Μπαίνουμε στην 3η αγωνιστική των καθοριστικών αγώνων που θα κρίνουν την τελική κατάταξη των διαγωνιζόμενων, οι οποίοι θα μοιραστούν… τα ευρωπαϊκά προνόμια, με εξαίρεση αυτά που αφορούν την «πρωτιά». Αυτή, εδώ και αρκετό καιρό έχει αγκυροβολήσει στο μεγάλο λιμάνι. Το «παιχνίδι» ως εκ τούτου αφορά και παίζεται με τους τρεις εναπομείναντες. Τους οποίους θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε με βάση την περιρέουσα αγωνιστική τους ετοιμότητα και την αντίστοιχη ψυχολογία τους.
Ξεκινώντας από την ΑΕΚ είσαι υποχρεωμένος να σταθείς σε κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο έχει πλέον εμπεδωθεί σαν άποψη όχι μόνο στα υψηλά κλιμάκια (π.χ στην διοίκηση και στους παράγοντες της), αλλά και σε ένα μεγάλο κομμάτι των οργανωμένων. Και αυτό το σημαντικό δεν είναι άλλο από το ευρέως διακινούμενο σενάριο της περίεργης (κατά την άποψη των υποστηρικτών του) «απομάκρυνσης» του Δημήτρη Μελισσανίδη, η οποία - πάντοτε κατά την ίδια άποψη – λειτούργησε αρνητικά και είχε σαν αποτέλεσμα ο άπειρος διάδοχος να βρεθεί παντελώς αβοήθητος και στο σκοτάδι, με τις όποιες συνέπειες ακολούθησαν. Οι διακινητές του σεναρίου καταλογίζουν ευθύνες στον κατά γενική ομολογία κορυφαίο και ιστορικό ηγέτη του συλλόγου τους, προβάλλοντας σαν πρώτο και ισχυρό - πάντοτε κατά την δική τους άποψη – επιχείρημα, πως άφησε τον άνθρωπο που επί χρόνια ήταν το δεξί του χέρι στις διοικητικές αλλά και στις εξωδιοικητικές του δραστηριότητες… να προσκολληθεί και να ενταχθεί στο επιτελείο του μισητού αντιπάλου της ΑΕΚ, Βαγγέλη Μαρινάκη. Ιδιαίτερα μερικοί φανατικοί προβάλλουν σαν επιχείρημα το γεγονός πως ο Γιαννάκης Παππαδόπουλος (ο άνθρωπος για όλα), χωρίς την άδεια του «Μελισσάν» δεν θα μπορούσε να κάνει ούτε ένα βήμα. Βέβαια η συγκεκριμένη περίπτωση είχε όπως τελικά αποδείχθηκε και τη σχετική «απάντηση» από τη νέα κατάσταση πραγμάτων, με τον νέο ιδιοκτήτη και τους λίγους και στενούς του έμπιστους, να ξεκινούν με την σειρά τους μια όχι και τόσο διακριτική απομάκρυνση, όλων όσων είχαν μία διαχρονική σχέση εμπιστοσύνης με τον Μελισσανίδη. Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα έρχονται και τα αλλεπάλληλα λάθη του Αλμέιδα, όπως και οι δύο ήττες από ΠΑΟΚ και ΠΑΟ, να προσθέσουν νέα σύννεφα. Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, το Κυριακάτικο παιχνίδι στο Φάληρο για τους Ενωσίτες είναι υψηλού ρίσκου με απρόβλεπτες (;) εξελίξεις, οι οποίες ωστόσο και όπως λέγεται, πάλι δεν θα αγγίξουν τον Αργεντίνο κόουτς.
Περνώντας στον Παναθηναϊκό, το σκηνικό που μέχρι πρότινος ήταν θολό, ήρθε και καθάρισε με τη νίκη σε ένα παιχνίδι, που το αποτέλεσμα του φαντάζει σαν μαγική εικόνα. Με την ΑΕΚ απόλυτα κυρίαρχη να χρεώνεται κόντρα στην εικόνα του παιχνιδιού ένα 3-1, που ασφαλώς ενισχύει σε μεγάλο βαθμό την ψυχολογία των νικητών. Όπως το ίδιο κάνει και η επιστροφή Ιωαννίδη και η επιβεβαίωση ότι ο Βαγιαννίδης είναι πανέτοιμος για το μεγάλο παιχνίδι απέναντι στον ΠΑΟΚ. Σε τελική ανάλυση, ο θρίαμβος επί της ΑΕΚ ήταν ότι θα μπορούσε να ζητάει ο Βιτόρια ενόψει της συνέχειας και ιδιαίτερα του μεγάλου παιχνιδιού με τον ΠΑΟΚ. Ο οποίος ΠΑΟΚ έχει τους ίδιους και έναν παραπάνω λόγους να νιώθει ότι «πατάει γερά στα πόδια του», με τις δύο πρώτες σπουδαίες επιτυχίες του.
Συνοψίζοντας λοιπόν, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει, διατηρώντας ωστόσο και μια επιφύλαξη ότι το έτσι κι αλλιώς ρευστό σκηνικό που θα υπάρχει στα πλέι οφ με την περίπτωση της ΑΕΚ να ιντριγκάρει ολοφάνερα, προσθέτει μία ακόμη διάσταση αγωνίας και ενδιαφέροντος. Και μία διαφορά η οποία φορτώνει την ΑΕΚ με ένα ντεσαβαντάζ έναντι των άλλων δύο ανταγωνιστών της, οι οποίοι αυτή τη στιγμή έχουν καλύτερη ψυχολογία. Αυτό το τελευταίο όμως δεν σημαίνει ότι η Ένωση μπορεί να θεωρείται ξεγραμμένη από τώρα. Λίγη υπομονή. Η Κυριακή πλησιάζει. Κοντός ψαλμός αλληλούια…
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Βρείτε μας και στο spotify
