Επί της ουσίας, η Τουρκία προχωρά για άλλη μια φορά σε τακτικές εργαλειοποίησης του Διεθνούς Δικαίου, την επαύριον της ανακοίνωσης δημιουργίας δυο θαλάσσιων πάρκων από την Ελλάδα, αποβλέποντας σε συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Μάλιστα, η χώρα επικαλείται το άρθρο 123 της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπου γίνεται σαφής αναφορά σε ημίκλειστες θάλασσες, με την Άγκυρα να σέρνει την Αθήνα σε συνεργασίες και συναποφάσεις για οτιδήποτε θα λαμβάνει χώρα στο Αιγαίο, σε ό,τι αφορά την περιβαλλοντική προστασία και τη διαχείριση πόρων.
Τι αναφέρει το Άρθρο 123 της Συμφωνίας για το Δικαίο της Θάλασσας
«Τα κράτη που συνορεύουν με κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους στην άσκηση των δικαιωμάτων τους και την εκτέλεση των καθηκόντων τους σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση. Προς το σκοπό αυτό, προσπαθούν άμεσα ή μέσω αρμόδιας περιφερειακής οργάνωσης να:
συντονίζουν τη διαχείριση, διατήρηση, έρευνα και εκμετάλλευση των ζώντων πόρων της θάλασσας 7
συντονίζουν την εκπλήρωση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών τους σχετικά με την προστασία και διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος 7
συντονίζουν την πολιτική της επιστημονικής τους έρευνας και να αναλαμβάνουν, όπου αρμόζει, κοινά προγράμματα επιστημονικής έρευνας στην περιοχή 7
προσκαλούν, όπως αρμόζει, άλλα ενδιαφερόμενα κράτη ή διεθνείς οργανισμούς να συνεργασθούν με αυτά για την προώθηση των διατάξεων του παρόντος άρθρου».
