«Αν δε βρέξεις κ...λο, ψάρια, δεν πιάνεις». Και με το ψάρεμα να μην έχεις σχέση, το βαθύτερο νόημα είναι εύκολο να το πιάσεις. Έβλεπα τους ποδοσφαιριστές του Άρη, μετά το «Χ» με τον Πανσερραϊκό και η κυριαρχούσα εικόνα ήταν χέρια στο κεφάλι, στο πρόσωπο, χειρονομίες που υποδήλωναν ότι «τίποτα δεν πήγε καλά», «αυτά δε γίνονται» και άλλα σχετικά. Ισοπαλία στο «Κλ. Βικελίδης» με ομάδα που παλεύει να ξεφύγει από τον ένα πόντο στη Stoiximan Super League, όπως κι αν λέγεται ο αντίπαλος, δεν αποτελεί και λόγο χαμόγελου. Το ένα, αλλά grande «αλλά», είναι ικανό (;) να δώσει κατεύθυνση για το πού (θα) πάει ο Άρης στο Πρωτάθλημα.
Ατυχία από ατυχία έχει διαφορά, όπως και κάθε αποτέλεσμα από τα τρία στο ποδόσφαιρο. Ο Άρης, όχι μόνο δεν ήταν «κακός», όχι μόνο έκανε ό,τι έπρεπε, για να βάλει και δύο και τρία και τέσσερα γκολ στον Πανσερραϊκό, αλλά πραγματοποίησε εμφάνιση, που θα ήθελε να επαναλάβει σε ανάλογου τύπου παιχνίδια. Ούτε που ενδιαφέρει κανέναν, εδώ γελάει ο ίδιος ο Μανόλο Χιμένεθ, ποιο θα είναι το σερί του Ισπανού και αν «ξεπεράσει» τον Γιώργο Φοιρό και τον Σάκη Τσιώλη στις διαδοχικές νίκες.
Όταν πρέπει να κάνεις ομάδα, μια ποδοσφαιρική βαβέλ με σχεδόν 20 νέους ποδοσφαιριστές, σίγουρα, δεν θα τρέξεις να μάθεις ποιος είχε καλύτερο ρεκόρ πριν έρθεις στον Άρη. Ο Χιμένεθ, στο σύντομο (και μη επαρκές για... συμπεράσματα) διάστημα που είναι στους «κιτρινόμαυρους», επιχείρησε κάτι στο οποίο απέτυχαν προηγούμενοι συνάδελφοί του και ήταν το εξής:
Να μπει στη θάλασσα (όχι μέχρι το γόνατο), να βραχεί και να μοιράσει ρόλους σε μια ομάδα με αρκετό εγωϊσμό, από την οποία έλειπε η στοιχειώδης κατεύθυνση. Ακόμη και στον «παικταρά», ακόμη και στον παίκτη που τρέχει 12 χλμ. σε κάθε ματς, πρέπει να ασχοληθείς μαζί του, για να του δείξεις τον δρόμο. Αυτό έκανε ο Χιμένεθ, μέχρι το ματς με τον Πανσερραϊκό. Έδωσε ρόλους, βάσει χαρακτηριστικών, δυνατοτήτων, φυσικής κατάστασης και αναλόγως συνολικότερων μετρήσεων. Ο Ισπανός είχε μιλήσει για «χρόνο που χρειάζεται, αλλά δεν υπάρχει», από την πρώτη μέρα που ανέλαβε. Έχοντας να διευθύνει και να κατευθύνει τόσους ποδοσφαιριστές, πραγματικά μεγάλο αριθμό, άφησε στην άκρη το «δε βαριέσαι, έχουν προσωπικότητα» και άρχισε τις... διδαχές, τις τοποθετήσεις, τις αναλύσεις και εστίασε στο ποδόσφαιρο και όχι στα πέριξ.
Στο παιχνίδι του Σαββάτου (27/9), ο Άρης εμφάνισε με μεγαλύτερη συνέπεια, ορισμένους αυτοματισμούς, έβγαλε συνεργασίες από τη μέση και μπροστά, οι χαφ ήξεραν τι πρέπει να κάνουν, για να βοηθήσουν τους εξτρέμ, οι υπεραριθμίες εκεί, όπου βρισκόταν η μπάλα, έβγαζαν κάτι «διαφορετικό» και δε γίνονταν τυχαία, κι αυτοί είναι ορισμένοι από τους λόγους, που ο Χιμένεθ μίλησε για το «καλύτερο παιχνίδι» του Άρη. Κοινώς, δεν αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους, μόνο και μόνο επειδή διαθέτει παίκτες με προσωπικότητα και κάνει αυτά που έχει στο μυαλό του, για να κριθεί όσο πιο δίκαια γίνεται, για να μην έχει την κατάληξη άλλων συναδέλφων του. Ο Χιμένεθ δε φοβάται την προπόνηση, δε φοβάται να διδάξει στη γλώσσα του και δε φοβάται να μιλήσει για Άρη, ο οποίος θα κερδίζει χωρίς να κρύβεται.
