Το αναγκαίο, αθώο μιζανπλί και το ένοχο λιανεμπόριο

Είναι μία πραγματικότητα την οποία βιώνει η ελληνική κοινωνία. Με την οποία, απ’ ότι φαίνεται, έχει συμβιβαστεί. Η είδηση των 100 νεκρών κάθε μέρα, έχω την αίσθηση ότι αντιμετωπίζεται πλέον ως ρουτίνα. Ισως γιατί οι θάνατοι αντιμετωπίζονται με τον ρατσισμό της ηλικίας των αποθανόντων ή γιατί πλέον η κοινωνία την εποχή της πανδημίας απέκτησε αντισώματα… συναισθηματικής αδράνειας. Αυτό εισπράττω από την καθημερινότητα της κοινωνίας.

Το σκηνικό παραμένει εφιαλτικό και οι προβλέψεις καταθέτονται με επιφυλακτικότητα. Παρότι το εμβόλιο βρίσκεται προ των πυλών. Με δεδομένο ότι τα πρώτα αποτελέσματα ανοσίας από τους εμβολιασμένους θα φανούν τον Φεβρουάριο και η χαλάρωση των μέτρων την άνοιξη, ο κόσμος δύσκολα χαμογελάει. Με μεγάλη ψυχολογική κόπωση και αβεβαιότητα για την οικονομική του επιβίωση βρίσκεται σε φάση vertigo. Οι περισσότεροι έχουν ξεπεράσει τα όρια τους και γκρινιάζουν για τους χειρισμούς της κυβέρνησης της οποία έλαχε η διαχείριση της δύσκολης κρίσης.

Λογικό είναι οι επιστήμονες να φοβούνται τις ευθύνες και η κυβέρνηση το πολιτικό κόστος. Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε ανακόλουθες αποφάσεις. Είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει σύγκρουση θέσεων και απόψεων μεταξύ των εμπειρογνωμόνων και των υπουργών. Ολοι, για τους δικούς τους λόγους προσέχουν τις τοποθετήσεις τους, αλλά είναι πλέον ολοφάνερο ότι καμία πλευρά δεν θέλει να ρισκάρει με την επιλογή των τοπικών lockdown. Κανείς δεν διαφωνεί ότι οι αποφάσεις μοιάζουν με σταυρόλεξα για δυνατούς λύτες. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις αποτελεσματικότητας και όχι αποφάσεις επηρεασμένες από το πολιτικό κόστος. Επειδή αυτή η ιστορία έχει δρόμο ακόμη θα πρέπει οι επιτροπές και η κυβέρνηση να αποφασίσουν ποιες είναι οι εστίες μετάδοσης του ιού. Γιατί δεν μπορεί να ανοίγουν βιβλιοπωλεία και κομμωτήρια και να παραμένουν κλειστά τα υπόλοιπα μικρά μαγαζιά του λιανεμπορίου και να μην διεξάγονται αγώνες σ’ όλα τα επαγγελματικά πρωταθλήματα της χώρας.

Υ.Γ: Στο ντέρμπι Αρης-ΠΑΟΚ θα αναφερθώ στο αυριανό μου άρθρο.

FOCUS

Η αντιμετώπιση του κορωνοϊού δεν είναι τζόκερ, οπότε προς τι αυτό το παιχνίδι για το ποιες επιχειρήσεις θα λειτουργήσουν, πότε και με ποιους όρους; Η αποφασίζει η κυβέρνηση ότι η μετάδοση του ιού είναι σε έξαρση και παίρνει οριζόντια μέτρα ή προχωρεί σε περισσότερο ελαστικά μέτρα για όλους. Το μαρτύριο της σταγόνας σε τι εξυπηρετεί;