Ξενιδάκης: «Πούλησα τη μηχανή μου για να κάνω τον αθλητή - Φέτος χάλασα 21.000 για αγώνες»

Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο Βόλο έριξε την αυλαία με εντυπωσιακές επιδόσεις, δυο πανελλήνια ρεκόρ αλλά και μια κούρσα που δυνάμωσε τη φλόγα σε μια σπίθα ήδη αναμμένη. Η διαδρομή των 800μ μας έκανε να σβήσουμε το όνομα του αρχικού νικητή, ανέβασε στο βάθρο τον επόμενο και παράλληλα, άνοιξε το φάκελο στήριξης και επιβίωσης των αθλητών.

Ο Χάρης Ξενιδάκης ήταν ο μεγάλος νικητής αλλά λόγω αντικανονικής κίνησης στον τερματισμό, ακυρώθηκε από τους κριτές και το χρυσό μετάλλιο κατέληξε στα χέρια του Χριστόφορου Κουτλή. Η ακύρωση στιγμάτισε την κούρσα αλλά τέθηκε σε δεύτερη μοίρα καθώς οι δηλώσεις του αθλητή μετά το τέλος της κούρσας έφεραν στο προσκήνιο ζητήματα που αφορούν την έλλειψη στήριξης, το οικονομικό βάρος, αλλά και τη μεγάλη προσπάθεια επιβίωσης και προπόνησης που απαιτεί ο πρωταθλητισμός.

Το metrosport.gr ήρθε σε επικοινωνία με τον Χάρη Ξενιδάκη, ο οποίος αναφέρθηκε στην κούρσα των 800μ, στην αντικανονική του κίνηση και φυσικά την ακύρωση του ενώ αποκάλυψε τη δική του αλήθεια για τις προσπάθειες και τα προβλήματα που κρύβει ο πρωταθλητισμός, για το μονοπάτι που επέλεξε να ακολουθήσει για να συνεχίσει να τρέχει καθώς και για τη σχεδόν μηδενική στήριξη.

«Δεν έπρεπε να ακυρωθώ - Δεν εμπόδισα τον συναθλητή μου»

Πώς εξελίχθηκε η φετινή χρονιά και πως έζησες την κούρσα των 800μ στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα;

«Η χρονιά μου ήταν ιδιαίτερα δύσκολη καθώς έπρεπε να συνδυάσω τη δουλειά και τους αγώνες. Αποφάσισα τον τελευταίο μήνα να σταματήσω να δουλεύω και να κάνω μια προετοιμασία για να συμμετέχω στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Η προετοιμασία μου πήγε καλά και ήμουν σε καλή κατάσταση στους αγώνες. Ήξερα από τον προκριματικό ότι θα κερδίσω την κούρσα».

Ακυρώθηκες, όμως, στην τελική κούρσα…

«Δεν θα έπρεπε να ακυρωθώ γιατί δεν υπήρχε επαφή με τον συναθλητή μου πριν από τη γραμμή του τερματισμού. Παρόλα αυτά δέχομαι την απόφαση γιατί σέβομαι τη γνώμη των κριτών. Ξέρουν κάτι παραπάνω από εμένα. Δεν έχω εμποδίσει ποτέ αθλητή στο παρελθόν και δεν έχω κάνει αντικανονικές προσπεράσεις ή αντιαθλητικές κινήσεις».

Άπλωσες το χέρι, όμως…

«Το χέρι το τέντωσα εγώ για να περάσει ο κορμός και να τον κερδίσω στο φίνις. Στον τερματισμό έχασα όλο μου το βάρος και έπεσα στα αριστερά. Εκεί τον εμπόδισα αλλά ήταν μετά τη γραμμή του τερματισμού. Σέβομαι την απόφαση των κριτών. Δεν είχα καταλάβει τι έγινε. Δεν μου είπε κάτι και ο συναθλητής μου, ότι τον εμπόδισα δηλαδή. Δεν ακουμπήσαμε. Δεν πειράζει, του χρόνου ξανά».

Στο τέλος της κούρσας δήλωσες ότι σκέφτεσαι να σταματήσεις. Εμμένεις στην απόφαση αυτή;

«Δεν θα σταματήσω. Ακυρώθηκα και αυτό με στεναχώρησε. Δεν θέλω να κλείσω την καριέρα μου με αυτόν τον τρόπο. Θα κάνω τη δική μου υπέρβαση και θα προσπαθήσω να συμμετέχω και του χρόνου».

