Δεν χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις για το ποιος θα είναι πρωταθλητής της τρέχουσας σεζόν, μετά τα όσα «είδαμε» τόσο απροσχημάτιστα και προκλητικά να συμβαίνουν στις δύο τελευταίες αγωνιστικές, με τις αναμετρήσεις Παναιτωλικού – Ολυμπιακού και Ολυμπιακού – Άρη. Βέβαια η σιγουριά της άποψης για το που θα καταλήξει ο τίτλος, δεν εδράζεται μόνον στα δύο πρόσφατα διαιτητικά «χειρουργεία» κι αυτό γιατί υπάρχει διαχρονικά καταγεγραμμένη η ίδια αλάνθαστη συνταγή (ή ο παρασκηνιακός τρόπος αν θέλετε), που το λιμάνι έχει διασφαλίσει αρκετές από τις «μεγάλες»… διακρίσεις του. Με το ίδιο λοιπόν καρμπόν, ο δαφνοστεφανομένος στερεότυπα προσθέτει την μια πίσω από την άλλη σελίδες στο ειδικό κεφάλαιο των θρυλικών επιτευγμάτων, το οποίο φιλοξενείται σε περίοπτη θέση, σε ειδικό αφιέρωμα της εκδοτικής εταιρείας «παράγκα», για την διαιτησία.
Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τους παραλληλισμούς και τις αλληγορίες και ας μπούμε κατευθείαν στο θέμα, γιατί τα πράγματα άρχισαν να σοβαρεύουν αλλά και να προειδοποιούν για πιθανές ακραίες καταστάσεις και αντιδράσεις, από εκείνους οι οποίοι θίγονται άμεσα, διαπιστώνοντας πως τους «κλέβουν μπροστά στα μάτια τους». Είναι αλήθεια ότι κάποιοι λίγοι (ανάμεσα τους κι εμείς)… με τα πρώτα μηνύματα επισημάναμε τον κίνδυνο που ξεκίνησε στην αρχή έξυπνα και διακριτικά. Όταν όμως ήρθαν τα δύσκολα και βγήκαν οι «πριονοκορδέλες» όπως έγινε στο Αγρίνιο και στο Φάληρο, όλοι λούφαξαν έντρομοι, διαπιστώνοντας πόσο εύκολα και δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό, μια κατάσταση που δείχνει ότι κινείται σε επιτρεπτά πλαίσια, εκτρέπεται βάρβαρα και δραματικά, αλλοιώνοντας στο άψε – σβήσε το «ευ αγωνίζεσθε» και την ισονομία.
Από την αυτήν εδώ την δημοσιογραφική γωνιά, από τα πρώτα δείγματα και τα πρώτα σύννεφα, καταγγείλαμε ότι θα ζήσουμε σε εποχές «παράγκας» («θείου» και «κοκκαλιάρη»), χωρίς βέβαια να προλάβουμε να εμποδίσουμε τα «χειρουργεία» που επιστρατεύτηκαν για να διατηρηθούν στην πρωτοπορία, αλλά και για να προβάλουν σαν ακλόνητο φαβορί οι ερυθρόλευκοι. Υπήρξαν βέβαια κάποιες καθυστερημένες αντιδράσεις που δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψιν. Ορισμένοι μίλησαν για στημένο διαγωνισμό υπονοώντας το φετινό πρωτάθλημα. Αργοπορημένες όμως ήταν στο σύνολο τους όλες αυτές οι απλές αντιδράσεις. Δεν ξύπνησαν και δεν αντιλήφθηκαν ότι το σενάριο που αιφνιδιαστικά διακίνησαν οι επιτελείς του λιμανιού περί δήθεν αδικιών που υφίστανται από την διαιτησία, δεν ήταν παρά το τυράκι πριν από την φάκα. Το ίδιο έκαναν στο πολύ πρόσφατο παρελθόν με τις άναρθρες κραυγές τους, όταν αγωνιζόντουσαν για να επαναφέρουν το αρχιλαμόγιο και ομογάλακτο τους αρχιδιαιτητή Κλάτενμπεργκ. Το λιμάνι είναι άπαιχτο σε τέτοιου είδους παραπλανήσεις. Βέβαια καλύπτεται πλήρως από μια πανίσχυρη μιντιακή στήριξη, που μπορεί ανά πάσα στιγμή το άσπρο να το κάνει μαύρο.
Επανερχόμενοι ωστόσο στην… «ταμπακιέρα», για μια ακόμη φορά υποστηρίζουμε πως από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός κατάφερε να βρει τις «άκρες» με τους ξένους διαιτητές, έχοντας στο τσεπάκι του εδώ και δεκαετίες την ελληνική διαιτησία, δεν πρόκειται επουδενί να χάσει την μεγάλη ευκαιρία να γιορτάσει τα 100 χρόνια της ιστορίας του και με τον φετινό τίτλο. Εν κατακλείδι κι επειδή μιλάμε για ξένους διαιτητές, νομίζουμε ότι θα ήταν χρήσιμο να αναφέρουμε πως ο Θόδωρος Θεοδωρίδης, γιος του συγχωρεμένου του Σάββα, παραμένει υψηλόβαθμο στέλεχος στην UEFA, υπενθυμίζοντας σας συγχρόνως ότι έμεινε στην ιστορία του ευρωπαϊκού Τύπου, ο πρωτοσέλιδος τίτλος έγκυρης αγγλικής εφημερίδας που κατηγόρησε τον συμπαθέστατο «Τεό» για προκλητική μεταχείριση της ομάδας του πατέρα του και της δικής του καρδιάς βέβαια: «Σκάνδαλο στην σκιά του Παρθενώνα». Ο Θόδωρος Θεοδωρίδης μεσολάβησε σκανδαλωδώς και επετράπη στον Ολυμπιακό να πάρει μέρος στο Champions League, ενώ υπήρξε το κόλλημα μιας δικαστικής υπόθεσης του προέδρου του συλλόγου, κάτι που όμως δεν επετράπη στην τουρκική Φενέρμπαχτσε, της οποίας ο πρόεδρος είχε παρόμοιο κόλλημα με τον ερυθρόλευκο ομόλογο του. Αυτό το τελευταίο τα λέει όλα...
