Σε υπνωτήριο αστέγων φιλοξενούνταν ο άνδρας που φέρεται ως συνεργός της 38χρονης που έχασε τη ζωή της στη Θεσσαλονίκη τα ξημερώματα του Σαββάτου, έπειτα απόέκρηξη βόμβας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για έναν 36χρονο άνδρα, στο όνομα του οποίου φέρεται να είχε μισθωθεί το οπίτι μέσω πλατφόρμας στα Λαδάδικα -απ' όπου πιθανολογείται ότι ξεκίνησε η 38χρονη και μετέφερε τον εκρηκτικό μηχανισμό έως την τράπεζα της Αγίου Δημητρίου. Ο συγκεκριμένος άνδρας αναζητείται από τις Αρχές για εξηγήσεις.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του ρεπορτάζ, ο 36χρονος περνούσε τις νύχτες του παλαιότερα σε δομή φιλοξενίας άστεγων του Δήμου Θεσσαλονίκης. Στον έναν μήνα περίπου που φιλοξενήθηκε στον συγκεκριμένο χώρο, φαίνεται ότι ήταν απόμακρος προς τους άλλους φιλοξενούμενους και το προσωπικό. Επίσης, το προφίλ του δεν θύμιζε άτομο που ζούσε σε συνθήκες αστεγίας.
Το «βιογραφικό» του
Ο 36χρονος για ένα διάστημα εργαζόταν ως πωλητής περιοδικού και το πόστο του ήταν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Στο βιογραφικό του το οποίο έχει δημοσιευτεί αναφέρει ότι γεννήθηκε το 1989 και μεγάλωσε στο Κερατσίνι. Ο πατέρας του δούλευε ως γενικός εργοδηγός στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος και η μητέρα του ως υπάλληλος σε ναυτιλιακή εταιρεία.
«Στα 10 μου χρόνια, χώρισαν οι γονείς μου και μετακομίσαμε με τη μητέρα μας στη Νίκαια. Από μικρός, από οκτώ χρονών, μου άρεσε να παίζω μπάσκετ στα γηπεδάκια της γειτονιάς. Όταν έφτασα 13, γράφτηκα και στον Άρη Νικαίας, όπου έπαιζα σέντερ. Έμεινα στην ομάδα για ένα χρόνο. Ονειρευόμουν να γίνω καλλιτέχνης, ζωγράφος, σκάρωνα στο σπίτι προσωπογραφίες, κυρίως, όμως, έκανα καλλιτεχνικά γκράφιτι. Ήδη από το γυμνάσιο, είχαμε μαζευτεί πέντε-έξι παιδιά, κατά βάση από τη γειτονιά, και βάφαμε τους τοίχους. Είχαμε βάψει τον μισό Πειραιά. Κάναμε προσχέδια με μολύβι, ώστε να τα μεταφέρουμε στον τοίχο με το σπρέι. Μετά το γυμνάσιο, πήγα σε τεχνική σχολή του ΟΑΕΔ, όπου πήρα την ειδικότητα του υδραυλικού. Μου άρεσε ως τέχνη. Οι σπουδές μου εκεί κράτησαν τρία χρόνια. Έμαθα, η αλήθεια είναι, αρκετά πράγματα στη σχολή. Δούλεψα ως υδραυλικός ως το 2020, οπότε και είχα ένα ατύχημα», λέει.
Σε άλλο σημείο γράφει ότι έκανε υδραυλικές εργασίες σε μια οικοδομή στον Ταύρο και έπεσα από τον τρίτο όροφο σε ένα λόφο με άμμο. «Έφτιαχναν τσιμέντο εκείνη την ώρα. Κουνήθηκε ένας σπόνδυλος και από τότε δεν μπορώ να δουλέψω σε χειρωνακτική εργασία. Με το που πάω να κουβαλήσω κάτι, μουδιάζουν τα πόδια μου και δεν μπορώ να τα κουνήσω. Δεν θεωρήθηκε, ωστόσο, εργατικό ατύχημα, γιατί δούλευα ανασφάλιστος. Το αφεντικό μού πλήρωσε μονάχα τις μαγνητικές εξετάσεις».
Μιλώντας για τις δυσκολίες στη ζωή του, στο βιογραφικό του αναφέρει ότι δεν μπόρεσε να επανέλθει μετά το ατύχημα και στη συνέχεια ήρθε στη Θεσσαλονίκη και έγινε πωλητής του περιοδικού.
Ο ίδιος δήλωνε ως κατοικία το υπνωτήριο του Δήμου Θεσσαλονίκης, καθώς δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει οικονομικά και να νοικιάσει δικό του σπίτι.