«Δεν γίνεται να είσαι πρωταθλητής και να κυνηγάς τα όνειρα σου και παράλληλα να δουλεύεις»

Πρόσθεσες ότι δεν υπάρχει μέλλον και έχεις μηδενική στήριξη…

«Ναι, και αυτό δεν το αλλάζω! Δεν υπάρχει κανένα μέλλον, καμία οικονομική στήριξη! Υπάρχουν πολλοί αθλητές που παλεύουν μόνοι τους, δεν έχουν στήριξη από πουθενά και από κανέναν και φτάνουν στο σημείο να σταματήσουν. Δεν γίνεται να είσαι πρωταθλητής και να κυνηγάς τα όνειρα σου και παράλληλα να δουλεύεις. Είναι δύσκολο να συνδυάσεις δουλειά και προπόνηση. Είναι δύσκολο να ξυπνάς να πηγαίνεις για δουλειά και έπειτα για προπόνηση. Κάποιες φορές δε σε βαστούν τα πόδια σου. Φέτος, αν είχα χρήματα να κάνω μια σωστή προσπάθεια και να μπορώ να συμμετέχω στους αγώνες που έπρεπε και έβγαζα και τον απαραίτητο όγκο προπόνησης, τότε θα ήμουν σε όλες τις διοργανώσεις, εκτός από το Παγκόσμιο. Προσπάθησα να συνδυάσω τη δουλειά και την προπόνηση αλλά δεν μου έβγαινε. Είναι εξαιρετικά δύσκολο».

Τι δουλειά κάνεις και πώς τη συνδύασες με τους αγώνες;

«Είμαι barista, μου αρέσει η εστίαση και θέλω να ανοίξω το δικό μου μαγαζί. Θα συμμετέχω και του χρόνου, όμως. Προς το παρόν θα μαζέψω κάποια χρήματα, έπειτα θα μπω σε ταμείο ανεργίας για να έχω κάποιο έσοδο και θα προσπαθήσω να συμμετέχω στους αγώνες. Θα δουλεύω 10ωρα μέχρι το Νοέμβρη και μετά ταμείο και προπόνηση.

Από τη συμμετοχή σε πανελλήνια πρωταθλήματα και σε Βαλκανικό δεν έχεις κάποιο όφελος οικονομικό. Ήμουν στον σχεδιασμό του ΣΕΓΑΣ και έπαιρνα κάποια χρήματα επειδή είχα κάνει πανελλήνιο ρεκόρ στον κλειστό. Αν δεν είχα κάνει πανελλήνιο ρεκόρ και δεν βγεις κάτω από τη 12άδα στο ευρωπαϊκό, δεν μπαίνεις κατηγορία, δεν παίρνεις κάποιο πριμ. Φέτος, ήμουν στην κατηγορία, του χρόνου όμως όχι».

«Από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Ιούλιο έχω χαλάσει 21.000 ευρώ για να κάνω τον αθλητή»

Ποιο είναι το κόστος για να κάνεις πρωταθλητισμό στα 800 μέτρα;

«Πέρυσι χάλασα πάνω από 20.000 ευρώ για να κάνω τον αθλητή. Η προετοιμασία μου στην Αφρική κόστισε τρία με τέσσερα χιλιάρικα. Εμείς οι αθλητές των 800μ χρειαζόμαστε αγώνες για να φορμαριστούμε και να βρούμε τα περάσματα μας. Συμμετέχουμε σε μίτινγκ, τα οποία τα πληρώνουμε εμείς από την τσέπη μας. Ευτυχώς έχω χορηγό την PUMA που με στηρίζει για ένδυση και υπόδηση. Τα υπόλοιπα, δηλαδή εισιτήρια διαμονής, το φαγητό το κόστος αγγίζει τα 500 ευρώ για κάθε μίτινγκ. Αν εγώ συμμετέχω σε τέσσερα στον κλειστό και σε άλλα τόσα στον ανοιχτό, συγκεντρώνονται 5.000 ευρώ. Δεν είναι λίγα τα χρήματα για να τα βάζεις μόνος σου από την τσέπη σου. Θα με ρωτήσεις γιατί δεν συμμετέχω σε αγώνες στην Ελλάδα αλλά η αλήθεια ότι δεν υπάρχουν αγώνες πρώτης κατηγορίας που μπορούν να σε βοηθήσουν στο ranking μου. Αναγκαστικά θα κυνηγήσεις τα μίτινγκ στο εξωτερικό. Είναι δύσκολο για αυτό έχω φτάσει σε τέτοιο σημείο.

