Για την προσαγωγή του από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια των ειρηνικών συλλαλητηρίων στη Θεσσαλονίκη μίλησε πολυτραυματίας των Τεμπών.
Μιλώντας στην εκπομπή «Τώρα Μαζί», ο Αντώνης Αντωνίου επεσήμανε ότι οι αστυνομικοί τον προσήγαγαν το βράδυ της Τετάρτης, κατά τη διάρκεια των επεισοδίων μετά τη συγκέντρωση για τα Τέμπη στη Θεσσαλονίκη, αντιδρώντας, μάλιστα, απαξιωτικά όταν τους ενημέρωσε πως ήταν επιζών της τραγωδίας.
«Αναγκαστήκαμε να φάμε δακρυγόνα περιμένοντας την κλούβα να έρθει να μας πάρει... Επειδή δεν συμμετέχουμε σε τέτοια επεισόδια, πολλοί, αλλά κι εγώ, δεν είχαμε προληπτικά μέτρα. [...] Τους εξήγησα τα προβλήματα υγείας και δεν έλαβα ανταπόκριση. Επανέλαβα στην εξακρίβωση στοιχείων και ρωτάω τον αστυνομικό αν θα ήθελαν τη θέση μου στο τρένο, κοιτάχτηκαν, χαμογέλασε και ο μόνος που ανταποκρίθηκε ήταν ένα παλικάρι 5 λεπτά αργότερα», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Τι είχε αναφέρει σε ανάρτησή του στο Facebook
«Σε άλλη μία μνημειώδη πορεία χθες στη Θεσσαλονίκη, αυστηρά ακατάλληλη για χουντικούς, πέντε λεπτά αφού ξέσπασαν τα επεισόδια, μετά από τρεις ώρες που ο κόσμος ήταν στο δρόμο, στη ΧΑΝΘ, στο ύψος της Τσιμισκή μας σταματάνε για τυπικό έλεγχο, εμένα και άλλα 20 άτομα, γυναικόπαιδα.
Ο τυπικός έλεγχος έγινε όρεξη για προσαγωγή. Μας πήρε πέντε λεπτά μέσα στα δακρυγόνα να περιμένουμε, όσο οι αστυνομικοί φορούσαν τα κράνη τους και δεν είχαν το ίδιο πρόβλημα με μας. Ήρθε η κλούβα και μας πήγε στο αστυνομικό μέγαρο. Αποφάσισα να δοκιμάσω τα όρια της υπομονής μου και να τους εξηγήσω πώς έχουν τα πράγματα και γιατί έχω αναπνευστικά προβλήματα και πανικοβλήθηκα κάποια στιγμή όταν έφαγα τα δακρυγόνα και άρχισα να χάνω τις αναπνοές μου.
Η πρώτη μου αναφορά στα Τέμπη δεν είχε αντίδραση. Στη δεύτερη αναφορά στα Τέμπη, πάνω στην εξακρίβωση στοιχείων, στην οποία ρώτησα τον αστυνομικό που πήρε τα στοιχεία μου αν θα ήθελε και τη θέση μου στο τρένο εκείνο το βράδυ, πήρα ένα πολύ ωραίο χαμόγελο. Μάλλον είχε πλάκα αυτό που είπα.
Από τύχη ήταν η πρώτη φορά που πηγαίνω στο αστυνομικό Μέγαρο, όχι επειδή είμαι ταραξίας, αλλά επειδή μάλλον είμαι εχθρός της δημοκρατίας. Μάλλον φταίει που πηγαίνω σε πορείες, εξασκώντας ένα συνταγματικό μέχρι πρότινος δικαίωμα.
Θεωρώ πως το χθεσινό ήταν μια τραγική ειρωνεία και ήταν η τελευταία ελπίδα που είχα για να δω λίγη ανθρωπιά. Το αποτέλεσμα και το συμπέρασμα είναι απλό: ο φόβος είναι επιλογή. Και ο φόβος είναι μια λέξη που δε βρίσκεται στο δικό μας λεξικό. Οπότε, για να μην τα πολυλογώ, ραντεβού στους δρόμους ξανά. Πάω να κάνω ένα μπανάκι γιατί τα ρούχα μου ποτίσανε δικτατορία».
