στη θέση του γρήγορα. Σε φάσεις όπου οι μέσοι αναγκάζονται να κινηθούν εκτός σχηματισμού, όπως για παράδειγμα για να ασκήσουν πίεση ή να καλύψουν χώρους, οι εξτρέμ λειτουργούν ως ερείσματα κρατώντας τη συνοχή στον άξονα. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ένας στόπερ ανεβαίνει για να πιέσει καθώς πάντα κάποιος, είτε χαφ είτε πλάγιος, κινείται με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει ισορροπία.
πηγή φωτογραφιών: wyscout
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Μαζί και στο spotify