Οι ενστάσεις του Μαρίνου Ουζουνίδη για τη μη αξιοποίηση του αριθμητικού πλεονεκτήματος προφανέστατα κάνει περιττή κάθε μορφής κουβέντα για την αγωνιστική εικόνα του Άρη απέναντι στην ΑΕΚ, ανεξαρτήτως του ότι το αποτέλεσμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αρνητικό για τους «κίτρινους».
Το τελευταίο έχει την αξία του και φυσικά αφορά το format του Πρωταθλήματος καθώς ο Άρης είχε περισσότερα να χάσει παρά να κερδίσει από τον αγώνα με την ΑΕΚ. Κι αυτό διότι οι «σοφοί» του ελληνικού ποδοσφαίρου αποφάσισαν τη διαίρεση των συνολικών βαθμών (φωτογραφικά) στις θέσεις 5-8 με προφανή σκοπό τη αφαίρεση του πλεονεκτήματος των «κίτρινων». Αν δεν συνέβαινε αυτό, ο Άρης θα έμπαινε στην τελική φάση με +6 από ΟΦΗ και +7 από Αστέρα Τρίπολης και Ατρόμητο. Κοινώς, η ιστορία θα είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει. Τώρα θα μπορεί με +3. Αντιλαμβάνονται όλοι ότι αυτή η απόφαση στοιχειοθετεί ξεκάθαρη αλλοίωση και κατάρριψη θεμελιώδους κανόνα του αθλητισμού, αλλά αυτό ήθελαν.
Πηγαίνοντας στον αγώνα με την ΑΕΚ, η εστίαση του έμπειρου τεχνικού στο τελευταίο σαραντάλεπτο του αγώνα ήταν λογική και λίγο πολύ αναμενόμενη διότι σε αυτό το διάστημα περίμενε και ο ίδιος να διαπιστώσει εντονότερη επιθετικότητα και καλύτερη μεθοδολογία στην επιθετικό τρόπο έκφρασης. Γι’ αυτό εξάλλου διαχώρισε το αποτέλεσμα από την αγωνιστική εικόνα την οποία σαφέστατα θα ήθελε να ήταν καλύτερη και σίγουρα πιο αποδοτική. Προς αυτή την κατεύθυνση όμως δεν λειτούργησε κανείς πλην του Χοσέ Σιφουέντες ο οποίος έκανε εξαιρετικό παιχνίδι. Οι winger δεν υπήρχαν στο χορτάρι και η πλειοψηφία των αποφάσεών τους ήταν λανθασμένες. Είτε πρόκειται για τους Κίκε Σαβέριο, Σπίκιτς είτε και για τον Ντούντου ο οποίος δεν έκανε τη διαφορά.
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης προσπάθησε να τους δώσει περισσότερους χώρους δημιουργίας βάζοντας τον Ζαμόρα ως στήριγμα του Λορέν Μορόν αλλά και με την αλλαγή σχηματισμού είδε διαφορά. Εξάλλου, αν κανείς ρίξει μια ματιά σε άλλες περιπτώσεις χρησιμοποίησης αυτού του σχηματισμού θα διαπιστώσει ότι και τότε δεν υπήρξε αποτέλεσμα. Θαρρώ ότι είχε μόνο σ’ έναν αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης στο «Κλ. Βικελίδης» της περασμένης αγωνιστικής περιόδου.
Συνολικά, όταν τα winger δεν δημιουργούν και δεν εκτελούν όταν πρέπει, όπως συνέβη με τον Κίκε Σαβέριο λίγο πριν αποχωρήσει από το χορτάρι, και παράλληλα ο Βλάντιμιρ Νταρίντα δεν βρίσκεται στην καλύτερη (δημιουργικά) βραδιά του, το χτίσιμο επιθέσεων εξελίσσεται σε γρίφο για δυνατούς λύτες. Γι’ αυτό ο Άρης των τελευταίων 15 λεπτών έμοιαζε να κουτουλά στο αμυντικό τείχος της ΑΕΚ η οποία προσπάθησε να απειλήσει είτε στην transition επίθεση είτε μέσα από τις στατικές φάσεις. Στο τελευταίο κομμάτι, οι «κίτρινοι» ήταν πιο αποτελεσματικοί από ποτέ.
Εν τέλει, σημασία δεν έχει τι έγινε, αλλά αυτό που έχει μπροστά του. Το εκπληκτικό της ιστορίας είναι ότι ο Άρης θα αγωνιστεί μ’ ένα γκρουπ ομάδων απέναντι στις οποίες – στην κανονική διάρκεια – δεν συγκέντρωσε περισσότερους από πέντε βαθμούς κι ενώ απέναντι σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ βγήκε δεύτερος στην ειδική βαθμολογία με 12 βαθμούς. Αυτό κι αν είναι παράδοξο. Βέβαια, η ειδοποιός διαφορά μεταξύ κανονικής διάρκειας και Playoffs είναι ότι στην πρώτη, έπρεπε πάση θυσία να νικήσει προς διατήρηση των ελπίδων του για την τετράδα. Στα Playoffs θα πρέπει οι άλλοι να τον νικήσουν για να του «κλέψουν» την 5η θέση.
