Ο Στρατηγός του ελληνικού ποδοσφαίρου έφυγε από τη ζωή μετά από ανακοπή καρδιάς που υπέστη και φίλοι, συγγενείς και πρώην και νυν παίκτης του Παναθηναϊκού, ο πρόεδρος της ΑΕΚ, Μάριος Ηλιόπουλος, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, ο Τάκης Λεμονής, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καθώς και σύσσωμη η οικογένεια του «τριφυλλιού» συγκεντρώθηκαν στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών για να του πουν το τελευταίο αντίο.
Η σορός του Μίμη Δομάζου πριν κατευθυνθεί στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, όπου και τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα έκανε στάση έξω από το γήπεδο της Λεωφόρου, εκεί όπου είχε μαζευτεί πλήθος κόσμου για να τον αποχαιρετήσουν.
Ο Γιάννης Αλαφούζος λύγισε στον επικήδειο του τονίζοντας ότι: «Η παρουσία της πολιτικής και αθλητικής ηγεσίας, αλλά και των απλών πολιτών εδώ σήμερα δείχνει το μέγεθος της αναγνώρισης και της τιμής που η Ελλάδα αποδίδει στον Μίμη Δομάζου, του κορυφαίου Έλληνα ποδοσφαιριστή, για την ανεκτίμητη προσφορά του στον "Στρατηγό".
Κατά τη διάρκεια των αγώνων ήταν αυτός που έπαιρνε τον αγαπημένο μας Παναθηναϊκό από το χέρι για να τον οδηγήσει σε νίκες, σε θριάμβους, σε μοναδικά επιτεύγματα. Αλλά κι εκτός αγώνων ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης στα αποδυτήρια».
Ιδιαίτερα συγκινημένος ήταν και ο Φώτης Ιωαννίδης, ο οποίος τόνισε: «Είναι δύσκολο για μας τους νεότερους να μιλήσουμε για τον Μίμη Δομάζο. Δεν είχαμε καν γεννηθεί όταν φορούσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού και της Εθνικής μας Ομάδας με τον αριθμό 10. Όμως ταυτόχρονα μας είναι οικείο να πούμε και δύο λόγια για τον "Στρατηγό" μας.
Είναι αδύνατον ποδοσφαιριστής της γενιάς μας να μην έχει ακούσει περιγραφές από συγγενείς του ή από παλαιότερους παίκτες για τις ικανότητες του Μίμη Δομάζου.
Και μόνο το γεγονός ότι ήταν ηγέτης κι αρχηγός της ομάδας του Παναθηναϊκού που αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 λέει πραγματικά πολλά.
Κατάφερε πάρα πολλά στην καριέρα του, κυρίως ενέπνευσε αρκετούς νέους να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο, έχοντας αυτόν ως πρότυπό τους. Η απώλειά του είναι τεράστια για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό μας.
Η διαδρομή του αποτελεί οδηγό για όλους μας. Έφυγε αναπάντεχα, αλλά δεν θα ξεχαστεί ποτέ».