Η κατανομή ρόλο σε μια ομάδα θέλει τρόπο και λιγότερο κόπο. Όταν δεν υπάρχει ο τρόπος, μοιραία υπερτερεί ο κόπος. Στο λίγο διάστημα του Μανόλο Χιμένεθ στον Άρη, ο Ισπανός τεχνικός ασχολείται με τα πρόσωπα, ως οφείλει, για να φτιάξει το σύνολο. Εύκολο δεν είναι, αλλά το προσπαθεί. Το παράδειγμα του Ούρος Ράτσιτς είναι «χτυπητό» κι αν και δε δίνει όλη την εικόνα, δείχνει ένα σημαντικό μέρος της, αναφορικά με τι προσπαθεί να αλλάξει ο νέος τεχνικός του Άρη, ο οποίος μάλλον... άκουσε τις «φωνές» του Σέρβου.
Στις 25 Αυγούστου γράφαμε για τα ζόρια του υψηλόσωμου μέσου, ο οποίος έδειχνε να κολλά στο 4-2-3-1 του Μαρίνου Ουζουνίδη. Ο ερχομός, όμως, του Κώστα Γαλανόπουλου άφησε στον Ράτσιτς μεγαλύτερα περιθώρια αναπνοής, κάλυψης χώρων και όχι άσκοπου τρεξίματος, γιατί αυτή τη δουλειά μπορεί να την κάνει καλύτερα ο Έλληνας συμπαίκτης του και αν, χρειαστεί και ο Μοντσού, αν και ο τελευταίος στα τελευταία ματς, εξαιτίας των πολλών απουσιών (βλέπε και Γένσεν) παίζει περισσότερο πίσω από τον Λορέν Μορόν. Ο Χιμένεθ βλέποντας τον Ράτσιτς στα... χαμένα και ότι ήθελε αλλά δεν μπορούσε να ακολουθήσει τη ροή στο 4-2-3-1, έδωσε πιο ενεργό (αμυντικό) ρόλο) στον, ακριβώς, ψάχνοντας να βρει τον τρόπο, δίνοντας μεγαλύτερη ελευθερία στον Ράτσιτς για κάλυψη χώρων σε φάση άμυνας και γυρίζοντας το 4-2-3-1, σε σχηματισμό που παραπέμπει περισσότερο σε 4-3-3, όταν ο Άρης βρισκόταν στην επίθεση. Πρακτικά, ο Χιμένεθ προσπάθησε να κερδίσει τον Σέρβο χαφ, ο οποίος -και προ μηνός- είχαμε τονίσει ότι του ταιριάζει καλύτερα να παίζει «μονός» έχοντας δίπλα του δύο εσωτερικούς χαφ. Αν ο Ράτσιτς συνεχίζει να νιώθει πιο άνετα, υπό την υπάρχουσα συνθήκη, τότε, όπως συνέβη και κόντρα στον Πανσερραϊκό, θα παίρνει και περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες, θα κινείται πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή και θα δοκιμάζει τα (δυνατά) πόδια του, βγάζοντας η ομάδα του έξτρα παίκτη στην επίθεση και δημιουργώντας τις υπεραριθμίες που επιδιώκει και ο Μανόλο Χιμένεθ.
