Κατά την Πέμπτη ημέρα της απολογίας της η Ρούλα Πισπιρίγκου αναφέρθηκε στον θάνατο της κόρης της Ίριδας, που ήλθε δεύτερος κατά σειρά, μετά τον θάνατο της Μαλένας.
Η μικρή Ίριδα ήταν σε ηλικία 6 μηνών όταν συνέβη το περιστατικό που την οδήγησε στον θάνατο.
Η κατηγορούμενη περιέγραψε αναλυτικά: «Είμαι στο σπίτι, έχω αρχίσει να κάνω φρουτόκρεμα, μπήκε στο δωμάτιο Δήμητρα και είπε «το παιδί». Την κρατάει και τη βλέπω με τα χέρια τεντωμένα …. μου έπεσαν τα πράγματα από τα χέρια μου» είπε με κλάματα αναφέροντας πως αμέσως η αδελφή της και στη συνέχεια η ίδια προχώρησε σε κάρπα.
Πρόεδρος: Πώς ήταν το μωρό, θερμοκρασία χρώμα;
Κατηγορούμενη: Πολύ άσπρο το πρόσωπο, ήταν λίγο πιο σκούρα τα χείλη της.
Πρόεδρος: Τι έγινε μετά; Ήρθε το ΕΚΑΒ; Τι θυμάστε;
Κατηγορούμενη: Έμεινε η Δήμητρα πίσω και εγώ με το Δασκαλάκη ακολουθούμε το ΕΚΑΒ…
Όπως τις προηγούμενες ημέρες για τη Μαλένα, έτσι και για την Ίριδα η πρόεδρος του δικαστηρίου ζήτησε από την Ρούλα Πισπιρίγκου να πει αν έχει κάποια ευθύνη για το θάνατο της, αναφορικά με τους χειρισμούς που έκανε με καθυστέρηση. Αυτή τη φορά η κατηγορούμενη ήταν αρνητική, υποστηρίζοντας πως ήταν «χαμένη» και δεν σκεφτόταν.
Πρόεδρος: Σας επηρέασε τόσο πολύ που δεν πήγατε να χαιρετήσετε το παιδί σας;
(Η κατηγορούμενη κλαίει)
Πρόεδρος: Για την Ίριδα υπάρχει κάτι σήμερα που να θεωρείτε ότι έχετε ευθύνη; Ξέρετε να κάνετε ΚΑΡΠΑ και μπαίνει στη κουζίνα η αδελφή σας σε κατάσταση πανικού αλλά κατεβάζει το μωρό και ξεκινάει και του κάνει ΚΑΡΠΑ. Το γεγονός ότι δεν τρέχετε να πάρετε τηλέφωνο το 166 εκείνη τη στιγμή, χάθηκε χρόνος και μάλιστα σε ένα δεύτερο θάνατο. Για αυτούς τους χρόνους λέτε ότι δεν έχετε ευθύνη…
Κατηγορούμενη: Όχι. Λειτουργούσα μηχανικά, ήμουν χαμένη.
Πρόεδρος: Αφήνετε το χρόνο να κυλάει …. Έχετε ευθύνη;
Κατηγορούμενη: Μόλις με κινητοποίησε η Δήμητρα της είπα να πάρει τηλέφωνα ..όχι δεν έχω ευθύνη.
Στη συνέχεια τέθηκαν ερωτήσεις και γύρω από το πανάκι του βρέφους, το οποίο βρέθηκε στην κούνια μετά την επιστροφή των γονιών από το νοσοκομείο, όπου τους είχε ανακοινωθεί ο θάνατος του.
Πρόεδρος: Πείτε μας βήμα βήμα τι κάνατε όταν επιστρέψατε στο σπίτι…
Κατηγορούμενη: Πήγα στη κούνια και έκλαιγα..
Πρόεδρος: Το πανάκι που ήταν;
Κατηγορούμενη: Πάνω στο στρώμα, ζαρωμένο, μου έκανε εντύπωση…
Πρόεδρος: Κλαίτε και έχετε λυγίσει και μου λέτε ότι σας τράβηξε τη προσοχή το πανάκι;
Κατηγορούμενη: Είχε ένα καφέ σκούρο χρώμα πάνω του.. Κοιτούσα την κούνια και έκλαιγα και είδα το πανάκι να έχει άλλο χρώμα και το πήρα. Ο Μάνος ήταν δίπλα.
Πρόεδρος: Τι σας είπε;
Κατηγορούμενη: Αναρωτήθηκε και αυτός τι είναι. Φώναξα τη Δήμητρα και τι ρώτησα τι είναι αυτό. Μου απάντησε δεν ξέρω. Το πήρε ο Μάνος από τα χέρια μου και το μύρισε και αυτό κολλούσε στα χέρια του, ήταν κάτι σαν σάλια. Δεν είχε αίμα σε καμία περίπτωση. Ήταν ένα περίεργο καφέ χρώμα. Η Δήμητρα μου είπε ότι θα πήγαινε στο τμήμα. Της είπα να το βάλει σε μια σακούλα. Ο Δασκαλάκης πήγε και έψαξε τη κούνια.
Πρόεδρος: Εσείς βάλατε τα χέρια σας να ψάξετε;
Κατηγορούμενη: Όχι.
Πρόεδρος: Ο Δασκαλάκης πότε σας ρώτησε για το τι έγινε με το παιδί;
Κατηγορούμενη: Το βράδυ. Ήμουν εγώ, εκείνος και η Δήμητρα και συζητήσαμε. Μέχρι το βράδυ υπήρχε κόσμος στο σπίτι.
Πρόεδρος: Τι ειπώθηκε;
Κατηγορούμενη: Είπα αυτά που έζησα εγώ και αυτά που έζησε η Δήμητρα. Μα σας πω ότι ο Μάνος έφερε τα ρούχα του πίσω και μου είπε να τα βάλω στη ντουλάπα. Ήταν μια κίνηση που δεν ήταν αναμενόμενη. Την επόμενη θα ερχονταν η Τζωρτζίνα θα έβλεπε τις σακούλες θα ρώταγε. Μου είπε γυρνάω και δεν το συζήτησα, δεν έδωσα σημασία.
Πρόεδρος: Η Τζωρτζίνα που ήταν σε όλο αυτό;
Κατηγορούμενη: Την είχε πάρει ο παππούς της.
Η δίκη θα συνεχιστεί τη Δευτέρα.