Από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Ιούλιο έχω χαλάσει 21000 ευρώ. Τα έχω όλα γραμμένα με χαρτί και μολύβι. Δεν είναι εύκολο, χρειάζεται να φας κιόλας. Θα προσπαθήσω να προετοιμαστώ και να κάνω ξανά πανελλήνιο ρεκόρ. Δεν περιμένω στήριξη από κανέναν! Δίπλα μου ήταν μόνο κάποιοι τοπικοί χορηγοί. Δεν θα αλλάξει κάτι. Νιώθω μάλιστα ότι έχω στοχοποιηθεί από το σύστημα γιατί μίλησα. Δεν έχω ανάγκη τη βοήθεια τους. Είμαι ικανός και θα πετύχω το στόχο μου. Δεν έχω ανάγκη κανέναν. Θα με στηρίξει η οικογένεια μου, ο κολλητός μου ακόμη και ο γείτονας που αν του ζητήσει χρήματα, θα τα δώσει. Από την Πολιτεία, από το κράτος, από την Ομοσπονδία δεν περιμένω τίποτα. Είναι η αλήθεια. Μακάρι να υπήρχαν και άλλα παιδιά να μιλήσουν ανοιχτά για αυτά τα πράγματα. Δεν είμαι ο μόνος που δυσκολεύεται. Εκτός από τους ελίτ, οι υπόλοιποι περνάμε δύσκολα. Και οι ελίτ έτσι ήταν στην αρχή, απλά ξέρεις κάτι; Δεν γίνεται όλοι να πάρουμε χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες; Θα σταματήσουμε δηλαδή;».

«Πολλές φορές σκεφτόμουν ότι δεν είχα τρία ευρώ να συμπληρώσω για να πάρω το φαγητό μου»

Έχεις φτάσει ποτέ στο σημείο να αναρωτηθείς αν αξίζει όλη αυτή η προσπάθεια;

«Ναι, φυσικά όταν βλέπω τους αθλητές στο εξωτερικό, όπου υπάρχει μια στήριξη. Έχει τύχη να κάνω προετοιμασία με αθλητές από άλλες χώρες και αγωνιστικά δεν έχω να ζηλέψω κάτι. Οικονομικά όμως είναι εντελώς διαφορετικά. Δεν έχουν το στρες των χρημάτων, είναι ήρεμοι. Εγώ πολλές φορές σκεφτόμουν ότι δεν είχα τρία ευρώ να συμπληρώσω για να πάρω το φαγητό μου το βράδυ ή ότι δεν είχα 10 ευρώ να βάλω βενζίνη στο αυτοκίνητο να πάω για προπόνηση. Πριν δυο χρόνια που δεν είχα χορηγό, μετρούσα τα χρήματα μου για να πάρω παπούτσια κάθε δύο μήνες. Έχει τύχει να βγάλω τη χρονιά όλη με ένα παπούτσι.

Τώρα είμαι καλύτερα. Δεν έχω καταφέρει κάτι με τη βοήθεια τους. Τα έχω καταφέρει μόνος μου. Κάθε χρόνο τελείωνε το πανελλήνιο και δούλευα τους μήνες που μεσολαβούσαν για να μπορέσω να εξασφαλίσω τη συμμετοχή μου, να έχω παπούτσια. Δεν είναι εύκολο. Όταν μπαίνει το οικονομικό στρες στη μέση δεν μπορείς να κάνεις επιδόσεις».

«Πούλησα τη μηχανή μου για να κάνω τον αθλητή - Βγαίνεις στα 28 σου χωρίς ούτε μισό ένσημο»

Πρόσθεσε, επίσης, ότι: «Δεν γίνεται να τελειώνει η προπόνηση μου και να μην έχω να πάρω τα συμπληρώματα μου. Δεν γίνεται να τελειώνει η προπόνηση και να σκέφτομαι ότι θα πρέπει να μην κάνω διατροφή αλλά να πάρω κάτι φθηνό, ένα σουβλάκι, για να μπορέσω να έχω λεφτά και για την επόμενη ημέρα. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Πώς μπορείς να συνεχίσεις; Να φανταστείς πούλησα τη μηχανή μου, που ήταν η μεγάλη μου αγάπη, για να κάνω τον αθλητή. Τρία καλοκαίρια δούλευα για να την πάρω.

Πούλησα 15000 μηχανή για να κάνω τον αθλητή! Πούλησα τη μηχανή για να έχω budget για να μπορώ να κάνω τον αθλητή. Όταν τελείωσαν αυτά τα χρήματα, δεν μπορούσα να πάω προετοιμασία, να πάω σε μίτινγκ. Επίσης, ερωτευόμαστε τον αθλητισμό και φτάνουμε κάπου στα 28 χρόνια και βγαίνουμε στον στίβο της ζωής και δεν έχουμε ούτε μισό ένσημο. Το μόνο καλό που μου έχει κάνει ο στίβος είναι ότι με αποδέσμευσε από το φανταρικό και ότι μου έδωσε και ένα ΙΕΚ φυσιοθεραπείας. Ξέρω ότι μιλάω με ένταση αλλά είναι η αλήθεια. Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω και ευχαριστώ που με ακούσατε». 

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Μπείτε στην παρέα μας στο instagram

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook

Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube

Βρείτε μας και στο spotify