Στις αρχές του 2007 βρεθήκαμε στο αχανές, του αχανές, ως αχανές …Πεκίνο. Συμμετείχαμε στο Συνέδριο της EBU (γνωστής κι ως Eurovision) με θέμα την προετοιμασία των εθνικών καναλιών της «Γηραιάς Ηπείρου» για τους ΟΑ του 2008. Συγκλονιστική η φιλοξενία. Εκπληκτική εμπειρία αλλά… Και θαυμαστή η σοφία της χώρας!
Μιλώντας με πολλούς εισπράτταμε – επειδή έτσι έτυχε –τα εύσημα για την εξαιρετική διοργάνωση των ΟΑ 2004. Όσοι μάλιστα, βρέθηκαν στην Ελλάδα γι’ αυτούς έσταζαν μέλι για τον τόπο μας. Όλοι δε, απέδιδαν εκείνη την εθνική επιτυχία στη θέληση των Ελλήνων. Μας έκανε τεράστια εντύπωση η συγκεκριμένη εκτίμηση τους.
Ένας εξ αυτών, ο επικεφαλής του αθλητικού Τμήματος του Xinhua News Agency (Πρακτορείο Ειδήσεων Νέα Κίνα), ο καλός μας φίλος, ο Ελληνολάτρης Ντιαμίν Γκάο, ο οποίος «έφυγε» νωρίς από τη ζωή, ανέφερε στις ζητήσεις μας μία κινέζικη παροιμία: «Είναι απλή αρετή η θέληση. Και μετριέται απλά… Κανένας άνθρωπος δεν έχει μεγαλύτερη θέληση απ’ αυτόν που μπορεί να φάει μόνο ένα φιστίκι. Κι εσείς αυτήν τη θέληση επιδείξατε».
Η μακρά εισαγωγή στο θέμα μας σήμερα οφείλεται στην πρόθεση μας, να αντιληφθούμε πως στην Ελλάδα έχουμε το κουσούρι… Όταν οι άλλοι μας προβιβάζουμε, εμείς να υποβιβαζόμαστε. Το λέμε σκαλίζοντας τις στάχτες να ξαναβρούμε φωτιά… θέλησης.
Που είναι η θέληση μας με την οποία έγιναν θαύματα με την υπογραφή του Έθνους μας στο διάβα των αιώνων. Πως κυριαρχεί η άρνηση στην υποχρέωση όλων να προστατεύσουμε εαυτός κι αλλήλους στους χαλεπούς καιρούς τους οποίους διάγουμε.
Και μη μας πείτε πως όλοι πειθάρχησαν πλέον, στα μέτρα. Όχι μη μας πείτε οτιδήποτε περί τούτου. Ξέρετε γιατί; Επειδή πολύ απλά, δεν πειθάρχησαν. Συμμορφώθηκαν από τη φοβέρα των προστίμων. Εποίησαν την ανάγκη φιλοτιμία, κατά πως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Αν και τούτο κατά κανόνα. Με τις εξαιρέσεις να προσεγγίζουν – με την… προσφορά τους - κάπου το μισό εκατομμύρια ευρώ από τα πρόστιμα τους. Ουδέν κακόν αμιγές καλού…
Μέχρι να επιβληθεί όμως, η απαγόρευση κυκλοφορίας οι περισσότεροι στεκόταν αδύναμοι μπροστά σε ένα μπολ με φιστίκια Και μη έχοντας τη θέληση, να φάνει μόνον ένα από αυτά… Έπαιρναν σβάρνα παραλίες, πάρκα, δρόμους και πλατείες! Δεν άφηναν φιστίκι στο μπολ.
Κι εδώ επί προσωπικού επιτρέψτε μας την ομολογία. Χρειαστήκαμε μεγαλύτερη θέληση από τη μεγαλύτερη – την οποία ανέφερε στην παροιμία του τόπου του ο αξέχαστος καλός μας φίλος, Ντιανμίν Γκάο – για να μην πάρουμε χθες, κι εμείς σβάρνα τους δρόμους. Και τα… φιστίκια.
Το βασίλειο μας ανταλλάσαμε για … μία μερίδα μπακαλιάρο με σκορδαλιά και με καυτερή πιπεριά! Το βασίλειο μας, που λέει ο λόγος, υπερβολή αλλά… Είπαμε: Η υπερβολή είναι μία αλήθεια η οποία έχασε την ψυχραιμία μας.
Η θέληση μας λοιπόν, είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος για να ξεφύγουμε από τη μάστιγα της εποχής. Η θέληση μας για να πειθαρχήσουμε στις οδηγίες γιατρών και λοιπών ειδικών επιστημόνων. Να προστατευθούμε και να προστατεύσουμε. Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει δρόμος τελικά. Και που είστε; Οι δυνατοί έχουν θέληση κι οι αδύναμοι ελπίδα.
Ποιοι θέλετε να είστε εσείς; Εμείς – εάν εσείς μας ρωτούσατε – θα θέλαμε να είμαστε (κι είμαστε αναφανδόν…) με τους δυνατούς!
