ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΜΠΟΥΖΑ
Είναι αρκετές έως πολλές οι «μεγάλες» ομάδες της Ευρώπης που είτε δε μπορούν να βρουν τον δρόμο τους είτε ξοδεύουν ασύστολα εκατοντάδες εκατομμύρια προκειμένου να κατακτήσουν έναν ευρωπαϊκό τίτλο.
Το φετινό παράδειγμα κατάκτησης του Champions League από την Παρί Σεν Ζερμέν, αποτελεί μια εμφατική απόδειξη πως το να δαπανώνται εκατοντάδες εκατομμύρια δεν οδηγεί στο δρόμο της καταξίωσης και της κατάκτησης Ευρωπαϊκών τίτλων. Θα αναφέρουμε τρεις σπουδαίους συλλόγους, από τους κορυφαίους του Ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού γίγνεσθαι, των οποίων η πορεία καταδεικνύει το πόσο μετρά το να έχεις χρήμα σε σχέση με τη διαχείρισή του. Θα αρχίσουμε με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που βρίσκεται βυθισμένη στα χρέη.
Το ποσό των χρωστούμενων της ομάδας , σύμφωνα με Βρετανικά δημοσιεύματα έχει ξεπεράσει τα 870 εκατομμύρια λίρες. Μάλιστα κάποιες εκτιμήσεις το τοποθετούν ακόμα και στα 1.5 δισ. λίρες. Η Μάντσεστερ έφτασε στο σημείο να διακανονίζει σε δεύτερο βαθμό τα χρέη των νέων μεταγραφών που ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια. Πρόσφατα μάλιστα μια μεγάλη αθλητική εταιρία ζήτησε, όπως δικαιούταν, 12 εκατομμύρια επιστροφή κόστους διαφήμισης σύμφωνα με το συμβόλαιο και λόγω της κακής θέσης στο πρωτάθλημα. Την οικονομική κατάρρευση ολοκλήρωσε η απώλεια του Ευρωπαϊκού τίτλου από την Τότεναμ που απλώς θα πήγαινε το χρόνο της καταστροφής αρκετά πιο πίσω.
Τη δεύτερη ομάδα την παρακολουθήσαμε το Σάββατο στο τελικό, είναι η Ίντερ. Παρ’ ότι όπως αποδείχθηκε, δεν είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει αγωνιστικά το παραμικρό, ευελπιστούσε στην κατάκτηση που εκτός από τη χαρά που θα σκορπούσε, θα έβαζε στο ταμείο της πολλά χρήματα που θα της έδιναν μια ανάσα. Είτε το πιστεύεται είτε όχι στο τέλος του 2023, πριν ένα χρόνο και κάτι μήνες, τα οφειλόμενα ξεπερνούσαν το 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Σε παρόμοια κατάσταση βρίσκεται και η Γιουβέντους στην Ιταλία.
Και με την Παρί τι γίνεται; Κρύβει ο σούπερ τίτλος παρόμοια χρέη και αλόγιστες δαπάνες; Για όσους παρακολουθούν την ομάδα είναι σαφέστατη η μεταβολή στη σκέψη ενδυνάμωσής της. Τα περασμένα χρόνια το φαν από το Κατάρ δαπάνησε εκατοντάδες εκατομμύρια χωρίς την παραμικρή, εκτός Γαλλίας επιτυχία. Ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα και η Παρί περιορίζονταν στα πρωταθλήματα της χώρας της. Ωστόσο τα εκατοντάδες εκατομμύρια δεν έμοιαζαν εμπόδιο για το fund του Κατάρ που ανέλαβε την Παρί Σεν Ζερμέν και τον Νασέρ Αλ-Κελαΐφί που έγινε πρόεδρος.
Η αρχή έγινε με τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, συνεχίστηκε με τον Καβάνι και κορυφώθηκε με τις μεταγραφές-ρεκόρ του Νεϊμάρ και του Εμπαπέ που κόστισαν με τα συμβόλαια κάτι λιγότερο από 400 εκατομμύρια ευρώ. Επίσης η Παρί ξόδεψε πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ μόνο σε μεταγραφές, ενώ τα συνολικά έξοδα ξεπέρασαν τα 2,5 δισ. Ευρώ.
Όλες οι παραπάνω μη ανταποδοτικές ποδοσφαιρικές δαπάνες θα έφερναν την καταστροφή και στην Παρί εάν από πίσω δεν υπήρχε το τεράστιο fund που ξόδευε σχεδόν ασύστολα ακόμη κι όταν οι Παριζιάνοι πέρασαν από πολλές αποτυχίες, αποκλεισμούς, εσωστρέφεια, ακόμη και χλευασμό. Αλλά επέμειναν. Και τελικά, η επιμονή του Κελαΐφί επιβραβεύτηκε με το πιο πολύτιμο ευρωπαϊκό τρόπαιο. Διότι το βράδυ του Σαββάτου με το 5-0 στον ηλεκτρονικό πίνακα, η Ευρώπη υποκλίθηκε στην Παρί και τον πρόεδρό της Κελαΐφί που πέτυχε τον πολυπόθητο στόχο του. Όσο κι αν τον λοιδόρησαν -κατά καιρούς – είναι πλέον πρωταθλητής Ευρώπης.
Όμως εδώ τίθεται το ερώτημα : Πιο είναι το κόστος; Τα αρνητικά και τα θετικά του! Όσο αφορά τα χρήματα είναι πασιφανές ότι τα τεράστια έξοδα για πολλά χρόνια υπερκάλυπταν το financial fair play όπως κάτι ανάλογο συνέβη και στις δυο ιταλικές ομάδες που προαναφέραμε. Τι κάνει η ΟΥΕΦΑ ; Απαγορεύει στην Ίντερ να κάνει μεταγραφές και πανέξυπνοι Ιταλοί καταθέτουν τα χρήματα σε κάποια τρίτη χώρα και παίρνουν τον παίκτη ως ελεύθερο; Δυστυχώς η Ευρώπη σε πολλά ζητήματα είναι ή θέλει να είναι δυσλειτουργική.
Αυτό όμως που ευχαριστιόμαστε όλοι οι φίλαθλοι είναι τα νεαρά παιδιά της Παρί , με μέσο όρο ηλικίας λίγο πάνω από τα 23 να διαλύουν τους «πεπειραμένους» όλων των Ευρωπαϊκών ομάδων (διέλυσαν και τη Λίβερπουλ) Θα προτιμούσαμε να δούμε το Σάββατο έναν τελικό με την Μπαρτσελόνα όπου δυο παρόμοιες ομάδες μπορεί να μας προσέφεραν ακόμη και 8-10 γκολ. Όμως κι αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν κάτι πρωτόγνωρο και μακάρι να απαγκιστρωθεί από το οικονομικό απαράδεκτο γίγνεσθαι.
