Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και τη δομή της ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης. Αν παραμείνει στο υπουργείο Δικαιοσύνης ο Γιώργος Φλωρίδης, τότε τη νέα σεζόν θα έχουμε κατάργηση του θεσμού των τακτικών δικαστών. Ο νυν υπουργός θεωρεί ότι η ποινική και αστική δικαιοσύνη καθυστερεί γιατί ανατίθενται στους δικαστές άλλα βάρη, όπως αυτό των δικαιοδοτικών οργάνων του ποδοσφαίρου.
Λέγεται ότι η παραμονή του κ. Φλωρίδη στο υπουργείο Δικαιοσύνης εξαρτάται από τον αδελφό του! Ο Βασίλης Φλωρίδης είναι υποψήφιος να αντικαταστήσει τη Γεωργία Αδειλίνη στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, κάτι που δημιουργεί στην κυβέρνηση ζήτημα ηθικού ασυμβίβαστου. Μάλιστα με το νέο σύστημα επιλογής του προέδρου και του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αλλάζουν τα δεδομένα που έδιναν την απόλυτη δυνατότητα να διαλέξει τα κορυφαία στελέχη της δικαιοσύνης η εκάστοτε κυβέρνηση.
Αν κάποιοι αναρωτιούνται πως γίνεται η κυβερνητική πολιτική να αλλάζει με βάση τον κάθε υπουργό, να σας θυμίσουμε πως καταργήθηκε ο νόμος Ορφανού για τη βία επί Νέας Δημοκρατίας. Μόλις άλλαξε ο υπουργός και ανεξάρτητα που παρέμενε στην πρωθυπουργία ο Κώστας Καραμανλής, το πιο αυστηρό νομοθέτημα για την οπαδική βία πήγε στα σκουπίδια.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αντιμετωπιστούν και οι δυσχέρειες που παρουσιάζονται στη λειτουργία των πειθαρχικών οργάνων του ποδοσφαίρου. Ένα κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί το Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ, το οποίο παραμένει ακέφαλο από τα τέλη Φεβρουαρίου.
Ο αρεοπαγίτης πρόεδρός του αιφνιδίως υπέβαλε την παραίτησή του και τον ακολούθησε ακόμη ένα μέλος του δικαστηρίου. Εν τοις πράγμασι το κορυφαίο δικαιοδοτικό όργανο της ΕΠΟ έπαψε να λειτουργεί. Δεκάδες υποθέσεις μένουν στην κατάψυξη και μάλιστα ορισμένες από αυτές δεν μπορούν να περιμένουν.
Αναρωτιέται κανείς τι είναι αυτό που οδηγεί κορυφαίους αθλητικούς δικαστές να παίρνουν το καπελάκι τους και να φεύγουν. Αρεοπαγίτες και εφέτες έχουν αντιμετωπίσει τις δυσκολότερες υποθέσεις στα πολιτικά δικαστήρια και στα αθλητικά δικαιοδοτικά όργανα κωφεύουν.
Είναι απλό: Οι επιχειρηματίες που ηγούνται των ομάδων έχουν τόσο μεγάλη δύναμη, η οποία σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνει την ισχύ της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας. Είναι προφανές ότι η περίφημη λειτουργική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης υποχωρεί μπροστά σε μια οικονομική εξουσία που κατ’ ουσίαν βρίσκεται υπεράνω οποιασδήποτε κυβέρνησης, ακόμη και συνταγματικά κατοχυρωμένων θεσμικών διαδικασιών.
