Δεν ξέρω αν για κάποιους το να έχεις συνδέσει για μισό και παραπάνω αιώνα (65 χρόνια) την πορεία σου – και όχι μόνον – με την αντίστοιχη ενός μεγάλου συλλόγου, αποτελεί προνόμιο και ως εκ τούτου και μια δικαιολογημένη ένδειξη ή απόδειξη εγκυρότητας και ειλικρίνειας στα «λεγόμενα» ή στα «γραφόμενα» σου. Προσωπικά εδώ και αρκετό καιρό σε ανύποπτο χρόνο σε δημόσια δήλωση μου και σε μια σχετική με το θέμα (δηλαδή με το πως αισθάνομαι τη σύνδεση αυτή) το ξεκαθάρισα απαντώντας: «Νιώθω περηφάνια, συγχρόνως όμως και μια μεγάλη υποχρέωση να σταθώ στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης του αξιακού κώδικα του λαοφιλέστατου συλλόγου, με το οποιοδήποτε κόστος για μένα».
Μια παρουσία σταθερή, συνειδητή και αδιαπραγμάτευτη. Σε όλε στις καταστάσεις. Και στα εύκολα και στα δύσκολα. Επί του προκειμένου και ενώ η εσωτερική κρίση (υφέρπουσα από καιρό) βρίσκεται σε εξέλιξη, ανεξάρτητα των όποιων διαφοροποιήσεων υπάρξουν, νιώθω την υποχρέωση, στοχεύοντας αποκλειστικά στην αποφυγή ενός επικίνδυνου διχασμού, να απευθυνθώ στην «ηγεσία», απαιτώντας για λογαριασμό βέβαια του λαού του ΠΑΟΚ ο οποίος εγκλωβισμένος σε αποπροσανατολισμούς και μεθοδεύσεις συγκάλυψης ασφυκτιά και δεν βλέπει φως στον ορίζοντα, κάποιες εξηγήσεις. Και όταν λέμε «φως» εννοούμε την φυσική παρουσία και την υπεύθυνη ενημέρωση με αλήθειες και όχι με συσκοτίσεις και παραπληροφορήσεις. Αποτελεί πλέον «κοροϊδία»… αυτό που γίνεται με τις ανεπίσημες διαρροές και την ανυπαρξία έστω και δευτεροκλασάτων επιτελών του οργανισμού, να αντιπαρατεθεί ή να υιοθετήσει τα διακινούμενα με τον οποιοδήποτε τρόπο σενάρια. Δεν έχει το κουράγιο κανείς να πάρει την ευθύνη και να πει στον κόσμο τι ακριβώς επιτέλους συμβαίνει. Είναι δυνατόν οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του σωματείου να «αναζητούν» μια στοιχειώδη ενημέρωση μέσα από τα ρεπορτάζ των ευρωπαϊκών εφημερίδων, με τις επιδέξιες τοποθετήσεις και των μανατζαρέων; Να μαθαίνουν τις επαφές των διοικούντων για τις προγραμματισμένες περήφανες πωλήσεις ή γενικά για τον φετινό μεταγραφικό σχεδιασμό, ο οποίος έπεσε στα βράχια και τσακίστηκε, αποκαλύπτοντας την τραγική αλήθεια: ότι δεν υπήρχε. Και αφού δεν υπήρχε, πως να ξεκινήσει; Διψάει για αλήθειες ο ΠΑΟΚτσής, ο οποίος αποτελεί θύμα μιας… «τυφλής αγωνίας», όπως χαρακτηρίστηκε πολύ εύστοχα η κατάσταση από έμπειρο Αθηναίο συνάδελφο.
Επαναλαμβάνουμε, δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή που γράφεται το σχόλιο μας, ποιες είναι οι εξελίξεις στο θέμα του προπονητή. Αν δηλαδή θα έχουμε ένα βελούδινο διαζύγιο (για όνομα του Θεού, ασύμβατος ο χαρακτηρισμός στην προκειμένη περίπτωση), ή αποκατάσταση – μάλλον ισορροπία του τρόμου – των δύο «αντιμαχόμενων» πλευρών. Εκείνων δηλαδή που είχαν υποχρέωση να ξεκινήσουν εδώ και αρκετό καιρό την προσπάθεια της αναγκαίας ενίσχυσης της ομάδας για τη νέα σεζόν. Πρωτίστως βέβαια για τις πρώτες ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις. Θλιβερό το φαινόμενο της «αφωνίας» και της «απουσίας» από τον οργανισμό. Όταν δεν μιλάει κανείς, δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν. Το ένα να μην υπάρχει… «αυτοφοράκιας» και το άλλο να περιμένουν όλοι οι υπόλοιποι (άβουλοι και μοιραίοι στο σύνολο τους) από το μεγάλο αφεντικό, να αναλάβει την ευθύνη της εκπροσώπησης.
Τελειώνοντας, να θυμίσουμε σε κάποιους πως η «νέα Τούμπα» έχει μπει στο περιθώριο για τα καλά. Ουδεμία εξήγηση! Δεν έσβησε ακόμη εκείνη η βροντώδης υπόσχεση ότι στα 100 χρόνια θα δουλεύουν φουλ οι μπουλντόζες για το νέο γήπεδο. Αιφνιδιαστική και αδέξια αντίδραση για όσα αποκαλύπτονται και τα οποία αφορούν το «μεγαλόπνοο» σχέδιο της κατασκευής του προπονητικού κέντρου. Το μόνο «αισιόδοξο» η δήλωση του μεγαλομετόχου ότι ο νέος ΠΑΟΚ θα χτιστεί πάνω στους νέους των ακαδημιών. Κανείς σώφρων και έχοντας μνήμη φαίνεται ότι δεν βρέθηκε για να τον ενημερώσει, ότι αυτή η μεγάλη παρτίδα των ταλαντούχων των Ακαδημιών υπήρχε για χρόνια και δεν της έδινε σημασία κανείς, με συνέπεια να χαθούν πολλά ταλέντα από λαθεμένες διαχειρίσεις και έξυπνες πειρατείες επί της εποχής του μεγαλομετόχου. Αλλά και όσοι γλίτωσαν, ήρθαν στην επιφάνεια από καραμπόλες. Από καθαρή τύχη δηλαδή. Ήρθαν και έφυγαν πριν προλάβουν να φορέσουν την φανέλα της ομάδας που τους ανέδειξε, για να αναπληρωθούν προφανώς κενά και οικονομικές αδυναμίες. Τελικά φαίνεται πως ο Ιβάν δεν είναι ενημερωμένος καλά ή διόλου, για τις δηλώσεις του νεαρού Τζίμα (φωτό) όπως και τις αντίστοιχες του πατέρα του Τζόλη, για το συγκεκριμένο πολύ σημαντικό θέμα.
Κλείνω το σχόλιο με την επισήμανση πως «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και οι «κρυφές αλήθειες» μπορεί να ξεχνιούνται και να επικαλύπτονται εύκολα με την βοήθεια της συγκροτημένης ομάδας των σιτιζόμενων της ενημέρωσης, αλλά το ίδιο εύκολα όμως και όταν επιστρέφουν… γίνονται μπούμερανγκ.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Βρείτε μας και στο spotify
